Alle inzendingen over verrijzenis pasen

Door zijn verrijzenis is Hij ons voorgegaan. Dit is mijn belijdenis Hij is waarlijk opgestaan! Zalig Pasen!…

de nieuwste halleluja’s de verrijzenis als hoogste goed…

grijze rots rollen vrouwen de toegangssteen weg openen zo de tombe schonen de ligplaats met witzachte doeken voor zijn bijna laatste rust zoeken in vertwijfeling gebed en steun bij elkaar zij weten zijn leven en werk is nog lang niet klaar sluiten het graf met hoop en zwaar hart in een moeilijk afscheid van hem die ook om hen gaf pas…

verhalen over de verrijzenis van lichaam en geest pas later krijgen katjes groene blaadjes en spruiten hun wortels wereldwijd uit…

calvarie in het eenzaam offer dat hij vader bracht bewees de stoot van de lans vrouwen hebben hem gewassen met schone doeken het graf belegd de loodzware steen ervoor gerold zoals in overlevering is voorzegt in alle vroegte hebben zij de lege tombe gezien geschrokken hebben zij gewacht tot hij hen in lieve openbaring later zijn verrijzenis…

Het leven werd gedood, maar zie hoe opstaan kon en alles nieuw werd; verrijzenis - niet te geloven!…

de vrouwen zijn ontzet zij zien de lege plek waar hij in linnen heeft gelegen nog draagt het wit in rood de schaduwen van marteling en dood zij keren in gebed herinneren de woorden die hij over zijn opstanding heeft gezegd gesterkt met nieuwe kracht verkondigen zij de boodschap die er is in het feest van zijn verrijzenis…

bouwen door het romeinse recht veroordeeld met twee moordenaars te hangen wordt de kruisweg aangevangen in het donkeren van het derde uur geeft hij de geest weer terug aan vader zijn dood bevestigd door de speerpuntsteek vrouwen zorgen voor zijn graf wachten bang en eenzaam op de dag maar de steen is weggerold zoals voorzegd in zijn verrijzenis…

wolken geeft hij de vader weer zijn geest zorgzaam hebben zwijgende vrouwen zijn lichaam afgenomen en geschoond gebalsemd is hij in het graf gelegd een zware steen heeft zijn rustplaats afgedekt in samen komen was de rots al weggerold de tombe leeg en op het wit de afdruk van zijn lijf in vage lijnen rust geschreven het wonder van verrijzenis…

zag de zak met veren ineens een anders zijn door met pek te teren publiekelijk scheiden met schande vastgepend hun daden eindelijk gekend ooit was er eva en de slang kaïn en zijn abel judas de verrader van het span toch gaat de schepping door komt de zoveelste verrijzenis halleluja zingt het engelenkoor…

gedragen klonken de koralen alsof de dirigent daarmee de sfeer van pasen wilde verhalen een sopraan vertaalde stilte van het graf en een bariton de zwaarte van de steen die daarvoor lag tot in de ijlte van de hoogste tonen de ontsteltenis van vrouwen zichtbaar werd door de ontdekking van de lege tombe opgewonden stemmen gonsden keer…

Pasen: weer verrijzen uit nacht en duisternis, uit angst en veel te klein vertrouwen; gelovend dat de dood een doorgang is naar nieuw en groter leven, naar Licht dat niet te doven is, dat laait en golft tot alles anders is, herboren.…

de volgelingen zijn ontzet hun messias aan het kruis genageld zijn laatste roep is een gebed pas toen een lans de zij doorstak dood zijn tekens gaf is hij gehaald gewassen en gebalsemd in het graf gelegd maar hij is teruggekomen heeft zijn lichaam meegenomen ter verrijzenis vader zoon en geest wij vieren de hereniging in het zalige…

we wisten je verlaten alleen gezicht heb je gelaten op het linnenwit bergden calvarié donkerden de wolken je riep drie keer de vader aan toen was het goed een lans vergoot het water en wat bloed vrouwen legden af wat jij gegeven hebt rolden zware stenen voor het graf waar uit jij weer bent opgestaan op paasmorgen kerken mensen…

vrouwen droegen zijn baar en legden hem voorzichtig in witte doeken op de verhoogde rots ook na hun verzorging gaven zijn verwondingen nog hun afdrukken zij fluisterden in voelbaar gewijde stilte rolden met vereende krachten de afsluitsteen in de nauwe nis en gingen ieder bedrukt hun weegs met de afspraak om de volgende…

Pasen, Pasen, groen en leven, bloesems met de lucht verweven die heel helder is en blauw, zingend onder morgendauw die de oude aarde drenkt en aan alles adem schenkt. Pasen, Pasen, licht en vreugde die ons trage hart verheugde dat weer hopen kan en lacht, op een nieuwe morgen wacht.…

