Alle inzendingen over sociale

Wat social lijkt, wordt morsig metterdaad: De Tweets op Twitter blijken zeer tweeslachtig En Facebook toont nu -even twijfelachtig- Opnieuw dat norse, andere gelaat Zo kan 't op social media verkeren Totdat de boel vanzelf gaat exploderen…

we zijn bubbels geworden bubbels in een glas met prik elk stijgt op in het zijne en in de mijne stijg ook ik het glas ontstegen lossen we op in de lucht even geen berichtjes slechts een diepe desperate zucht de ledigheid overvalt ons in haar genadeloze vlucht niemand kan me nu bereiken voor iedereen voel ik me lucht…

en in de sociale media en besef de mens is nog steeds een dier en soms zelfs een beest een gegeven wat er altijd in heeft gezeten en helaas altijd zo is geweest…

Na ’t NOS-journaal begon bij Itteren een kudde radeloos te twitteren. ‘Ik weet niet’, mekkerde de hamel, ‘hoe ik die schapen nog verzamel en wat ik van mijn server tellen moet: ik schaip te weinig of ik bel te goed?’ Verwijzingen: NOS-journaal 21 april: ‘KPN gaat kosten berekenen voor mobiele diensten’ Kees Stip, Het grote beestenfeest…

Waar wij eraan gewend Zijn geraakt elkaar Wegkijkend voorbij te gaan Is daar zo maar die ontmoeting Via Marktplaats waar we Zo waar een mens ontmoeten Die we in de ogen zien, Die zijn verhaal vertelt, En die bereid is ook Ons verhaal aan te horen…

Krottenwijken die niet zijn Opgeruimd maar weggeruimd om plaats Te maken voor stadions die niet zijn af gekomen En dakloos maakten de mensen Die er woonden - en nu ook De score waarmee ze verloren Open wonden maakt in ziel en zaligheid Lijkt de slapende vulkaan tot uitbarsting Te komen, drie-en-twintig bussen in brand Gestoken, sociale…

dat het mooi weer is ja, dan hoor ik het goed met regen is het mis had ik u ook niet gegroet of enkel gewuifd knikken kan ook doch wegkijken is niet mijn stijl verstoppen achter mijn sigarenrook zou niet lukken de wind waait het weg o ja, ik zou nog kunnen bukken veters aantrekken zogenaamd maar dan loert spit om de hoek dat heb ik…

Een woord of gebaar op één komma vijf meter kan best troostrijk zijn maar 9 maanden na de geboorte van die afstand wil je toch wel meer…

We zijn bij de tijd we volgen online de media die ons weten te volgen Het medium vormt graag de boodschap waarvoor we de oren mogen spitsen Het individu trekt zich sociaal terug Narcissus schiet zichzelf een spiegelbeeld Mondiaal gaat 1 beeld vlot viraal De mens die een selfie opneemt Fraaie omgevingen worden plat decor om bleke ego’s…

Ik kende mijn wijk de straten naar alles dat ik kende maar al die straten gingen nergens heen leerde ik, en ik ging weg over grotere straten de wijde wereld in naar andere wijken en ook die straten gingen nergens heen leerde ik, behalve dan fijn weer naar huis daarom zit ik tegenwoordig stil thuis in mijn Rome, en de een na…

Iedereen zit onderwater. De ene wat dieper dan de ander. Hoe dieper, hoe meer geïsoleerd van de prachtige wereld aan het oppervlak. Boven water leer je pas echt te lopen, kun je jezelf duidelijk zien in een spiegel, je kunt elkaar eindelijk verstaan, en je kan pas echt ademhalen. Onderwater leef je in de onzekerheid van je bestaan, je kunt…

De woelig werkende wereld is hard, wil naar almaar groeiend bedrag streven, stelt eisen, waar soms kwaad aan kan kleven, brengt vele gezinnen drukkende smart. De samenleving verzorgt een nieuwe start voor hen, wier welzijn het zou begeven onder het verstarde bedrijfsleven: krachtig klopt Breda 's milde arbeidshart. Hier vinden mensen nuttige…

Het ging ze maar een beetje om het geld Maar meer nog om het menselijk-sociale Men wil of kan er niet meer voor betalen De dagen van het Straatnieuws zijn geteld We weten al precies hoe of dat gaat: De dakloze staat morgen weer op straat…

stel je voor je krijgt een uitnodiging van de oorlog koel en koud nog even een kop koffie voor je gaat bij de laatste slok merk je dat de tijd al sterft de straat marcheert voorbij iemand roept: we moeten de onschuld vermoorden ieder verliest zich in de ander samengeklit als een grote zwarte muur die niet vallen wil dan wordt het…

Traagheid haalt mij in, ben nu een bejaarde in mijn eigen tehuis, met nood aan een echte sociale babbel. Eenzaamheid is zeker... geen hobby.…

