Alle inzendingen over richtpunt

een zwembroek handdoek, net groot genoeg om mijn middel te omvatten water, schoon, wijds beetje zon erbij graag een boei als richtpunt meer hoeft niet laat me door het water glijden en herboren worden minstens een uur…

onbeweeglijk staat hij al tweehonderd jaar stil te staan geen soortgenoten om hem heen mistflarden draaien rond zijn kale bol twee kraaien krijsen plotseling zijn naam op de smalle landweg komt een bestelauto aan vormt al jaren een richtpunt voor 't verkeer in de zon, de regen en de grauwe, natte duisternis gespaard voor de open…

daar sta je dan niet meer alleen een plek waar je eindelijk schitteren kan met al die anderen om je heen nooit meer zul je je eenzaam voelen jullie zullen met z’n allen hetzelfde bedoelen een richtpunt in het donker zijn voor hen die zoeken samen voor de ene een lichtpuntje in het donker wezen en jij zult voor altijd bewonderd…

Hier in het grijs van de voortgaande nacht bespeur ik zwak mijn naam in kabbelschijn van water dat op sterrenstrooisel wacht, voor ogen als een richtpunt hoopt te zijn tegen scherpte van diepgevoelde pijn. De wolkenlucht blijft het plan verstoren, straks gaat maanlicht daar ook in verloren, heeft duisternis opnieuw de overhand.…

Mijn dagelijks sterven herkent zich in de strijd met de kleine dood van afscheid na een moment van minnepozen, richtpunt op een schaduwblos in spiegelschrift van de tijd.…

jij was de goeroe van het weer in ogen stemming en emoties de steken en pijntjes die jij altijd als richtpunt had vielen zonder aandacht van je af als kind kon jij het blauw van de hemel uittekenen wist feilloos de mooiste buiten speel uren kon van kou storm en regen zo de bijna exacte tijdstippen lezen en de gevaren van…

Hoe verleidelijk is het te vertoeven in het af-keuren, het weg-drukken terwijl onze adem als richtpunt van aandacht ons terugbrengt uit het weg-geweest zijn naar het Hier en Nu ? Verleid mij maar naar jouw voelen "ADEM" en laat mij deinen op jouw golvende beweging zoals een blad vlottend op water!…

waar eens onze richting heel klaar was, verdwalen we nu het licht is ons richtpunt. het zicht wordt al minder en tegen een stroom van vernieuwing en snelheid verlaat ons de kracht van het kiezen in vrijheid we landen en stranden alleen praten verstandig maar huilen inpandig.…

de geluiden van stilte verdwijnen gekraak en geruis wieken van vleugels de stroom is er eventjes uit een glijvlucht in koude en warmere sferen een botsing van lucht turbulentie is niet te bezweren de vlucht slaat uiteen in geruchten we laveren waar eens onze richting heel klaar was verdwalen we nu het licht is ons richtpunt…

Het licht was ons richtpunt. Het zicht werd al minder en tegen een stroom van vernieuwing en snelheid verliet ons de kracht van het kiezen in vrijheid. We landen en stranden alleen. Praten verstandig maar huilen inpandig. Nog vlieg ik mee met jou naar het licht zonder zicht. Jij gaat weer terug.…