Alle inzendingen over prater

Ik ben een doener, geen prater, ik kies ervoor -- om af te wachten.…

de zwijger verliest vierhonderd jaar later pas van de prater -…

Vrij als een vogel over het water ik ben geen stille, maar een prater ik wil hier niet zijn ik wil het verlaten laat me gaan, als een verlater…

Ik ben geen stille, maar een prater. Ik wil hier niet zijn, ik wil het verlaten. Laat me gaan, vrij over de straten…

Ik ben mezelf Ik ben ik Ik ben niet volmaakt Maar zo ben ik Ik weet wie ik ben En ik weet wat ik wil Soms ben ik een prater Soms ben ik heel stil Om mij te kennen Moet je dit kunnen leren; Ik ben wie ik zijn wil Zo moet je mij accepteren…

haar gezogen in een volmaakt liefdevol natuurlijk proces langzaam bouwen spanning en enthousiasme een sfeer van feest en plezier want zij is gekomen voor de mensen hier zij praten vaker lachen luider zijn zelfs aan het flirten met een klein lief woordje meer de knipoog vertelt dat later zij zijn niet van die drukke praters…

Een flitsende snavel, missie voltooid straks worden veren gladgestreken zwijgend: een prater wordt hij nooit.…

Ik ben geen prater, en als ik praat is 't niet veel. Woorden doen het beter gelegen op papier. Liever laat ik ze brouwen, pruttelen, alvorens te plaatsen, zoals u nu kunt lezen hier.…

Ik ben van land en niet van water ben ook geen prater kan wel van water zingen: 'Ik heb je voor 't eerst ontmoet daar bij de waterkant'.…

Zijn vrouw zei “Mooie prater, Wat sla je weer een flater!” -------------------------------------- © Jan Bontje 2002/2003/2004…

Bijna iedereen praat z'n straatje schoon niet met een schoonmaakmiddel maar met speeksel blah, blah, blah, blah, blah!…

Je weet van mij, ik ben geen prater, en ook een schrijver ben ik niet. De woorden komen niet vanzelf, zoals je duidelijk ziet. Toch hoop ik dat je voelen mag, dat jij bij mij hoort, elke dag.…

Het zijn geen praters, ‘onze’ criminelen. Ik heb totaal geen zin in dat gedoe. En daarom pas ook ik het zwijgrecht toe,…

Je ziet ze overal, die grote borden waarop een papagaai staat, die beweert dat stevig vloeken ons is aangeleerd; wie vloekt, is dus een na-prater geworden. Wat aangeleerd is, laat ik in het midden. Hetzelfde geldt tenslotte ook voor bidden.…

Ze zijn niet meer dan in hoogheid gezeten lapzwansen U mag invullen wie… want het zijn er vele - Maar ook lapzwansen zijn mensen die we het goede wensen Ook al weten we dat het eenrichtingsverkeer is naar ons willen ze niet horen Want wie niet meegaat in hun perverse eigengerechtigde denkwijze - waar met name het kind de…

De kleine Spyker en de grote Saab 'T sprookje is vandaag dan toch begonnen En Victor heeft de Zilvervloot gewonnen Een ambiteuze en gedreven knaap Maar 't is mij téveel pak en gladde prater Of zoek ik nu een spijker op laag water?…

nog stormde je niet terwijl ik met regen kou uit buien haalde de hoge bomen bogen al hun takken bladerloos in jouw ontkennen jij speelde wind ik regende het kind pas later was orkaan de veel gevraagde prater…

Zomer aan de bommelrivier met de dwaalgeit op het grasland appels, peren, geur van gier een salade in een picknickmand insecten zoemen boven water rijmend, dansend, licht in vlucht lunch bij de oever van een prater een ballerina in de zwoele lucht.…