Hij zit al jaren als de tweede man Van deze coalitie te regeren, En ons sociale stelsel te verstjeren, Dat was nu eenmaal het regeringsplan. Hoewel hij altijd braaf naast Rutte zit, Vindt Asscher nu de VVD maar shit.…

Van kwinkslag naar kaakslag Zij staan niet meer op goede voet Door mekaars of iemands lange tenen Veel toeters en bellen op sociale media Een kakafonie met weinig harmonie Weinig muziek … de muzes ziek?…

Ik las laatst dat arbeiders in hun ondergoed slapen de burgers in pyjama en hoger slaapt men naakt. Ik wil vooruit - daarom slaap ik nu voortaan naakt! Maar ja ... kan ik nu eigenlijk nog wel in de wasbak pissen? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: Verzamelde Gedichten, Amsterdam 1985…

Nadat de social media waren geboren, Is een groot deel van het menselijk contact verloren. Leuk je weer te horen of leuk je weer te zien: dat gesprekje mis jij ook misschien? Nu is het met je qwerty communicatie: Ben jij mijn TYPE in een relatie?…

Waarom leven, als het niet kan zoals je wil. Iedereen moet kunnen doen en laten wat hij wil. Waarom leven, volgens regels zoals een wet. Iedereen moet kunnen leven zonder gevangen te zijn in een net. Waarom leven met een grens. Voor mij is iedereen een mens. Waarom leven, op een wereld o zo groot. Uiteindelijk gaat iedereen toch wel dood.…

Een aangespoelde fles, waarin een brief Bevond zich aan mijn voeten in het water Een mooi bericht, al kwam het dan wat later En vroeg of laat… Het is maar relatief Wats’app en mail: nooit zullen ze het halen Bij postduif, brievenfles en rooksignalen…

"Wat wordt de wereld toch klein" zei ik gisteren tegen een huismus. Die kon daar niet blij mee zijn, ging klagen bij zijn vriendjes. Wat toen gebeurde was prachtig, kwetterend en eendrachtig pikten ze me om beurten dood. Hun vreugde was oprecht en groot.…

als het dekbed voor een mooie zomer door de lente weer wordt klaargelegd waaien als windmolens de gedachten van ergernis via berusting naar hoop mij door het hoofd en het gemoed waar het nieuwe leven vrolijk dartelt als de pasgeboren lammetjes in de wei braken immers gestadig ons de media de berichten die ons bang benauwen van de levens die…

als ik op mijn PC werk voel ik mij soms als een hond met parasieten in mijn vacht en aan mijn kont hackers met beperkte sociale kwaliteiten wroeten als vlooien in je mobiel en pc pikken je inspiraties, foto's, werk geld, contacten en creaties mee voor hun eigen infantiele rariteiten hun onnozele argument is: 'omdat het kan' de vrijbrief…

Het zou u sieren wanneer u niet zo onverschrokken praat als iemand z'n punt wil maken. Uw mening heeft ook z'n tijd gehad. Het zou u sieren wanneer u vaker uw mond zou willen houden. Luister als een reservoir... De ander zou zich thuis gaan voelen. Ook zou het u sieren wanneer u ruiterlijk zou willen toegeven dat u een schuiver maakte…

Door bommen zijn al zestienduizend dood Maar nu worden de vluchtelingenkampen Getroffen door een reeks van trage rampen De kans dat cholera uitbreekt is groot Het zal geen oorlogszuchtige doen zwijgen Ze kunnen allemaal de klere krijgen…

ik heb de vrienden om me heen gezien in alle staten van ontbinden de vagen die weinig verantwoordelijkheid wilden dragen en een dieper contact uit de weg gingen waarbij het afscheid minder pijnlijk was de echte die in samen steunden elkaar de hand reikten bij onverwachte dreunen ook waren er de seizoeners die bij gelegenheid altijd…

donker dirigerend de weg wezen zij langbeende als furie vooraan liet zich niets zeggen haar dwingende ogen hield de groep bij elkaar omdat dit aantal nog een overlevingskans bleek te hebben door hun constellatie en de snel en soepele manouvreerbaarheid in de op drift geraakte mensen die stilte en rust zochten weg uit de ontketende sociale…

Sociale vaardigheden zou een vak moeten zijn op alle scholen in de wereld, want er gaan nog teveel mensen kapot door sociale angsten en onkundigheden, incluis mijzelf. Soms overstijg ik mijzelf en doe ik moedig mee met een project van dit of dat, maar al rap glij ik uit en zak ik weg in de stinkende wegzuigmoerassen.…

zo hun speciale structuur voor stad en wijk familie en gezin met praktiserende religie als moreel warm contact tussen alles in het sociale netwerk is vrijwel verloren gegaan door gebrek aan tijd waar bestaan zoveel inspanning vraagt dat kinderen zijn uitbesteed of aan het gamen gaan op hoogpolig stiltekleed…