te vroeg
het is zo gaarne dat ik luister
omarmd door het zachte duister
van een zwoele zomeravond
een immens orkest van kleine strijkers
en ritmisch gekwaak uit plas en poel.
de nacht voorbij, het duister weggeschoven
van slaap nog zwaar de ogen dicht
hoor ik gefluit en gekwinkeleer
in het prille ochtendlicht
van al wat snavels heeft.
de radio sprenkelt een ochtend-concert
over mijn loom en slaperig lijf.
het haasje-over, het strekken
en buigen van de noten
zetten mij aan op te staan.
voor míjn zingen te vroeg
de tonen verslappen in mijn mond
en liggen vals jankend
op de grond, nog
buiten bereik van een oor.
Geplaatst in de categorie: muziek