Alle inzendingen over teveel om niet te br

karel appel zoals iedere Co br A wilde schilderen als een kind d oor het falen hem gezien in de tweede wereld oorlog van de volwassen mens want wie kan ervaren de gruwel toen aanvaard…

Je hebt soms van die overspannen weken Met dagen ingevuld van a tot z En dan is er ook nog dat snelsonnet Waarvoor de deadline bijna is verstreken Mijn dichtader behoeft een dotterbeurt Voordat ik als poëet wordt afgekeurd…

druipend van het vet die laat je voor tijdelijk ergens in ommelanden voor primus inter pares gedreven met jouw strik zijn gang maar gaan het is zwaar pet je zit te watertanden je staat in de fik was het niet vermijdelijk hij is niet voor handen je zeurt evenwel niet dat doet hij ook niet het is voor eeuwig aan gedicht voor A. te Br…

de zon gaat onder in mijn ziel glans en levenslust zijn zo verdwenen neerslachtig mag ik overvloedig wenen plots klopt "schitterend idee" aan mijn deur maakt bonte schetsen in oranje kleur losgekoppeld van die domme sleur ik kom terug in harmonie, ben niet meer ziek maak fantasie en droom weer identiek nieuw is het leven dat ik nu zie…

ik dwaal weer te ver af onwetend over wat ik vinden mag maar ik kan echt niet anders dan mijn gevoel beschrijven beleven en geven in stilte raken en geraakt worden zo wil ik leven toch ben ik bang dat ik met al mijn schrijven teveel heb gezegd…

Maar ’t is mij teveel dat gedonder, ‘k heb nu de griep ik kan wel zonder. even een recalcitrante bui, Iedereen heel fijne dagen en een gezond 2009…

ik hou me groot en sterk tot dat iemand eindelijk eens merkt hoe mijn tranen zich inhouden in de hoop ons bijeen te houden leunen kan op op mij jullie verdriet kan er wel bij totdat ik breek maar tot die tijd laat ik jullie niet in de steek maar stop als het teveel gaat worden ook ik kan instorten .....…

We hebben al teveel genomen, uit welke verten we ook komen.…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als laatste middel, waarmee ik het vege lijf wil redden, in eigen vooroordeel. ben ik de groene weiden die door de wereld wordt begraasd met een brok…

Kinds wereld geprojecteerd in het prisma van een druppel dauw, nu ijzig balancerend aan een onwillige tak, die trouw bleef aan een voorspelde in het Hooglied van de zon tot aan de horizon. kleine vlinder die zij wilde vangen in een gesponnen vleugels van woorden, verlangens die ze begreep maar bewust ontweek, voordat ik sprak. rustend…

een moment van stilstaan bij de vraag waarom je geen moment echt stil blijft staan bij datgene waar je geen moment echt stil blijft staan…

De slager die sloeg met zijn hamer Een spie in een wand van de kamer Dat was een vergis Hij timmerde mis Met mes was hij veel vakbekwamer…

'Wie schrijft die blijft' u kent het gezegde en wie digitaal publiceert die blijft voor de eeuwigheid Op nieuw gewonnen land van de ZuiderZee in Zeewolde komt er toch een datacentrum niet zo groot als gepland doch groot genoeg voor www.gedichten.nl en www.nederlands.nl Johan Mostertman opent het feestelijk omringd door levendige dichters…

Als ik op een dag een nachtcreme smeer En doe alsof ik dan ga slapen Wie weet dan nog hoe laat het is wanneer ik 's ochtends sta te gapen…

Ik herlaad maar weer eens en begin opnieuw te richten. Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

D`r was een hele, hele tijd terug een boertje, met een kromme rug. Hij was niet meer zo jong van jaren en werd al wat dunnig in de haren. Aan weelde was hij niet gewend en `n spiegel had hij nooit gekend. Maar toen hij aan het spitten was toen vond hij zo`n mooi stukkie glas, `t zat onder het smeer en onder het zand hij nam het in zijn werkmanshand…

Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin Weer spatte het schuim over dijken en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten…

Teveel gedacht, geloofd en niet bereikt met woorden die ik niet vergeten kan ben jij weer verdwenen als de lachende vreemdeling die mij nog steeds wakker maakt met koude dromen…

Eerst waren het je ogen, toen viel je gezicht in het oog De woorden in mijn oren en de handen die ik bekeek terwijl jij ze rusten liet op mijn knie Zo mocht ik steeds meer zien – de contouren van je voeten toen jij je thuis ging voelen hier, de schoenen uit, de voeten bloot. En jij besloot te blijven en te slapen naast mij. Ontklede toen je…

wordt het mij te doordringend het besef teveel voor mij…

Gesteld je was teleur te vol van veel verwachting na al die dagen zonder nacht leek immers alles eindeloos Nu dool je tijdloos rond met een te leeg gevoel in nachten zonder dagen teveel te maakt roekeloos…

als koud van woorden verdwaald in een hart langzaam met zachte handen de verborgen smalle lijnen van een lichaam streelt neervalt in rillingen van vergeten gevoel ontwaakt als goud van sterrenstof het verloren verlangen…

Waarom toch ineens die ander die nieuwe uitdaging voor jou ben ik nu dan een tegenstander omdat ik teveel van jou hou?…

Teveel details, teveel pietlutterige prietpraat, en moeilijkdoenerij. Teveel beloften, en mensen het zijn er zoveel! Teveel prikkels van zoveel, en om me heen. Soms moet ik even in mezelf, met mij alleen.…

Zouden het grappen zijn? Zouden het instinkers zijn? Zouden die kaljes gewoon huppelen in de wei? Lopen de moeders er dan gewoon bij? Zou het een 1 April grap zijn? Kalfjes die net na de geboorte sterven, Om onverklaarbare redenen De boeren worden in de gaten gehouden Want de kalfjes huppelen niet? Zou het wel waar zijn? Of zou dit een…

Geduldig op het nieuwe jaar gewacht. Ik heb me blijkbaar schaamteloos vervreten. Mijn ingewanden uiten klacht op klacht. Geduldig op het nieuwe jaar gewacht, maar onvoldoende matigheid betracht. Het maagzuur brandt mijn slokdarm als de neten; ik heb me blijkbaar schaamteloos vervreten. De geur die ik verspreid is hoogst verdacht: dat krijg…

Net een vakantie achter de rug, 't was welliswaar één week, knus en gezellig was 't, te kort ook, naar 't bleek. Maar wat zijn we eigenlijk voor mensen, als we altijd maar méér blijven wensen? Té snel, té veel, té vaak, té meer, ja hoor, we doen 't telkens weer. Zullen we de té maar weglaten en wat meer tévredenheid kweken,…

Drie is één teveel om gelukkig te zijn. Drie is één teveel kiezen doet zo'n pijn. Verstand zegt één je hart zegt twee. En waar je voor gaat daar zit je nu mee. Geluk zit in het nu denk nu en niet vooruit. Volg je hartje,lieffie neem daarna je besluit. Kiezen voor het verleden is kiezen voor terug.…

Nuttige vrije tijd is een heus begrip, de vrije tijd die we benutten, is welbesteed en zo is er een idiote onverlaat, die in zijn nuttige vrije tijd, een kat beschoot, domweg omdat die malloot, niks anders te doen had met zijn nuttige vrije tijd!…

De winkelweegschaal zwalkt van hier tot ginder En moet daarom met regelmaat herijkt Het ding geeft aan wat op de waarheid lijkt: Een onsje meer dan wel een onsje minder Controles op een zuiverder gewicht Neemt menigeen te zwaar op. Of te licht…