Alle inzendingen over weg gesleten

Het is over, voorbij Er valt niks meer te redden Alles ben je kwijt Waar het heen is gegaan zal je nooit weten Het is weg Weg gesleten…

onstuitbaar voortrollend door straten vol glanzend schoongeboende stoeptegels (nog altijd stap voor stap) hangend aan de laatste rafels ooit, diep weg gesleten in het vaste pad, onvindbaar onder het nieuwe asfalt mijn uitbundigste lach vangt je handen (machteloos zijn ze) brand ze niet aan mij, ik ben niet meer van toen wat mij verder droeg…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

alsof het nooit heeft bestaan maar niet opgeven doorgaan tot het gemis is gesleten niet opgeven doorgaan tot er weer iets komt om voor te leven…

alsof het nooit heeft bestaan maar niet opgeven doorgaan tot het gemis is gesleten niet opgeven doorgaan tot er weer iets komt om voor te leven…

Er wordt nog steeds beweerd alleen 'De rode wijngaard' in mijn leven heb gesleten kort uit de bocht… wat weet men van mijn tekeningen meer dan twintig zijn ervan verkocht? wat weet men van verzoeken?…

Laat me nu alleen Gewoon met rust Ver weg van mij Passie is geblust Wees nu maar stil Laten we vergeten Alles gaat voorbij Je liefde gesleten Volg al je dromen Maar laat mij gaan Ik kan niets meer Alles is nu gedaan Ga nu maar verder Je weg naar geluk Kijk niet achterom Maak je niet druk Maar leef je leven In alle eerlijkheid…

’k Heb menig menig uur bij u Gesleten en genoten, Maar gister stond er op uw deur: ‘Yab Yum vandaag gesloten’ - naar Guido Gezelle…

Jij die mij doorleeft En mijn gesleten Gevoelsoppervlak tot Een rimpeling brengt En met nauw'lijks Hoorbare vleugelslag Licht brengt dat het Donker in mij aanraakt En verdrijft…

ik zag mijn vader even zitten in zijn stoel, oud en gesleten zoals hij daar altijd zat ik was het zomaar haast vergeten hoe hij daar altijd heeft gezeten en hoe ik, zonder het te weten hem eindeloos heb liefgehad…

je naam verloren in de stilte van ogenblikken verlangen van vergeten letters vol gesleten verdriet vergeten namen in mijn hart zonder woorden wat zou ik je liefhebben als je me liet…

de landman knipt haar kaal en breder dregt al haar legsel weg totdat klaar water haar opnieuw bezwangert.…

mijn armen ik verdwaal nog vaak in jou ben ik de weg graag kwijt Het duurde lang de droge tijd De regen komt de wind speelt met de deuren de kleine slaapt Ik zie je zacht gesleten spijkerbroek je lacht je lach als manjaboom in januari…

Sarah, Vraag me niet te vergeten of gewoon door te gaan Mischien ,als de pijn wat is gesleten Kan ik het beter aan Mij zo pesten, Sarah, was heel gemeen en of ik het je ooit zal vergeven dat weet ik niet meteen Ik hoop dat je van mij nu niets verwacht want vriendschap of liefde kan ik je nog niet geven…

Mijn tranen stromen de weg naar de glimlach.…

De toetsen liggen brak voor m'n neus een stelletje vierkantjes waarvan de letters weg zijn gesleten... Bij jou horen de mooiste woorden veel mooier dan welke omschrijving ook woorden om nooit te vergeten Maar...…

De ander zal huilen in de lege schoenen en ze wat bewegen, de kuil in het andere kussen zoenen zolang die daar nog is te voelen maar geen vaarwel bedoelen, ze zal nog een hele tijd knechten en kinderen moeten zeggen welke koud geworden kleren met hun menselijkheden kwijt weg te smijten, weer meer en hartverscheurend klemtoon leggen op de…

je was bang voor die oceaan van vrijheid golven van blijheid overspoelen je wedergeboorte vrij van je eiland je ankers van schrik en pijn zijn gesleten niet vergeten door het schuren van liefde vertrouwen in jou weg van het eiland dat veiligheid bood je liefdevol in zijn armen sloot het gevoel gaf te leven in een wereld die…

écht aan mij gegeven is mijn harde bovenlaag gestaag gesleten.…

Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing. Als de weg weg is, is er de grote stilte die liefde fluistert.…

Oud hart, dat niet bemind en heeft dan als een bedelaar, die géeft om eigen armoê te vergeten; hoe hebt gij, strammer te elke dag, maar vromer aan uw glimme-lach, uw trage levens-straat gesleten!…

de woorden waren oud gesleten in herinnering hun warmte was steenkoud kussen waren uitgebloeid in geur en kleur de werkelijkheid ontgroeid ik moest je zien in lichaamstaal weer met je spreken onze liefde kon ik niet vergeten je huis is één verwelkoming in uitgestrekte armen je kus is als mijn warme thuis ik til je nu de…

Hard als steen en sterk Uit diepe gewelven Stof en gruis van het zware werk Eeuwig rots delven Donker en koud is zijn bestaan Van aarde is hij een slaaf Met pikhouweel gehard van het slaan Een zware opgaaf Altijd op zoek naar glans Gesleten steen Een ritmische dans Al slaand om zich heen Wilskracht is hem niet vreemd Waar is de zon…

'Ik was uit Azië geïmporteerd Al spoedig had mijn baas, een winkelier Mij aan een zondagsschooljuffrouw gesleten En ach, ik heb niet veel te klagen hier Ik zit behoorlijk warm en krijg te eten Iets evenwel vergeef ik haar niet gauw Het zijn de afgezaagde loze kreten (Dag! Lekker koekje! Lorre! Koppiekrauw!…

Je ligt daar, met halfopen ogen stil je ademt niet meer doodstil het is voorbij en ik kan niet bij je vandaan Je ligt daar ik druk je ogen toe het is over- het is uit en ik blijf bij je tot de dood ons scheidt toch?…

'Ik was uit Azië geïmporteerd Al spoedig had mijn baas, een winkelier Mij aan een zondagsschooljuffrouw gesleten En ach, ik heb niet veel te klagen hier Ik zit behoorlijk warm en krijg te eten Iets evenwel vergeef ik haar niet gauw Het zijn de afgezaagde, loze kreten (Dag! Lekker koekje! Lorre! Koppiekrauw!…

Geelgroen en bruin bezaaid over straat Regen ,wind, mist waar je gaat of staat Bomen laten los elk blad haar verhaal Groeven diep gesleten hun voeder bijna kaal Ruilen van seizoen de warmte nu voorbij Bijna onopgemerkt in het nieuwe jaargetij Ik snuif de lucht op van nat blad en kou De geur die mij beroerd herfst ik hou van jou…

Stil loop ik door de nacht over hard bevroren sneeuw de weg even kwijt de maan verlicht mijn levenspad en helpt me zoeken naar de gulden middenweg…

Je leerde me te leven op eigen benen te gaan staan mijn weg te bewandelen die vrijheid kon ik aan ook was er veel vertrouwen het leven leek een feest nu moet ik constateren dat dit een farce is geweest mijn levensweg gaat verder niet langer meer die pijn de liefde zal me leren dat het ook anders nog kan zijn…

zit ze mijn moeder schouder aan schouder geluidloos scheef gezakt in de huiskamer van het tehuis haar handen in houvast om haar tas geklemd stilzwijgend schuif ik naast haar streel haar wang een glimlach opent haar gesloten lippen als haar hoofd zich langzaam heft dan ... is het moment voorbij nemen medicijnen haar mee weg…