Alle inzendingen over ramp

Herinneringen verdwijnen in de kolkende rivieren het water eist de ruimte op, dat het nodig heeft. De een wordt slachtoffer, de ander overleeft als Gaia vecht om de natuur te laten zegevieren. De stilte van de berg, die een hoogtepunt bereikt een ejaculatie van lava bedekt moeder aarde. De werkelijkheid ondraaglijk, niets is meer wat het lijkt…

de auto verdwijnt in het gat onder de dijk langzaam uitgespoeld…

Dit kan niet worden gedicht zal altijd open blijven de tijd gespleten in voor en na met daartussen het gat met de brokstukken van levens razendsnel verspreid over zoveel zielen, gedachten, woorden, beelden vliegensvlug en overal verbijstering verslagenheid woede de tijd zal het niet leren.…

Ik heb gehuild om de kinderen in het toenmalig Saigon ik betreurde de doden van de Bijlmerramp ik word droevig door de mensen die van huis en haard verdreven zijn en nergens een thuisland kunnen vinden er zijn genoeg rampen te betreuren genoeg ellende om over te zeuren daarom kruip ik dicht bij jou dan voel ik noch honger noch kou en…

De IJskap smelt, het water stijgt en stijgt… De Plastic Soep breidt zich voortdurend uit De Afvalbergen groeien naar verluidt te hard, maar wat de mensheid ’t meest bedreigt: De grote Koffieschaarste komt er an Daar word ik zo intens verdrietig van…

Heel jeugdig Nederland is radeloos Ze zagen op het Sinterklaasjournaal De wateroverlast werd toch fataal De pakjesboot verging, met de cadeaus Maar als cadeautip geef ik Sint hier mee: Titanic, echt een mooie DVD…

Terwijl men om de vele doden treurt Verliest de overheid steeds meer vertrouwen Zou men niet schokbestendiger gaan bouwen? Dat is, naar nu blijkt, nauwelijks gebeurd Voor Erdogan komt dit zeer ongelegen Dit werkt hem bij verkiezingen straks tegen…

er is een vliegtuig neergestort ik heb het zien gebeuren glijvlucht looping en fatale duik er zijn bij wonder geen slachtoffers te betreuren de schade aan het toestel is enorm et gebeurde in de achterkeuken pal in de afwasbak de papieren vleugels met het mooie schilderwerk alles is doorweekt het rampenplan is van kracht de vliegtuigbouwer…

Dat vonnis overviel het kabinet Het moet, als ze de stikstofnorm niet halen Voor straf tien miljoen euro gaan betalen Schoof-I, zo blijkt, breekt momenteel de wet Zelf denken ze een ramp nog te bezweren Nu Wiersma het probleem gaat bestuderen…

Ons land verkeert in permanente kramp Omdat we graag een sterke leider willen Wij kunnen veel politici wel villen Ook Balkenende vinden wij een ramp Maar om het grote leiderschap te keuren Moet eerst maar eens een flinke ramp gebeuren…

De soort die van die ramp de oorzaak is Loopt ook uiteindelijk die ramp niet mis.…

regelrechte ramp wanneer de skater struikelt hondenpoep alom…

een schip vergaat en radeloze ogen spreken een taal die niemand verstaat geen veilige haven, niet eens een plek om eervol de vele honderden doden te begraven hier een vader, zoekend naar een veilige plek en met gebalde vuisten zijn Schepper vervloekend daar een gezin, verdreven naar het dak van hun woning, de gevouwen handen…

de wereld is vervallen tot gebouwen en getallen de mensen zijn verdwenen in de leegte der stenen hun god bleef bestaan hun zon is ondergegaan de liefde is gebleven bron van warmte en leven de straten zijn verlaten ruïnes en diepe gaten bomen moe gestreden na een kortzichtig verleden lange winterdromen de ijstijd is gekomen de…

Pardon, ik zoek het archief van deze stad Helaas die is daarnet verdwenen Een goede raad: neem vlug de benen Een verzakking sloeg een gapend gat Dat is niet eens te verwonderen Ze hoorden het al vaker in Keulen donderen…

het lijkt bijna een kunstwerk die bonte rij omwikkelde lichamen een wilde mengeling van kleuren niet vooraf bedacht maar lukraak liggen ze daar verenigd in de dood zo levendig samen hartverscheurend uitbundig dood is geen stilte als je met velen bent ze is dan loeihard krijst en zingt haar noten door elk merg en been…

happend naar overleving moest ze na oeverloos vechten uiteindelijk loslaten loslaten om zich te herenigen bij hen die haar dierbaar waren en geen kans hadden gehad overvallen door Moeder Aarde die de grond had doen trillen waarna huizenhoge golven nietsontziend auto's optilden en woningen van hun fundering rukte deze opjoeg als wilde…

stuurloos overgeleverd aan de rusteloze stroom die schepen meevoert als luciferhoutjes houdt oerdrift huis meedogenloos de kracht welke vernietiging dirigeert 'n waar geworden nachtmerrie…

