Alle inzendingen over slachtveld

De heengelegde lijken der soldaten Zijn aangeraakt door de goudpaarse nacht, Er kruipen lijnen over de gelaten, Waarop de Dood zijn teken heeft gebracht. Sommigen hunner liggen als bedronken, Het was ruim véél, de wijn uit déze kan, Hun arme lijven werden volgeschonken, Zij dronken zich de eeuwigheid daaran. Eén hunner ligt verdwaasd omhoog…

de geur van madreliefjes doordringt het geboorteland waait door het geweld gekwelde slachtveld met de ijzeren robots die het lijden van het volk begraven lamgeslagen door angst dat zich als een huilende wolk boven de steden der landen uitbreidde alsof we kijken naar een toneelstuk dat ons koude rillingen bezorgt en de adem beneemt…

De strijd lijkt gestreden, In het slachtveld der liefde… Confrontaties vermeden, hetgeen mijn hart doorkliefde.. De marteling continueert, met het zwijgen als oorzaak. Wat de ene niet deert, zorgt bij de ander voor afbraak..…

Ochtendnevel in de velden bloemen drinken nieuwe kleur insecten laven zich als ware dit een nectar voor de goden niet gemaakt voor dode helden wiens messen en gebroken botten vage geesten nooit gewijd in de diepte wijlen door de insecten niet vergeten die geen dorst meer nu; gaan eten een lang verhaal van dood en brood, van as en…

Rest geen tijd meer voor verwachten al 't schoons der wijsheid sterft in de nacht op het slachtveld der gedachten sterven ja, maar zacht, ja zacht. Zie mij huiveren in de zon voorzichtig streelt zij mijn gezicht eindelijk weet ik nu waarom: de zwartste nacht zwicht voor het licht.…

." Het slachtveld onderweg was groot, Veel zwakken vonden onderweg de dood, door, voor de eindstreep af te haken, en voor de wedloop hun run te staken.…

Vanuit het naargeestige Noorden hoor ik tromgeroffel als een gestaald leger geboren op het slachtveld, de terugtocht naar aardbeienvla en suikerkoek.…

Zij wisten dat hij er weinig Van het slachtveld wederbracht: Zijn stemme was de doodklok, Die bromde over 't jong geslacht. Daar stond zijn eigen zoontje Aan de voeten van zijn troon, Met oogjes vol van goedheid, Zo schuldloos en zo schoon.…

nog liggend in een gelid van waanzinnig wit De jongen voor wie de moeder vroeger zong: You are my sunshine my only sunshine You make me happy when skies are grey You never know dear How much i love you Please don't take my sunshine away Deze groene velden met witte velden zijn doodsvelden Deze velden waren slagvelden Slagvelden werden slachtvelden…