Alle inzendingen over poëzie luisteren dromers

De dichter zweeg omdat hij zich onvoldoende gehoord voelde of omdat hij even niets meer te zeggen had daar was hij nog niet helemaal uit maar wat is even in dit leven en wie luistert nog naar dromers…

Mijn woorden zijn hoog verborgen wolken Vaak drijven ze mensen gewoonweg voorbij Enkel degenen met dezelfde dromerige ogen Begrijpen de poëzie in mij…

Luister naar je hart ze dronk de woorden zittend met haar armen om haar knieën geslagen keek ze dromerig voor zich uit de wind blies de melodie van die vrijheid zachtjes in een fluister haar hart echode terug…

het maakt stil dit dromerige kleine schilderij: ingetogen tere takken judaspenning in een Japanse vaas de ontmoeting van het oog met de verstilde poëzie van deze heldere eenvoud is de balsem voor een verdwaalde ziel…

Wees dan poëzie in stemloos gejuich iets moois, iets onbestaanbaars in tongval van klare stem Vervloeiend in een dwaze roes der zinnen – ingebeeld in zoete adem van verbijstering letters in dromerige aandacht Schrijf me nu, schrijf me nu verhef mijn woorden in sprakeloosheid van taal…

Ogen als sterren, dromerige glimlach, witte oordopjes, half verborgen in dat lange donkere haar. Opkomende verlegenheid, verliest 't van nieuwsgierigheid: “Wat luister je?” “Coldplay” Laat ook maar.…

Een haag vol ervan en akkers klaar om naar te luisteren zelfs een draaiend karrenwiel kraakt van poëzie…

uit Remco's arsenaal de dichter schreef over alles wat vergankelijk was dus niet in de laatste plaats over zichzelf de ontroering in de poëzie was hem ook niet vreemd hij zei "poëzie is achteruit luisteren en vooruit zien" en hij keek vooruit luisterde terug en schreef op over vroeger over nu over hoe het is geworden over alles…

verliefd zijn was dromerig luisteren naar je nietszeggende prietpraat, eindeloos staren in je te zwaar aangezette ogen, indringend ruiken aan je vette ongewassen haren, zachtjes strelen over je droge korrelige huid, likkend proeven van je berookte lippen, verliefd zijn is....gelukkig voorbij.…

Het hart een dromer De wens Vallen Of vluchten Liefde tonen Verbazen En weerstaan Het hart een dromer Denken Niet belangrijk zijn Liefde tonen Een dromer Het hart Het hart Een dromer…

Niemand begrijpt dit dromerig verdwalen, breekbare herinneringen verdwijnen erin. Ik laat de nacht mijn adem zingen, licht geboren door de schemering, zoals iemand draalt bij ’t laatste licht en alle jonge stemmen samenbindt. Ik laat de sterren mijn ogen schilderen, teer verborgen door verwondering.…

Ik ben een dromer… Gelukkig in een illusie vol magie. Daar in mijn droomland, houd hij van mij. Dat is meer dan fantasie. Ik? Ik ben een dromer… Dromend van een prins aan mijn zij. In deze mysterieuze wereld, beleven we de mooiste avonturen. Wakker worden is er niet bij! Ik? Ik ben een dromer… M’n voetjes raken zelden de grond.…

over Ik heb vele taken, zoekend, kruipend, liggend, starend Door mijn wilde haren Zoeken, zoeken naar mij zelf Dromer ziet wat hij wil Kijkend naar de dromen van mooie gedachten Die hij graag wil…

in chaos bevroede gedachten vlieden uit mijn met waanzin en nevel bezwangerde geest tot wegdeemsteren gedoemd onbruikbare woordenvloed die mij noopt tot warrig denken werkt kromme daden in de hand die niet straffeloos verder leven is het de zon? is het de wijn? zuivering van geest slaaft mij in harde Spartaanse kastijding ook het lichaam…

Vraagt de dromer- hij die leeft in het eens, het ooit, het heel misschien De wind maakt hem zacht fluisterend wakker.…

muziek doet met mij iets, waar ik niets kan aandoen ik sluit mijn ogen... spontaan ga ik trillen en volg in trance... mijn hartslag!…

Ik luister naar mijn eigen jammerklachten, maar daarbij mis ik een-twee pruimpjes niet. Het was een fijne, stille dag voor mij. Er kwam weer heel wat poëzie voorbij.…

Liefde is wijsheid het geduld van een moeder hooglied van man en vrouw schone poëzie luister ik wat niet gezongen kijk wat niet geschilderd als in een mooi mysterieus schilderij zijn strelende vingers op de plaats van haar hart O heerlijke liefde tere roos in knop bloem die langzaam openbloeit!"…

. ------------------------------------ Uit: 'Luisteren met het lichaam', 1960.…

Dromer, Verzonken in gedachten, verdronken in jouw wereld. Zoekend naar de waarheid, verstopt achter emoties. Hopend op een rode draad, die jou leiden zal. Leiden door deze diepte, van gedachten.…

Start vandaag met een droom Droom een werkelijkheid Laat niemand je fantasie breken Maar breek de utopie van de anderen Die vertellen Je bent een dromer…

dromen draag ik naar de zee wind fluistert door mijn haren neemt jouw geur en woorden mee de rest wil ik bewaren tussen schelpen en glanzend steen en het zout dat ik nog proef zal het helpen als ik ween of blijft de leegte diep en droef…

luchtkastelen Met torens glanzend van hoop Droom mezelf daarin gelukkig Verbeelding als een ware soap Ik denk de liefde in mijn hart Verzin de warmte om me heen De werkelijkheid is kil en leeg Voel me zonder jou zo alleen In mijn slaap lach ik roze geluk Onbevangen en vrij van alle pijn Maar in de morgen besef ik weer Ik zal voor altijd de dromer…

In de heel gewone dagen Vol van moeten en niet willen Even weg, een vlucht beginnen Ik een vrouw, nog steeds een dromer Zie mij lopen langs de velden Zittend aan de waterplas Onder hoge iepenbomen Denk ik mij de mooiste dromen....…

jij, zoals je daar staat zo nonchalant misschien stond je anders als je wist dat er iemand naar je keek, ik.…

mijn brood af eten Was ik maar een wilde woeste blauwe zee dan stroomde ik een dagje met de vissen mee Met grote krachtige sterke golven slaan onder het schijnsel van de zon of de maan Was ik maar eens volkomen zorgeloos zeker in mijn zaak als ik ergens voor koos Nuchter en daadkrachtig op het juiste ogenblik ach ik ben zoals ik ben een dromer…

Dag droom fluisterde ze toen de morgen haar wakker kuste ze rekte zich nog slaapdronken uit dag meisje zei de droom heel zacht vanavond neem ik je weer mee voor vandaag een mooie lente lach de wind lokte ondeugend haar warrige haren bij het open venster goede morgen klonk de fluister in haar oren dag vlinder zei ze zacht, stuurde…

Ach, laat mij maar, ik ben gewoon een dromer!…

kleur bezitten en als ze leest in verrukking vertelt haar hart de woorden die bij haar horen beeldend en boeiend verschijnen veldbloemen op haar netvlies en de oude eik op het dorpsplein verhaalt lachend de uitglijders van ooit wijl sneeuwvlokken dwarrelen draait ze aan de gouden ring aan haar vinger speels haar fluister dromerig…

Och, laten we verder wandelen en in het stille samen zijn dromerig genieten zonder woorden.…