Alle inzendingen over secondes

de kraan lekt secondes stil is het in de kamer, de kraan lekt secondes, akelig stil is het hier.…

wijzers turen vol afgunst naar de secondes op de klok ze lopen met pure snelheid en plots komt in mij op we zijn gewoon de tijd kwijt.…

doodstraf Den Haag op tafel brandt een kaarsje de klok tikt secondes weg betraande ogen stil gebed Deathrow San Quentin op een brancard vastgesnoerd met riemen een infuusnaald in zijn arm zijn doodsbed de guards wachten op het telefoontje de klok tikt zijn secondes weg de lethal injectie doet zijn werk de doodstrijd…

Als verliefdheid niet zo zoet was en verdriet was niet zo zuur Dan was de herfst niet zo kleurrijk en de winter niet zo guur Bergen zouden vlaktes zijn oceanen kleine waters De klok zou geen secondes kennen er is alleen nog "later" Het is nu toch veel mooier alles is nog puur Want verliefdheid is nog zoet en verdriet blijft altijd zuur…

De adrenaline giert door mijn lichaam Het is nu of nooit, het moment is aangebroken om te gaan Teruggekeerd in mijn eigen wereld wacht ik op het startschot Even niet gerealiseerd staan mijn gedachtes op slot Het duurt enkele secondes om te weten dat ik alles in mij moet geven De strijd tussen mij en mijn problemen is aangekomen Zoveel kracht…

de wijzer van de klok tikt de middernachtelijke uren, minuten en secondes weg langs de wijzerplaat drupt een traan naar benee de maan heeft een ironische grijns over slapen en waken en liefde en dromen in de nacht de wind fluistert het woelen en draaien van haar alleen ze is nog wakker…

Secondes... een lichtjaar het zijn maar getallen een kind met rood haar uit de hemel gevallen kometen... planeten ze zagen haar vliegen en spanden de nevels om haar in te wiegen een hemelse... zegen op aarde gevangen naar windvlaag en regen bleek zij te verlangen de winden... de stormen...…

Glinsterende ogen wijzers tikken secondes van haar stralende gezicht. Verdampt ochtenddauw door schemering aanschouwd ging mijn hart op gevoel gericht. In de schijnwerper als de nacht van vandaag glanst onze harmonie in evenwicht.…

Een moment in tijd Niets meer dan alleen een in moment in de tijd Gedreven door leegte in secondes van strijd De stille storm vreest een nietszeggend krijsen maar de wereld leert de mens te zwijgen De wereld is een moment in de tijd in zeurende minuten van helderheid Tot levenloos dwalen naar uren van rust in momenten en tijden van spanning…

Ik moet bekennen, dat ik stapeldol van je word, al zie ik je maar een paar secondes. Ik mag toevoegen, dat het zeer zeker niet de bedoeling is, had moeten blijken te zijn... dat ik knotsgek van je word! Maar je maakt me blij. Ik schaam me, maar je raakt me als geen ander. Wat doe je... met me?…

Secondes, Minuten, Uren, Dagen, Weken, Maanden, Jaren, Tja, het vliegt razendsnel voorbij de tijd. Kijk dus vooruit en niet achterom met spijt. Leef het leven, geniet van elke gegeven dag en wees blij dat je zoveel beleven mag. Want als je de mooie dingen vergeet krijg je spijt En denk je achteraf: 'had ik nu nog maar de tijd'.…

- en ik creëer - zelfs perfectie beseft zijn kwetsbaarheid cirkelend in verlangen naar onhaalbare doelen vluchtige inspiratie bindt zich aan zuurstof ik teken met gebroken schrijfgerei explosies in schetsen van imperfectie tijdloze secondes verzinken in diepgang mijn tegelvloer vervormt perspectief ik kan slechts vallen in zwaarteloosheid…

Dagen gingen verder met maanden in vooruitzicht jaren die voor mij niet lang genoeg konden duren gingen secondes in een stroomversnelling voorbij terwijl ik naar je portret lag te staren voor uren.…

Alle secondes zijn voorbij het nieuwe jaar begint...…

De uren die wij delen De secondes zo schaars De tederheid die wij geven De passie die je wou Omgeven van liefde De warmte om mij heen De vrolijkheid in mijn ogen Je weet wat ik hebben zou Als een engel, zo lief, zo lief Kijkend naar mij Steel je mijn hart Dat open stond Voor deze fantastische vrouw Kijkend in de lucht, zo zwart, zo…

in de bijeengeraapte dag verschool zich -een moment alleen wonderlijk hoe zonnevlekken lichtloos rijgen hun kleur slechts wit, hun vorm verweven met de tijd het spijt me dat er veel te kort is, maar mijn tellen zijn secondes die er echt toe doen… een zoen een lach en oh, zoveel verwachting kleiner nog dan weerloos droomt hij in…

