Alle inzendingen over vroege muziek

muziek is een klein stukje tijd dauwdruppels vroeg in de morgen de stilte ver in de nacht en de zomerzon overdag muziek is een klein stukje poëzie ondoordringbaar maar toch mooi muziek is een klein stukje ellende rauw maar onmisbaar muziek is een klein stukje kunst…

O, Weet gij, hoeveel wolken Er langs de hemel gaan? En kent gij al de bloemen, Die in de velden staan? Nooit teldet gij de vlokken, Die stuiven voor de wind - En zoudt ge dan kunnen weten, Hoezeer ik u heb bemind?…

Gij deed van alle mensen mij De zwaarste pijn, Van alle mensen zult ge mij De liefste zijn.…

Ik ging door 't lachend bloemenveld, Veel kille dauw hing aan de knoppen, Maar helder scheen de morgenzon En dra verdwenen alle droppen. Ik had een lief - bij mijn vertrek Zag ik veel tranen in haar ogen; Die wangen, bitter nat geschreid, Hoe spoedig kunnen zij weer drogen!…

Uw aanschijn blank en kalm, uw wezen zacht, ze zijn een stil gebed, geheim gedacht.…

Zo vroeg zij op angstige toon. Aan onze lieve vrouw Venus, mijn kind, En aan hare zalige zoon.…

Ik hoor een klagen, klagen immermeer, zoet, droef, een klagen van mijn jonge lief, die troosteloos is en treurt om hare jeugd, ach, troosteloos. ‘Tot een groot lijden ben ik uitverkoren en smart ligt, donker bloedend, midden in de pracht van al mijn arme, jonge leven, mijn jonge leven.’ Mijn liefste lieveling, weet gij dan niet, dat ook…

ZINGENDE lucht zingende wind - en binnen in, binnen de struiken ligt uitgegoten een donkere vijver en luistert en hoort, hoort stil verloren en denkt en peinst... Want van lente, van lente, Het zingt al van lente en zonneschijn.…

En is het daarbuiten ook donker en koud En droevige wintertijd, Mijn lief, 't is lente om mij heen, Nu ge in mijne armen zijt. En schijnt ook geen ster door de grauwe mist En huilt ook de storm door de nacht - Ik schuif de armstoel bij het vuur, De zetel van 't voorgeslacht. Blond meisje met uw rozenmond, Kom, zet u op mijn knie, Vertel…

ik zie je in gedachte staan je luistert naar de wind die spreekt in bomen herfst in droge bladeren misschien hoor je van lente, leven en opnieuw toch in de winter ben je teruggekeerd, naar de kale bomen, ze zeiden niets en lieten jou begaan een enkel blad laat los nog voor de zomer…

Ik heb gedroomd vannacht van water groen water het mooiste water dat ik vroeg in de ochtend zag stil was het wij waagden 't bijna niet te spreken er lag een steiger er zat een meeuw die onverdroten was het de stilte peilde…

Twee reigers baltsen en dat al in december 't is vroeg dit jaar…

al vroeg in het voorjaar schreef ik dit punt diep in mijn buik ik wachtte op een geluid of een ander teken van leven helaas brak het niet open zoals u ziet het wordt een dag zonder gedicht vandaag…

Te vroeg.…

Kwam je te vroeg uit je cocon, ik wilde dat ik je helpen kon! Ach vlinder, nu kun je niet meer terug, voortaan niet meer te vlug, uit je coconnetje kruipen hoor. Daar is het nu nog veels te koud voor!…

elke katje aan de tak herbergt een eigen verhaal het klontert aan mijn ziel en aan mijn voeten, en stuwt het verzinsel uit het krijt van de taal, soms ontluisterend om voor de verleiding te boeten, bestrijkt alle geneugten en begeerlijkheid altijd te weinig en zeker niet genoeg, ook daarmee is te leven, misschien is het nog te vroeg…

Ik probeer genoeg Maar Wanneer is het te vroeg Wanneer is dat te laat Ik word niet meer kwaad Ik word zelfs gelukkig door gedichten Maar Wie kan dat Belichten ?…

Je vroeg me Je vroeg me of ik je mag... Ik zei nee .. Je vroeg me of je mooi was.. ik zei nee.. Je vroeg me of je in me hart was.. Ik zei nee.. Je vroeg me of ik zou huilen als je weg liep ik zei nee.. Dus liep je weg.. Ik pakte je arm en zei: Ik mag je niet... Ik hou van je Je bent niet mooi...…

voor míjn zingen te vroeg de tonen verslappen in mijn mond en liggen vals jankend op de grond, nog buiten bereik van een oor.…

Ik heb gezworven heen en weer Op de heuvels en door het dal En ik weet zelf niet, wat ik zoek En waar ik het vinden zal. Daar zit iets binnen in mijn borst, Dat volgt mij overal, Dat dreef mij uit het ouderlijk huis Langs de heuvels en door het dal.…

De kind'ren leren schuttingtaal al vroeg. Die klinkt niet als muziek in onze oren. Ze zijn beslist niet prettig om te horen: drieletterwoorden zijn er al genoeg. Hier volgt een raadsel, dat u vast bekoort. Bedenk een vierentwintigletterwoord.…

Seriële muziek dwarrelt naar boven de hotelkamer binnen. Een vroege merel weerkaatst door een hoge koker van karige lucht. De merel schrikt van zichzelf. (Parijs, mei 2010)…

ik heb de muziek van wolken gehoord zij vertolken in dans en kleur de partituur van wind spelend als kind na het slapen in de choreografie van een rode zon in het vroeg van ontwaken om later de stralen met een prisma te breken door vallende regen tot een expositie van bogen met kleur in het decor van leven heb ik die muziek…

terwijl ik opsta, elke morgen om zes uur, hamert de specht al.…

Toen ze ooit samen vloeiden als een stromende beek in alle opzichten in hun bedding ongelijk tot in hun midden een steen viel hun wegen tijdelijk gescheiden, elk draaiend aan hetzelfde levenswiel door gedachten uiteengedreven, hadden zij veel en zoveel meer gemeen, ze vloeiden uiteindelijk ineen als twee druppels water, in het geheel…

Het is als verliefd worden onzichtbare energie die je voelt als vlinders zwevend in je buik Maar vooral kan horen “The Noice of Opera” speciaal voor kinderen: bambini Je kan niet vroeg genoeg beginnen met muziek, instrumentaal, vocaal voor baby’s, peuters, kleuters, kinderen Zing al voor het kind in de buik zing bevallend je kind eruit…

Heel m'n leven houd ik van muziek. Heel vroeg al van klassiek.... Als ik dat hoorde vlogen de rillingen over mijn rug. Ik verlang naar die tijd terug.... Bij mij was vroeger die warme sfeer in huis. Voelde me toen echt thuis!…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden.…

De deuren gaan vroeg op slot! en gordijntjes dicht, als ‘t vriest achter de ruiten. Ik drink warme thee en zet zachte muziek op ’t is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot! ik neem ‘n boek dat ik lang geleden eens kocht om mijn dag in rust en schoonheid af te sluiten. ’t is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot!…

het krioelt ervan rood bruine soldaten die wroeten, nooit klagen hun koningin te dienen mits...vroege zonnestralen!…