Alle inzendingen over uiten

een schreeuw uit mijn hart laat zich vaak begrijpen als smart een glimlach daarentegen laat mijn last lichter wegen echter een traan is zondermeer met veel gevoelens begaan…

Mij uiten Doe ik De laatste tijd Meestal Alleen bij De psycholoog Daar Voelt Het niet Bezwaard En het Moet Er echt uit Alles Wat meer Op een rijtje Helderder krijgen Dat ik er toe doe Dat ik mijn eigen Gang kan gaan en er Voor mezelf ben Dat ik van waarde ben Vandaag Belde Mijn zus En Ik vertelde Wat me bezig hield…

Geen mens heeft grip op wat dit leven geeft, wie god mag zijn of minder wordt bedeeld. Er is dat lijf, dat mankementen heeft, en ook een lot, dat keihard met jou speelt, dat ronduit kwelt en aftast wat jij veelt … Maar hoe dan ook, wie is daarbij gebaat, een mens die schuilt om hoe het hem vergaat, die wanhoop voelt van onvolmaakt te zijn, alleen…

te lang wachten met uiten want kwetsen wil je niet toch maar eerst kortsluiten voordat men jou van de andere kant beziet...…

Voortaan noem ik mijn binnenland 'uiten' en mijn buitenland 'duiten'. Zeg me niet dat ik niet duiden kan! Misschien ben ik in mijn 'uiten' wel iemand die moeite heeft met mijn 'duiten'. Voor de rest vul het maar in. Nederland staat in 'duiten' bekend als het 'uiten' van Europa: klein, grote mond, onbeduidend.…

Alles wat ik ben kan ik alleen maar uiten…

Ik heb het geleerd: huilen is niet verkeerd: het is het uiten van al mijn pijn.…

Als straks de wereld dichtgeschreven is, de plooien gladgestreken, al de monden volgestort met zand, waar zal hij schreeuwen? Waar scheurt de naad en ettert de wonde? Mens, vleesgeworden ladder in gods panty, vergeet de lange nacht niet die wij zijn. ----------------------------------------- Uit: 'Voor de stad en de wereld', 2006.…

Wij huilen tranen omdat iets ons raakt het is een teken dat het hart ontwaakt Het kan zowel bij blijheid als verdriet bij het laatste voelen we ons een vergiet zodra de delta van onze stromen door gebrek aan water zich in gaat tomen volgt een dorst naar wat eens was door verbondenheid waren we zo in onze sas zelfs de zon kan ons…

Flink aan de weg timmerende de afgelopen tijd Laat ik nu even verstek gaan loop de kantjes er af Wisselende van klinkende materiaal akkoorden Naar slechts een zandloper die geruisloos wandelt Het is het nu moment waarop tikken verstompt Stilte zijn aandacht krijgt waar de natuur zijn rust uit…

Zingen Is nog steeds Juist in deze Corona tijd Mijn uitlaatklep Alleen zing Ik nu Alleen thuis Samen met Mijn smule Karaoke Zang vrienden Online Heel bijzonder Hoe dit mij helpt Me te uiten Hoe dit mij Bij mijn gevoel Brengt Mij opent Wat een emoties Er los komen Ik kies Liedjes uit Die me raken Zing met Hart…

En weer straalt de zon maar toch blijven de mensen hun wensen uiten.…

Als het me méér wordt dan ik hebben kan, dan roep ik luidkeels een drieletterwoord waarbij de letter “u” in ‘t midden hoort, ‘t beschrijft een lichaamsdeel van vrouw of man. Het woordje “rug” lucht op, kan ik beamen. U dacht wat anders? Foei, u moet zich schamen!…

Vandaag heb ik geen zin om mij te uiten Vandaag blijf ik de hele dag in bed Met krant, een tijdschrift en een stapel boeken Mijn telefoontje heb ik uitgezet Een uitgebreid ontbijt kan ik vervloeken Alleen een kopje thee en sigaret Vandaag heb ik geen zin om mij te uiten Vandaag blijf ik de hele dag in bed Oh nee, je krijgt me met geen stok…

