Alle inzendingen over vleier

Soms komt nooit dichts bij huis oogt als verdwaald bijna vanzelf komen dwarrelen met de aangevroren mist als een feeërieke vleier is onze winterverwarring louter dit zijn momenten als een beetje thuis deze witte wereld wijds van klein…

haasachtig knaagdier een koning zijnde en keizer over een ander het is meer dan erg gemeenschappelijke grond van vleiers van meer dan drie dimensies draagt de ouderwetse reiswagen met gedempt groot licht het lijf van mens en dier hetzelfde als tevoren: diep denkend en in hokken of achter afrastering gehouden…

knuffelbeer, wil jij over me waken als de vleierige vlinders slapen in de rozenhagen wil jij mij dragen als de nacht zich schikt om de zilverberken… knuffelkind, mag ik de bloesems ruiken mijn neus in jouw gezicht troetelen in het morgenlicht mag ik dicht bij jou blijven op een waterval van liefde de dag in drijven……

Sensuele, speelse charmeur, vleier met flair en schwung; extravert pragmaticus. Verdekt, verborgen en voorzichtig dag-, nacht-, schemerdier; ongrijpbare geestverschijning. Doelgericht, dreigend en dodelijk, amorele rover; capabel kostwinner.…

vliedt die vleïers! Luistert gij naar hunne woorden, Dan zal ras de bloozende onschuld Uit uw jeugdig harte vluchten. En, hoe schielijk zal dan de ondeugd In uw jeugdig harte sluipen! Neen! ontvliedt die laffe vleïers! Denkt niet dat zij u beminnen! Vuige slaven hunner driften, Volgen zij geen andre wetten, Dan de wetten hunner driften.…

Vrouwen en vleiers zat; vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem gingen te loor. Voor die liedren? ach neen, ook die zijn vergaan. Een woord blijft, een woord slechts: Waarvoor?…

hij geeft haar pluimen hoopt opnieuw op zweven, van oost en west weer samen - richting zuid, belooft te ruien, schoont zijn serenades en overvleugelt zijn eigen stemgeluid, legt donzen kussen vleiend aan haar lippen, geen veertje laat zij: voor vallen kijkt ze uit voorbije blindheid opende haar ogen, de…

Vrouwen en vleiers zat, vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem gingen teloor. Voor de liedren? Ach neen, ook die zijn vergaan. Eén woord blijft, één woord slechts: waarvoor?…

Luister naar de oudsten, hoed je voor schouderklop van vleiers; sta open voor oprecht gemeende raad Indrukwekkend was het afscheid; net eventjes te laat Wondenlikkers stamelen: Jan Peter, nog bedankt! Hard lachen Henk en Ingrid, zacht heb ik lang gejankt…

Was ’t niet heus — ik liet ze klagen, Niet tot leed van kind en vrouw, ’k Greep bij schone najaarsdagen Nog de zomer bij de mouw; Kwamen nieuwe vleiers flemen — Wie er ook iets vreemds in ziet — ’k Zie: ’t is tijd om op te nemen, Tijd tot geven is ’t nog niet.…