Alle inzendingen over wegspoelen

Oceanen vol liefde, kunnen haat, niet wegspoelen.…

TREKT MEER DAN EEN MARSZEIL De wind in de zeilen Om Baltische granen Met Fisherman’s tranen Nog honderden mijlen Schrobben en dweilen Blakte, orkanen Schuim, oceanen En koortsachtig ijlen Dan iedere gedachte Aan huiselijke nachten Wegspoelen in kroegen Met willige wijven ‘t Verlangen verdrijven Om dan weer te zwoegen Het fluijtjen…

zijn zilte geheugen geblakerd in de luwte ploetert zich voort door duizenden mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschreven regels de vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en…

zijn zilte geheugen geblakerd in de luwte ploetert zich voort door duizenden mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschonden regels die vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en…

Zijn zilte geheugen geblakerd in de luwte ploetert zich voort door ontelbare mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschonden regels die vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en…

als je mij met golven streelt klooft mijn plooien niet maar deelt je rolt en overkuift spat schuim tegen mijn lijf als ik je wil trotseren en loopt terug in wederom proberen maar ik duik in je onder en verwonder me over je soepele tegenstand mijn voeten kleien in het vasteland we drogen op het strand mijn zout is jouw wegspoelen…

ergens waait een deur toe, een huis, een stad ogen die kleuren wegspoelen het gedruppel van de wind er is geen zoeken meer en antwoorden kennen enkel een laatste regel in een mond zonder belofte maar hier hoor ik alles gaan het water dat geen morgen kent wolken, verzilt met de geur van zomer hier kan ik dromen, samenwonen met de golven…

zoals de taal van de waaier het spectrum van de liefde bestrijkt de zwarte vogel het onheil aankondigt de zee telkens beetjes zand wegspoelen zal de in twijfels gedoopte pen in drijfzand verdwijnt de verbinding wordt verbroken iemand zijn naam schrijft met tegenstribbelende hand en we tussen de tederheid en het onaantastbare dobberen…

Rondom een loods in Rotterdam ademt de kade half rokerig eenzelfde Fenix sfeer als San Francisco, het terrein braakt geuren uit van een mix met urban overgoten spijzen die je aan de haven kan wegspoelen met twee dozijn aan keuzes van stoere brouwsels..…

Het zijn het blauw en het transparant die de ogen doen voeden met druppels als kristalheldere ochtenddauw en wegspoelen wat het leven tart. Het is de kleur in mij die telkens doet kiezen voor een nieuwe start. Die zich in mij als een regenboog spant en afkerig is van de keus tussen het wit en het zwart.…

Jaren geleden heb ik je voor het laatst gezien Mijn geliefde zee met je schuimende golven die troostend over me heen dansen alles wegspoelen dat niet meer in mijn leven hoort Te lang geleden dat ik jou heb gevoeld Mijn geliefde zand dat mij doet aarden natte klei tussen mijn tenen vaste grond verwarmend poeder dat het harde eelt…

zonnestralen als mokerslagen zwoel zuigt zij onbehagen het zachte zeezand op mijn huid brandt mijn netvlies vol vragen die ik wegspoel met water dat jouw ogen weergeeft jouw 'waterwazigogen' waarin jij vloeibaar verder leeft ver weg van hier onder mijn huid waar jij telkens weer boven water komt.…

joelt ze zwak en zwanger van ongemak In een versnelde golf van kreten De vliezen scheuren Ze perst het broze hoofd uit de schoot Laat het verbeten gebeuren De eerste schrei is een zucht Een langgerekte NEE Teistert het oor, trilharen in de fik De eerste postnatale wee De vroedvrouw geeft geen kik Het mormel hangt aan haar klauw Het slijm wegspoelend…

met rust worden gelaten Dan na een verkwikkende diepe nachtslaap sijpelt het optimisme in mijn nieuwe dag Zelfs als het regent zie ik de zon opkomen voel ik de warmte en nestel me op het balkon Optimisme is een groot goed en zit in m'n genen en als verdriet zich opdringt, dan ga ik gewoon wenen Want huilen is ook gewoon je levensvuil wegspoelen…

Ik had inclusief diner geboekt, maar dat had ik beter niet kunnen doen, daar ik de wrange smaken met liters pils moest wegspoelen, discuseerde met Kafka over zijn sinistere klotentijd in deze goedkope tranendalstad.…

En opeens zag je het allemaal wegspoelen, het putje in: partijtje, Talmoed, Bach, gedachtencoördinaten, voorstellingsvermogen. alles ging er aan en 'alles' en niets, 'niets'... Niet langer duurde het, duurde, duurde het maar. ---------------------------------------------- uit: 'Infauste dienstprognose', 2000…

En opeens zag je het allemaal wegspoelen, het putje in: partijtje, Talmoed, Bach, gedachtencoördinaten, voorstellingsvermogen, alles ging er aan en 'alles' en niets, 'niets'... Niet langer duurde het, duurde, duurde het maar. ------------------------------------- uit: 'Infauste prognose', 2000.…

De kracht van liefde oneindig zalig voelen, in mezelf, voor mezelf en naar anderen toe, waar zoveel mensen wanhopig blijven naar zoeken, niet zien, waar hun geest het laat wegspoelen.…

Want zoals de waters van de regen wegspoelen, na de reiniging, hun taak volbracht, zo lopen de straten, slechts met het éne doel, op en naar een groot plein, dat onbewust van wat voorbij is, en blank reeds, onbewust ook van zijn huidige schoonheid, te midden zongeplas te rusten ligt. Zware adem. Rust.…