Vrij

Het druppelt.

Dwars door al het schrale blauw,
met grijs gekleurde streken,
schreit het voelbaar langs me heen.

Het sijpelt, gestaag,
maar onherstelbaar.
Kwetsbaar, ongenuanceerd,
laat het alles in me vrij..

Laag, na laag,
Broos en weerloos,
machteloos,
valt de entourage van me af.

Het is,
wat dit beleven,
heel het treurspel,
mij al tijden weder gaf.

Het doek vervalt.
De mantel leegt zich in zichzelf.

Vrij, laat alles, nu maar vrij..

-

Het is tijd.

Tijd om licht te zoeken.
Tijd om terug te vliegen,
langs al het blauw te scheren,
alle kleuren nieuw te leren.

Vlieg.
Zoek, en voel.

Voel de warmte op je huid.
Wees weer zuiver,
als kind, verloren blij.

Het is zo puur.
Zo eerlijk, en uitsluitend,

alleen,

maar mij..

Schrijver: John Kroos, 17 april 2016

jkrooshome.nl

Leven Verdriet Geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 99