Alle inzendingen over terracotta

ik ben niet wit noch zwart ik ben aarde en bruin tinten van noten gekraakt op mijn buik ik ben bomen, het hout, het zand aan mijn voeten verwaaid tot wind en stormende vogels diep en donker de afgesneden huid verder dan dagen ontraadseld ik ben ik traag gevonden de vrouw in het schors van beschilderde zonden waarom…

Een ongezien gebroken kind huist in het terracotta soldaatje het leert leed en agressie om te zetten in de superkracht van een onmetelijke liefde…

Het terracotta leger uit Xi-an Gaat ingepakt in kisten binnenkort Per vrachtvliegtuig naar Assen op transport, Net als de zending uit Afghanistan, Want deze stad brengt ook een laatste groet Aan een soldaat van nu van vlees en bloed.…

Aan de zoom van het water treurig riet schiet een sirene door het terracotta van blauw als vluchtig verdriet. Een reiger rijgt haar dromen van fonkelend goud, donzen druppels dansen op spiegelende oppervlakken. Een maandag ontdekte zinnen, beminnen een middag in mij.…

Jij kust mijn hand in de nek alsof ik zou kunnen ontsnappen aan de pijl van de liefdesgod die jou en mij diep verwondt in breekbaarheid verbond tot een kwetsbaar geheel een terracotta beeld uit twee gelijke stukken dat scherven splinterend in onze lijven slaat en opgenomen wordt…

dompel je onder in het grillige water van deze rivier breng kostbare klei leemkleurig slib naar boven boetseer een wezen het zal niet spreken de rabbijn blaast met een spreuk leven in de klei in tijden van nood zal golem te hulp schieten een kunstmens uit leem…

Ik herken de blauwe zaden van een pril begin, te proeven van vergeelde zeden in huid en haar, daar nog wat tussenin, woekering van onbekende goden uit een terracotta oerinstinct, zich voorspelbaar laat verraden getooid in de lange lijn der doden met kroontjespen en zwarte inkt, het avondrood zich in de horizon verminkt waarachter de as…

Herkenning van gekiemd zaad uit een vroeg begin, het proeven van de lichte zeden van de huid en van haar, daar nog alles tussenin, de erfenis van de mij nog onbekende Goden uit een terracotta oerinstinct, laat zich voorspelbaarheid verraden gekroond een eindeloze stoet der doden, als kroontjespen gedoopt in zwarte inkt, het avondrood de…

Over de toppen van de horizon vomeert een regenbouw dauw slaapt verder in het bekken van de rust Vreemde kabouter gniffelt onbezorgd over zijn terracotta kluis ziet grijnzend onweer verschijnen Ongrijpbare cupido voor geldwolven springt energiek recht uit zijn klaveren bedje voelt de eerste druppels al en vlucht naar binnen Donderwolk…

de handpalm draagt de kin terwijl ik zit op oud terracotta alhoewel de zon mij beschijnt denk ik ver vooruit in het niets deze zwaarte heden ten dage houdt mij als het ware klein het drukt de last van innerlijke lagen voorkomt het peinzen in rechte lijn het is dromen in luchtballonnen die vertellen dat je bent, voelt maar hoeveel grauwe…

over rotsen ligt de wankele afdaling met zicht op verhalende cipressen: hugenoten begraven zonder steen of voortvluchtig terug klimmend, de spieren verzuurd in de verte het terracotta dak de oude deur, schietgaten in de wanden laaghangend mist, rook, geur van hout de oeroude rank levert nog wijn in harsachtige herinnering: samen met kaas…

Over het bij vlekken zongeplengde dak hangt de beuk zijn loof van dieper rood Raamkozijnen glimmen groen en vatten terracotta bloemenpotten daarin geraniën groeien van het esmeralden blad met doffe kring naar meekraplakken bloemen Op de dijkweide weidt zijn zwijnen een zwijneweider wijl hij op een schelp gebrande aarde okarino speelt De klanken…

zilverlicht omlijstte mijn vuurdans tot de morgenster verscheen vandaag ontwaakte ik uit mijn oude droom, ik overzag de bergen, de wouden, de Gele Rivier, en huiverde, zover ik kijken kon vermolmde oude geesten voeren het bewind en knechten nog steeds, alsof zij de ware keizers zijn, mijn oeroude volk dat aan kleur en schoonheid bouwde in terracotta…