Secondes voelde als minuten in verleden tijd tot de inspiratie van haar glimlach mij verblijdde in woorden dat ik mij had voorgenomen.…

Het is fijn daar, zó fijn als jij je ooit veilig en geborgen hebt kunnen voelen: bij iets of iemand op aarde, tijdens die paar secondes, het is roze, warm en vredig je komt er thuis, jouw ziel: hoe je was en ervaringen vervallen...slechts dat éne gehele vereniging met het onverzadigbare vervulbare!…

tijd heft zijn fallus staat gestaag voor vierentwintig uren maar dan daalt hij, uitgeput tot aan het laatste niets voelt luren in secondes, waar zijn macht heeft opgezegd in het neergelegde zand stroomt nóg de loper leeg, ik zweeg maar weet vandaag dat morgen ook nog aan een pijnpunt vreet heet wroet zijn tand mijn hand neemt…

De secondes tikken weg met ensembles in de ochtend door gevoelens van dauw is jouw dagboek geopend.…

Een blik van onzekerheid overheerst secondes door het besef van uw spiegelbeeld dat leeft in een andere generatie waar wij elkaar nu zien. Geketend door emoties vertrekt u in een waas en omarm ik behaaglijk uw karakteristiek om de verloren tijd die is verstreken te ontzien.…

Dood had zich al aangekondigd maar staat nu te wachten op de hoek hij heeft zich gekleed als een zakenman iedere ochtend weer driedelig pak, stropdas, een puike schoen klaar voor de slag van de dag alleen de dood gaat nergens heen als men hem groet kijkt hij snel weg hij wacht tot de tijd gekomen is tijd onderverdeeld in secondes is…

Stil op 't bed te wachten, Zie de tijd verstrijkt, tergend langzaam, een witte klok, een grijze muur, secondes tikken verder, bewijzen ieder uur, waarin ik verder glijd Bedrukt voel ik mijn bonzend hoofd, het bloed vloeit uit mijn oor. Mijn ledematen zijn verdoofd, en beweging is verstoord.…

De huismussen werden in een paar Secondes flamingo's. Met een toverstok Toverde ik vrede in de wereld als ook De meest bijzondere gerechten waarmee Ik het dan weer even kon doen. Maar Ik bezat geen liefde en geen geluk In m'n verweerde handen. Weg met Alles dus. En ik begon weer opnieuw. Uit nood geboren. Keer op keer.…

Natuurlijk is later altijd later later is je hondje dat vier meter voor je uit loopt aan de lange lijn later is het vooruitzicht daar waar hij nu is en jij straks ook zult zijn later is daar waar je hondje net nog liep en jij hem omdat hij iets te ver achterbleef weer schijnbaar naar het nu terug riep Nu is het geluid van enkele secondes…

Tijd wrikte graszoden uit de grond Sloot van ontzetting menig mond Geschokt van ongeloof van het leven Hebben secondes vele doden en slachtoffers gegeven. Laten we in gebed en gedachten bij hen zijn Die nu lijden aan smart en enorme zielenpijn. Laten we in gebed en gedachten bij hen zijn.…

Er waren vele, vele secondes die langzaam en traag wegtikten. Er waren vele, ontelbare minuten, die passeerden langs, en in mijn geest. Het hart bonkte, het bloed stroomde, met kilometers per uur, door mijn lichaam. De ziel, vroeg zich, weifelend en twijfelend af, hoe te volharden in rust en vrede.…

Al de momenten waarop ik het hardst vroeg aan mezelf te vechten tot in het vuur van de dood: het waren de mooiste secondes, minuten en uren: de allerheetste vuren voor water om van te leven. De momenten van vlagen in verstandsverbijstering: ik had het meest lief. Het waren de meest bijzondere tijden in het leven...…

Ik lag daar in mijn bed, jaren, maanden, dagen, uren, secondes, momenten. Er was de stilte, het verdriet en eenzaamheid en de ademhaling. Er waren geen pijn en verdriet; want deze twee woorden dekten de lading niet meer. De zon scheen binnen en ik zag het Licht verplaatsen: van de éne muur, op de andere. Het Licht verschoof.…

je zei me van je te dromen het bed doorwoelt geen Klaas Vaak die zich over me ontfermde de wijzer van de klok tikte secondes weg traag, trager traagst honderden schaapjes sprongen over het hek hun mekkeren deed me wakkeren mijn gedachten gingen wel naar jou naar ons naar de dag van toen we waren jong slank en vooral onbezonnen hebben…