Dat Hij verrezen is, echt opgestaan Dat vierden wij met culinaire blijheid Wel jammer dat zo’n feest steeds snel voorbijglijdt Ik ging er in de keuken tegenaan Met wonderbaar succes, meld ik bij deze: Mijn luxepaasbrood was heel hoog gerezen!…

jij hebt ooit mijn gezicht beschreven door met je vingers leven te voelen van het visuele het plaatje herinnering in de teruggang naar het pril begin van de eerste keer later dan ooit de transitie van voelen en herinnering naar woorden die in taal met elkaar communiceerden om alle emoties te synchroniseren naar een gezamenlijk…

Licht van Pasen, teder schijnsel dat de morgenstond doorbreekt, dat doorheen de lijdenskieren toch zijn weg vindt naar ons hart. Licht van Pasen, licht verrijzend uit de nacht van haat en vrees, dat doorheen de koude ochtend ruimte schept voor hoop en moed.…

overal waren de kapelletjes warm en walmden vele kaarsjes dansend licht dat vrede sticht waar het buiten guurt weten mensen hun huis en haard met de feestelijke tafels gevuld met allerhande lekkernijen bier al koud en wijn op temperatuur met de hand op het hart vol goede voornemens belopen zij weer het goede pad…

je schoffelt kruizen op een hoop en schoont de paden de graven zijn geruimd vergeten zijn hun daden herinneringen spoken rond gevlucht uit pas ontgonnen grond het rusten is gedaan na jaren wachten in opstandigheid de vrede is vergaan kruizen op een hoop een verrijzenis aanstaande maar de zielen zijn al op de loop…

rolde stenen weg voor het graf waar in de witte doeken lagen was tijdelijk begraven op het linnen dat een afdruk van jouw wereld schreef hebt gegeven om in drie-eenheid weer te leven vader zoon en geest de witte doeken spreken in tal van preken met pasen heb ik al jouw verrijzenis gevierd…

het lijkt alsof je graf wat open gaat jij duidelijk weer op mijn netvlies staat niet het moment waarop ik jouw door ziekte weggevreten lijf de botten zwaar het lichaam stijf omarmde zei ik ga een stukje met je mee op reis -------------nee----------- wat ik vandaag onzichtbaar zie is die blik waarmee je daags daarvoor een poging ondernam…

Aangeschroefd Pervijze 't klooster, kerk in oorlogspuin. Het kruisbeeld ongeschonden, geschonken verhuisd naar Charles ville Mézières. Franse Ardennen aan een Franse kolonel stad met talrijke kleurrijke kerkglasramen, tot rust komt Wachttijd van een kruisteken een tweede wereldoorlog gekweten Jaren later 't vlucht naar 't hart…

Nu Arjan vrij is en de Here prijst Na ruim zeshonderd dagen van verlangen Waarbij hij telkenmale bot moest vangen Is het zo mooi dat hij vandaag verreist Hij lijkt gezond, in orde, zonder pijn Als arts weet hij wel dat er grenzen zijn…

zagen de man met zijn kroon beladen met kruis onder hoon en spot bijna kapot het waren zijn ogen die uit zijn gebogen gestalte op heldere wijze de verte in keken met de blik van weten hij kende de wisselmomenten in emotionele rituelen die het goede in de mens volkomen negeren zijn kruistocht heeft hen weinig geleerd pas…

Het tere roze van de bloesem dekt nog niet al mijn verlangen maar ik wil niet blijven hangen bij wat achter ligt, bij de pijn en dood en stilte maar 'k mag leven omdat Gij leeft, voorgoed, Alleluia!…

Ik weet niet waar ik Uw verrijzenis het best kan vieren: bij wierookgeur of bij de appelaar zo vol met bloesems die zijn takken sieren; ik weet alleen maar dat ik dankbaar ben, want ieder lied en elke zonnestraal die nu heel even tussen regenvlagen licht komt brengen, ze zijn een teken van het nieuwe leven dat sinds Uw dood ik als verrijzen…

Dit einde is het einde niet al is het graf verzegeld. Vrouwen zijn op weg met balsem en geur van voorjaarsbloemen. Een tuinman, bezig aan de heg, groet onverwacht en weet een naam te noemen. De steen is weggerold, de engelen gezeten. Wie had dit uit geloof geweten of zijn het beelden uit een droom? Reeds bloeit de levensboom en welt het…

Ik kan zoveel brieven ontcijferen,overtuiging lezen mijn hoofd voelt als een hemelgewelf,een postkantoor als glazen stenen bewaren ze de verrijzenis van toen. Tijd voelt als niet bedrogen door de dood neergezonken sneeuw. Dit lichaam wat ik zie staat tegen het zwart te pronken en het mag.…