Netgedichten

netgedicht (nr. 19.871):

Niet te geloven

Het ene ogenblik is 't lente en
je hoort de vogels fluiten, maar
vlak daarna zijn weer die buien daar;
niet te geloven.

Je bent verliefd, zo zielezalig voelt
je hart en heel je denken
is roos als morgenlicht;
niet te geloven

dat vlak daarna die zaligheid
het veld moet ruimen voor het treuren
dat je bedrogen werd;
niet te geloven.

Het leven werd gedood, maar zie
hoe opstaan kon en alles nieuw werd;
verrijzenis -
niet te geloven!