Onder water alles in beweging het scheurde en beefde, stuwde meters hoge golven richting land. Tsunami met een oerkracht waar mensen het niet van konden winnen alles op zijn weg verslond. Hij bracht chaos en verdriet nam levens van mensen groot en klein verwoeste de infrastructuur. De mensheid huilt zeeën van tranen door dit natuurgeweld…

had toegeslagen soms is een ramp te erg om van dichtbij mee te maken kan nu de beelden nauwelijks verdragen en zap ze soms maar even weg…

de boom staat aan de grond genageld als een verwoestende vuurzee haar inferno uitspuugt de boom, de stille getuige die niet vluchten kan blijft zwijgend staan temidden van een kolkende ontwrichting de boom blijft alleen achter weet hij misschien hoeveel mensen stierven tranen vloeien als de achterblijvers een bloemenzee aan…

iedere dag loopt Nya naar de grot van de vleermuizen met onzichtbare ogen ziet hij dingen die voor ons verborgen blijven het heldere water is blauw als de ziener zegt dat de wraak van het heilige meer groot zal zijn een plotseling opstekende wind brengt reusachtige golven teweeg het water kleurt rood leven verandert in de dood…

de vakantie komt er aan - een jaar hard werken sloopt de geest geducht - Hij weet al waar hij straks naar toe zal gaan: ’t wordt een exotisch tropisch klein gehucht. ’t Is niet ver bij de evenaar vandaan, er wacht hem dus een hele lange vlucht. Hij weet precies waar hij naar toe zal gaan: ’t is een idyllisch tropisch klein gehucht. Hij…

dat men sterft lijkt een zekerheid maar ongrijpbaar zijn de gevolgen als een mens de trekker overhaalt mij is geen woord bekend dat gevoel bij moord vertaalt het duurt dagen en nachten in verslagenheid of stille dood als de schreeuwende onzekerheid jaagt door de gedachten: verwachtingen verkeren in nood de oorlog in den vreemde is…

zoveel kleuren zwart toen je als een vlinder uit de wolken viel niet langer gedragen op vleugels van verlangen zoveel kleuren zwart toen je daar roerloos lag op verschroeide aarde de duisternis buigt zacht draagt je teder in zijn armen de tijd staat stil zoveel kleuren zwart…

Vandaag kom ik thuis van een zeer korte reis die steeds langer duurde en gepaard ging met gekrijs.. Maar ik heb de hemel eventjes gezien alleen geen sterren..ik wist niet dat zij al naar mij lonkten, van verre... Straks zal ik arriveren, alleen.. zonder indentiteit, zonder bagage ik ben niet wie ik ben, ik ben verloren in ravage.…

Woorden schieten soms te kort, woorden doen soms veel omdat je het gevoel hebt dat iemand met je deelt. Woorden zetten soms kracht bij en soms daden. Woorden kunnen zwijgend zijn maar soms ook beladen. Woorden schieten soms te kort om het leed te verzachten maar plots gebeurde iets waarop de hele natie wachtte.. Woorden die meer zeiden…

het gekwelde leven onder een duister oppervlak de vliegende paradox tegen wil en dank het stormend stenen hoofd als wankel monument luid kloppende harten gestolde angst in open monden de afgescheurde takken van steile rotswanden alles viel uiteen…

je drijft in het heldere azuurblauwe zeewater ik zie je ik zie je paarse schoentjes je groengele broek en hoe kan het anders, meisje? je zuurstokroze mooiste jurkje je kleine arm steekt uit naar verdronken dromen onder het water je hoofdje je ogen bron van verstilde tranen ze zien het licht niet in deze duisternis in deze lange…

Voor Alexander H. en de anderen soms is het begin een demonstratie waarin pistolen de stokken verdringen pistolen veranderen in machinegeweren dan komen mortieren en raketten om het vermorzelende einde in te zetten altijd is er de geur van de onomkeerbare dood de levenloze lichamen het aangezicht van een gezin nog altijd dicht bij…