Wat moet ik met schrijvers en praters? Ik wil alleen woorden waarvoor ik zelf niet veilig ben, die (om het nog eens te zeggen) wit niet wit licht geen licht doorlaten, laten bestaan in mijn vluchtend en terugvluchtend lichaam. ----------------------------------------- uit: ' Natuurgedichten en andere', 1970.…

In woorden als water omwentelt de waarheid de slordige prater zijn niet weten tot feit de werkelijkheid wordt gewelddadig verdraaid zijn waarheid een fort zo vol leugens gezaaid Zijn woorden zijn daden die ons openbaren ze zijn zwaar beladen vervormen het ware hij belijdt zijn moraal en ethiek van de tijd in een droevig verhaal…

koninginnedag het portret van de prinses siert tweedehands kop moren meer moren wel met twee woorden spreken normen en waarden de donder rolt - en het regent ook binnen uit alle klieren de zwijger verliest vierhonderd jaar later - pas van de prater een witte anjer een zelfoverwinning - in een kopje water…

schimmig knoest zijn stam en detoneert de tijd standvastigheid beklijft eonenlang zijn strakke lijf met voeten in het zuurstofloze water werd hij geen prater hij overleeft waar dood in gassen borrelt uit vergane grond zal zegevieren als bliksem eindelijk het schizofrene aardt de gespletenheid die hij als god ten dode opgeschreven…

een reisgezelschap zoals wij: een stille en een prater maar anders dan bij ons; het is een zoontje en zijn vader maar zoon is oud en pa is kind dat zie je aan hun ogen en alles wat van praten rest zijn de zoon zijn monologen Pa weet niet dat zijn zoon hem duwt, lijkt weg van deze aarde maar de zoon kijkt trots, uitdagend haast en laat…

Echo van stille zwijgzame dood liederlijk in dichte mist op het water een lied bezingt het geweten in grote nood na iedere zangnoot wordt het later twijfel of de ochtenddauw werkelijk is zo vroeg in de morgen nooit een prater muziek, stille liefde, geen man over boord hartstochtelijk verliefd, de echo gehoord.…

Ik ben geen prater, sommigen noemen mij introvert. Ik houd van de ruimte in mijzelf, waar ik kan dwalen in gedachten, kan dromen in een dag, of soms een grote klootzak ben. Ja, ik ga daar flink tekeer en menigeen die stierf, misschien wel een paar keer.…

ik zag je huilen in je slaap hoorde vaag wat brekend glas maar je wist van niks ondanks de sporen op je nog vermoeid gezicht wel vertelde je wat later van de scherven en de pijn die je voelde jij bent geen prater maar in je woorden kon ik het bezeren horen we zijn naar buiten gegaan tussen de bloemen zag ik je lach de spiegels…

ik ben je blotevoetenman loop over water dat je helaas niet drinken kan alleen mijn zon en golven hebben je bedolven maar jouw schoonheid maakte alles vlak er was niets dat je ooit vergat helaas was je geen prater pas later vloeiden zacht je woorden in het toonloze gevoel van bij elkander horen ik zag je lippen rood…

ik zag je armen de hymnes orkestreren hoorde het zachte zuchten van de takken in het mystieke woud in donker spiegelende vennen scheen de maan zijn gele verzen tegen het magisch onrustige water als gods prater toch voelde ik mij met jou erbij me wonderwel thuis tussen de oplichtende melodieën van onbekende ballads in aarde ’…

ik raak je aan met zon en wind jij bent mijn spinselkind heb je ooit met bloemen gekleed op het eerste lentefeest nu zomer je al in volwassen bruin speelt het liefst nog in de tuin met zand en water in je element geen prater maar de doener die anderen met haar kunst verwent jouw wereld zijn de dagen in een al vergeten maatschappij…

Ook in het Prater is er handel discreet wordt koopwaar uitgestald. Een dwalende toerist op wandel door geilheid wordt zijn geest versmald In Wenen ziet men alles groot Van lusthof, beurs, tot décolleté. En ik benauwd voor steeg of goot drink koffie in het Stadtcafé.…