Alle inzendingen over sprongen

Hij die gisteren nog twijfelde, maar vandaag in het mortuarium ligt, als hij eerder had geweten zou hij gewacht hebben en zijn gezwicht? Hij twijfelde op de richel, donderde dertien etages naar beneden, daar aangekomen, was er weinig over van die mooie kerel, die twijfelde op die richel. Een uiteengespat gebeuren, wat met stoffer en blik…

ik spring met nooit geziene hoop in de poel van levensloop een druppel een kind van grote woorden op reis naar onbekende oorden naar verzadiging van langverwachte daden moed houdend vastberaden alwaar nu hier aan rand van water een val in bron van later en verlies mijn waterloos gezicht in tijd van te vervullen plicht…

Verzachten kan nooit pijn zijn ook als de ziel een huid is ook als de ziel van huis is en in zee springt Koester bij nacht en ontij de zachte sprong.…

Wie een te hoge Sprong maakt Zich in zijn goedheid Verliest Kan soms dieper Vallen Dan men zelf Verkiest…

en de sprong weet niet waar hoe diep wanneer de val zal stoppen volledig luchtledig in vacuüm verpakt op weg naar evenwicht al was het maar naar de hoop die te vinden slechts de zekerheid dat stilstaan teruggaan had betekend naar schepen reeds verbrand…

Ik pak het pad van de minste weerstand, ik ga op de toppen van mijn tenen staan en spring na een korte aarzeling, nee, geen aarzeling, na een kort moment van over- denking, een moment van reflectie zonder dat er gedachtes door me heen gaan en spring dan van de hoge, de hoge brug, om zeker te zijn dat ik het water hard zal raken. ik wil…

met een kalasjnikov in een loopgraaf liggen en niet overmand worden door angst voor je eeuwige dood je moet er nu uit springen en nu rennen naar het volgende punt in je leven of naar het doodgaan en als het je dood niet is dan gelukkig kun je daar later over schrijven maar blijft niet te vergelijken met die sprong…

Elke keer Als er iets mis ging Legde ik een steen Om mijn hart Een muur Was snel gevormd Werd hoger En hoger Tot uiteindelijk Alleen het plafond Nog maar ontbrak Één steen was over Ik pakte hem Duwde hem omhoog Maar de steen paste niet Ik hield hem vast Boven mijn hoofd Mijn armen gestrekt Krampachtig Tot mijn armen Moe…

50 werd ze, 50 jaren jong, kreeg als cadeau een echte parachutesprong, zoonlief mocht mee, de lucht in, had het totaal niet naar zijn zin. Eenmaal veilig op de grond, komt het joch op ma afgestormd en zegt: leuk mam, maar nooit meer doen, ze duwen je zo het vliegtuig uit en ik denk : boem! Daar gaat mijn moeder, voor de laatste…

Als de grond drassig is van tranen spring ik over de plas Er spat nog modder op Ik veeg het af en loop door in ferme pas Als de grond droog van zonnestralen verharding geeft op paden houd ik in om stil te staan me te beraden hoe in hemelsnaam die sprong zo licht, zo soepel genomen leek Omdat ik niet ontweek?…

na de duik uit de stalen romp val ik steil en vrij door het veld een makke pion van de zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing…

na de duik uit de stalen romp val ik steil en vrij door het veld een makke pion van de zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing…

Gehechte waarde aan onze stappen herinneringen aan het onuitgesproken woord, leg het dove oor te luisteren aan de zeeën van gevleugeldheid, zo leg ik avontuur vast in mijn verhaal,in de tussentijd een laatste sprong te wagen naar de wallenkant, het oeverland van woorden die nu niet kunnen spreken, omdat de bijpassende oren nog niet zijn…

Starend naar de overkant lijkt de rivier oeverloos hoor je alleen het water zonder ophouden stromen een sprong met ogen dicht brengt het koude water een tijdlang tot leven in één keer onder water tot aan de overkant dat is het heilig streven maar of het lukt weet alleen de rivier…

Wij sprongen in het diepe niet wetend hoe het af zou lopen. Die sprong had veel gevolgen ..we deden elkaar pijn Toch is het goed afgelopen we maakten opnieuw de sprong Omdat we bij elkaar willen zijn Die nieuwe sprong in het diepe heeft ons dichter bij elkaar gebracht en daarvoor ben ik dankbaar ....dag en nacht…

hij zag een koe en idolaat sprong hij over het prikkeldraad een sprong die hoger had gekund want nu is hij een os het rund…

Want met sierlijke sprongen Wordt er naar prijzen gedongen, Maar het laat zich niet dwingen. Bij een mislukte sprong merkte ik pas, Hoe hard water was.…

De laatste sprong was niet toereikend om je leven te verlengen toch sprong je hoger dan ik dromen kon daar zie ik je weer van ster tot ster voorbij leven en dood leven, leven, leven ik wens je in vrijheid en in vrede.…

Ik ken er een, die stuitert bij het leven, Die BMX’t en heeft ADHD, Die doet in Rio aan de Spelen mee Met stuiteren, met springen en met zweven. Die stuitert daar met acht man simultaan Als kangoeroes gezellig op een baan.…

Bij een val Of een sprong… Wie zal het zeggen En komt het er op aan? In elk geval Was het gevolg: Bewegingen verlamd En de ogen dood. Zijn wereld is Gedragen worden. Transport Binnen nauwe grenzen: Muren van één kamer Eén huis. Nat groen gras En water van een spuitend fontein In zijn wereld brengen.…

Laat je vallen in de diepte en kijk niet meer om...…

Zieke kangoeroe zijn gezondheidstoestand gaat met sprongen vooruit…

ik zal je wel krijgen zover dat je naar me toespringt als een kikker en dan wij elkaar omhelzen maar wat moet een kikker met mij en ik met zo'n groene glibber? ach, ik zal wel weer naar het water verlangen..of.. vanwege springneigingen?…

Z'n misnoegen was groot en de vlo kleurde rood, nam een aanloop en sprong uit z'n vel.…

Was zo graag samen gevallen maar iedereen viel apart was zo raag samen gevallen maar iedereen viel apart alleen wij was zo graag samengevallen maar iedereen viel apart alleen wij sprongen naar de sterren. ------------------------------------- uit: 'Nieuwe Sterrenbeelden', 2008.…

Vlo, verre vlo, sinds jij de show verliet zweeg het orkest in het theater stil, mist zonder oorzaak en gevolg de wil de weg de wet van dans en levenslied (ach vlo, ik weet jij schuilt in het gordijn; daar zijn ook harlekijn, pierrot en maan- licht schijnt op rodica en dodica, die treuren om de trekharmonica, daar reikt een slinken dodezwarte…

haar kuiten gruist, glimmend brokaat Zeewater dat hij op haar navel morst Zijn afdruk bij de hare, finaal De luchtspiegeling: een strandhuisje Met een dak oranje zonnevuur De houtgeur van de zomerstede Stoffig licht kierend op haar figuur Zuchtende planken, mousserend vocht Een fles crémant van lippen zondig Zeven sprongen…

Volgende keer beter - of was één sprong meer dan zat? --------------------------- uit: 'Witte adel', 1991.…

mijn horloge sprong van me af als een vis en dook in het water.…

ik sprong in het gat tussen toppen van bomen en toen was er lucht…