Alle inzendingen over studententijd

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

De kroeg in, zoveel mogelijk zuipen, imponeren bij de vrouwen, die dubbel worden gezien. Zo is het leven, als student of gewoon maar een jongere niet weten dat je er langzaam aan kapot gaat, of er onderdoor verdwijnt. De drank is niet meer te missen, de vrouwen blijf je missen. Minder drank, wat meer vrouwen, ach, het maakt geen donder…

ik wist nog een paar noten de eenvoudige melodie emoties kwamen snel naar boven van het nooit vergeten lied weer prikten mijn ogen van eenzaamheid en pijn in afscheid van het samenzijn woorden klonken luchtig liefde smaakte vluchtig aan het eind van de studententijd we drempelden verlegen naar volwassenheid en raakten zingend…

Lieve God, ik vroeg U daar, aan de Waalkade, te Nijmegen, om deze gave. Ik wist niet hoe, of wat en waarover, slechts één wens: leer mij te schrijven alles vast op te tekenen. Ik leerde alle mysteriën ik leerde alle ogen ik leed onder zoveel liefde... de weg werd smal, smaller bijna vroegtijdig eindig! En ik stond weer op telkens…

Met elkaar overleggen over het afkijken was er in mijn studententijd niet. Examens dat was ieder voor zich!…

Wij zaten met ons vieren In de tuin van de sociëteit. 'Kijk, jongens!' riep Sand, 'wat passeert daar Een eeuwig knappe meid.' 'Ja,' zei Kaai, 'dat's een pracht van een meisje! Zo zijn er geen twaalf in 't land.' 'Ik hoor,' zuchtte Haas*, 'ze is in stilte Geëngageerd met een luitenant.' 'Wat mankeert je, Paal*?' riep Sand…

Er is een mop waarin een boer beweert, Dat hij een grote levensles verkondigt, En zich aan bestialiteit bezondigt, Omdat hij met een varken copuleert. Pas zag ik dat zo’n boer – dat viel me mee - Het desondanks kan schoppen tot premier.…

Eens in mijn studententijd Moest ik door mos* gedwongen Een rede aan mijn collega’s kwijt Dat was door mijn dispuut bedongen Ik heb mij toen altijd bereid Hartgrondig voorbereid En Berend Botje uitgebeend Dat recht werd mij verleend Berend Botje ging uitvaren Waar ging die tocht naar toe En waarom moest hij varen Waarde dispuutsgenoten…