Alle inzendingen over treurspel

Je drijft op een teder donker Het moeras dat zuigt aan de enkels. Blanke sprankels van licht Worden tekens op jouw lijf Dat ademend openvalt. Buiten: Een kraai met de snavel op scherp Schiet uit de kale struik Vleugels van roet weren zich door de winter. Jij fluistert...een verzoek Een berekende gok in het lustspel Waarin de kansen kantelen…

Zou het al zinken en vergaan, Waar bleef de zwaan? Waar bleef de zwaan, De zwaan, dat vrolijke waterdier, Nooit zat van kussen? Geen waatren blussen Haar minnevier. ’t Lust haar te nestlen op de vloed, Zij kweekt de gloed, Zij kweekt de gloed Met hare vrolijke wederga, En kipt hare eiers, en acht geen schreiers, Noch vreest geen scha…

maar 'k loer nu weer op wraak: 't zal boeten voor zijn grillen, Ja, lachen zal het, 't moog dan willen of niet willen, - Daar ik een treurspel maak.…

het huis van zand spoelde weg toen handen met gieters naderden het schip bracht zichzelf tot zinken toen het voor even de wind zag liggen het schelpdier werd een kraal verloren verhaal toen zand haar bedolven had het vloeibaar goud stolde kreeg de vorm van een kroon de liefde die een treurspel werd…

. - Daartussen speelt een droom een treurspel met het harte; De smart wijkt voor de vreugd, de vreugd weer voor de smarte; De koning klimt ten troon, de slaaf buigt voor hem neer; De dood blaast op het spel, - en beiden zijn niet meer.…

(fragment uit De Gijsbrecht van Amstel, slot van het 4e bedrijf) Waar werd oprechter trouw Dan tussen man en vrouw Ter wereld ooit gevonden? Twee zielen gloênde aaneengesmeed, Of vast geschakeld en verbonden In lief en leed. De band, die ’t harte bindt Der moeder aan het kind, Gebaard met wee en smarte, Aan hare borst met melk gevoed…

Een oud man in de straat zijn klein verhaal aan de oude vrouw het is niets het klinkt als een ijl treurspel zijn stem is wit zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet tot het staal dun werd Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem boven de lange zwarte jas De oude magere man in zijn zwarte jas gelijkt een zwarte plant Ziet gij dit…

Die onzichtbare wezens van de lucht hebben een verhaal onder hun zolen, dat gewillig meedanst, afwachtend zucht, dan langzaam wegwaait, altijd rond zal dolen, tot mensen spreken als treurspel of klucht, in hoog gras schrijven; de taal blijft verholen.…

Duchtend de blauwe envelop deinsden de burgers achter uitstelformulieren terug onder nachtgewolkten jaarlijks treurspel, dat definitieve aanslag heet. Sindsdien werd geen Nederlander vrijgesteld dan Koning Willem Alexander, geen loonslaaf dan beheerst van boven zijn brievenbus-bv.…

Het is, wat dit beleven, heel het treurspel, mij al tijden weder gaf. Het doek vervalt. De mantel leegt zich in zichzelf. Vrij, laat alles, nu maar vrij.. - Het is tijd. Tijd om licht te zoeken. Tijd om terug te vliegen, langs al het blauw te scheren, alle kleuren nieuw te leren. Vlieg. Zoek, en voel.…

Verzwonden schijnt de smart, wijl 't treurspel ledig staat en klucht of boert alleen nog hart en geest bekoren. Ach! ieder ding heeft thans zijn zin verloren! 't Woord is de mom der gedachte. Sombre haat zweeft in de zoetste lach der vriendschap op 't gelaat, en door een spotwoord voelt men teedre liefde boren.…

bewegingen de snaren tokkelden der wereldharp en door het universum wonderbaarlijk muzikale klanken lieten ruisen gelijk die van de Helicon, beschenen door Apollo's zon, de muze van het liefdesdicht, Erato en die van lyriek, Euterpe en Kalliope, de muze van filosofie, het heldendicht en retoriek Melpomene, de muze van het treurspel…