Alle inzendingen over thuisgevoel

goed kunnen aarden daar, binnen mijn gezichtsveld torent thuisgevoel…

Het thuisgevoel blijft.…

Juichkreten Jij bent de muziek van dat verre land op zoek naar een nieuw thuis gevoel. De weg die je volgt is vol gelach en juichkreten. Je zachte lieve stem bonst de hele dag in het hart van mijn geliefde. Jij bent een en al bedrijvigheid zoals de zeegolfjes die bewegen in diep stilte. Ik lach en zing terwijl buiten donkere…

ik huis er, onder boom en blad elke stam vertelt me dat verhaal van mooi en goed daar verder wonen paarden en er woont wat vee tussen het tijdstip van een koude wee en eindigen in niet veel anders dan de smaak van ergens aarden voor mijn deur een tafel, ondersteund door het gevoel van elke stoel waarin gastvrij geleund het kussen…

Jouw aanwezigheid: De geur van verse koffie, pianoklanken, stapels boeken, kranten… Ik voel me als een berooid kind, dat zich vastklampt aan dit thuisgevoel en nooit meer loslaten wil.…

mag ik mijn dank vereeuwigen met begin en einde zoals eenheid in het sterrenlicht de woorden opvangen in het thuisgevoel als een immer durende dageraad mag ik dicht, in ieders lach, bloemen schenken ook al wordt dit schrijven oud…

Gewoonte aanhouden om het even waar voor een gouden avonduur sjouwen wij vertrouwde piepers maken ons leven minder duur thuisgevoel ligt aanlokkelijk op roze plastic bord panklaar.…

als een zomerdag slingert het thuisgevoel zich rondom de oude schaduwlinde lome wolken wijzen naar de stilte terwijl het gras zacht neuriet en zonnige appels plukt uit het blauwe landschap van lievende ogen luister dan; zo dichterbij hier schept vriendelijkheid meer dan ruimte een tijd van dromen langs Giessche kaarsjes met…

je mijn gevoelens sust op een bankje met wat schaduw in het ruiselen van de wind mag je zachtjes met mij spreken, jij de vader, ik het kind in het sluiten van mijn ogen hoor ik weer je zachte stem in het koesteren van de stilte voel ik dat ik, bij je ben ik kan je nu geen kus meer geven ik zal zwaaien in een groet het thuisgevoel…

’t vroege duister Op dak of hier, overal was pieterbaas Dus wees braaf, zei Moe, en luister Oh, onbezorgde tijd van sfeer We plukten bloemen van de ramen en vroeg daalden wij de trappen neer Naar gevulde schoenen voor ons samen Mijn God, wat mis ik de kolenhaard Kapoentje zingen op moeders schoot doch bovenal was het meeste waard het thuisgevoel…

zacht en warm voegde zich het leder van de bank naar ledematen die ontspanning in vorm en kleur zagen niet eens het commerciële spel van bieden en overtreffen maar juist het signaleren van de klikken van verstaan de lach als uitnodiging in herkenning en ervaring de zit een heerlijke evenaring van het thuisgevoel ik zag je…

Ik richt me op de horizon, kies een koers als een duif met thuisgevoel maar van afstand geen benul. Als het heelal vergeet hoe groot het is krimpt het tot een speldenknop en begint alles opnieuw.…

te dimmen, fel Belicht hij wat ik zoal voel verschijnen Intense liefde voor het fundament Waarop hij rust, mijn meesterlijke woning Aan mij nu vijfentwintig jaar bekend We zochten lang en dit was de beloning Het pand lag lonkend aan de waterkant Ik viel voor de oranjerode pannen Een meeuw werd rijstvogel en stond garant Voor rust en thuisgevoel…