Als het hart getekend is door het leed van het verleden, wordt het moeilijker om je gevoel te uiten in het heden.…

en zeg niet sorry ik verdwijn wees blij dat ze zich nu kunnen uiten en ze je er niet meer van buiten sluiten.…

Het zingen Geeft mij De mogelijkheid Me te uiten Mij In mijn Hart en ziel Te bereiken Aan te raken Thuis Te komen…

moeder natuur bulderde vannacht van verdriet over wat de mensheid haar heeft aangedaan en achterwege liet tranen met tuiten liet ze volop stromen bleef dit langdurig uiten maar ondanks dat heeft ze toch ook altijd oog voor onze noden want ze weet dat door het uiten van verdriet en pijn vaak iets nieuws tot bloei kan komen wat tot troost…

Soms is het zo moeilijk emoties te uiten dat 't beter is, ogen en oren te sluiten vooraleer je mensen kwetst.…

Een stotteraar in Schinnen Hield steeds zijn woorden binnen Al leerde hij ze van buiten Dan nog kon hij ze niet uiten Hij raakte alleen buiten zinnen…

Een merrie op stal te Maasbracht, uitte onlangs de droevige klacht: ik ben op 't perron van een K.I.-station met een paardenmiddel verkracht.…

Een merrie op stal te Maasbracht, uitte onlangs de droevige klacht: ik ben op 't perron van een K.I.-station met een paardenmiddel verkracht.…

Er is geen zin Meer in dit Dichten Ik ben gelukkig Nu Er is geen pijn Om nog te uiten Het gaat dicht De poorten sluiten Het gaat je goed Veel goeds veel moed…

Ik ga schuilen Ik wil niet huilen Stop mijn hoofd diep weg Luister niet naar wat men zegt Ik zit in tweestrijd Kan ik mij uiten Of toch mijn ogen er voor sluiten.…

Waar kan ik emoties kwijt en waar kan ik mij uiten, wellicht alleen op deze site, en dat deed mij besluiten, om mij hier bij aan te sluiten... Men heeft een klankbord nodig en een gewillig oor, voor ieder mens broodnodig, een klein-beetje gehoor... Je dag verandert er dan door.…

Wij spraken te zamen van De dingen, die men niet uiten, Maar slechts verzwijgen kan. ------------------------------- uit: Verzen (1900)…

Als ik in tekst, uit zou kunnen drukken, wat ik voel, zou geen blad onbeschreven blijven. Als ik in gebaren, kon laten zien wat er is, zou geen enkele spier in mijn lichaam, in rust zijn. Als ik in woorden, kon vertellen, wat er door me heen gaat, zou mijn mond nooit meer stil staan. Als ik precies zou kunnen laten zien, wat ik voel…

Een gek zette al zijn woorden zonder schroom op internet. Waar ze elders enkel stoorden, bleken ze daar nu juist in trek. Toch zou de gek gaan kniezen, hij kon niet spreken van verliezen, want men ging er aan de haal met zijn gedachten en zijn taal. Die gek slaat nu verwoed de trom: woorden keer weerom, weerom.…

Af en toe ga ik zitten Schrijf iets op papier Wat dat iets is weet ik nooit Alleen het moet eruit Iets wat in mij zit En wat niet weet waarheen Plant ik hier dan neer Wat fijn toch Dat er zoiets bestaat Als een stukje papier…

Stilaan stop ik in mijn tred ik was vergeten hoeveel ik nog van je hou mijn hart zit in mijn keel en geeft het antwoord op hoeveel jij bent geworteld in mij als dusdanig laat je mij niet vrij jij hebt je geplant in mij als een rozenperk vol in de knop als een rij treurwilgen langs de sloot.…