Alle inzendingen over wimper

Wimpers als schaduwen op je wang Neergeslagen ogen halen weg 't licht Verlegen knipperend soms uitdagend glurende ogen ontnemen 't zicht Knipogend tegen zon Knipperend bij verdriet Beschermend tegen wind storm en regen Wimpers gesloten als luikjes bij 't beluisteren van muziek Wimpers, doen ogen écht leven ...…

Tranen tussen je wimpers twee kleine zilveren parels die schitteren in het zonlicht voort gekomen uit verdriet. Maar door de zon gedroogd die je weer laat kijken naar het licht van een nieuwe morgen.…

bloeien de klimop ontvlucht en wil stoeien een rode kater paradeert gewichtig in de stilte een merel verslaafd aan zwart nestelt in mijn buurt een lijster komt nieuwsgierig loeren aan de achterdeur meesjes dartelen in de hoge spar de vele regen schonk kringetjes aan de rozen ik knip wat rododendrons in de knop een donkerrode roos met wimpers…

boven de ogen hangen haar wimpers te drogen misschien door intens verdriet of omdat het buiten giet…

Op je allerlaatste bed - de witte hyacinten bloeiden - vroeg je mij waarom ik uit betraande wimpers keek naar vroege en vreemde verten. God, ik weet dat u veel dichter bent, ik voel u op mijn bleke en broze huid alsof u naast mij staat in deze nacht wanneer de herten springen in het jonge kruid der lente.…

Traandiamanten, bevroren op mijn wimpers: schitterend verdriet.…

zag je buiten staan een open blik ik stapte in je ogen jij kwam zo dichtbij wenkte met je wimpers mijn werkelijkheid voorbij een wenkbrauw opgetrokken wist me losgetrokken verloren uit realiteit danste zon en regenbogen langs de lijnen van jouw parelwitte lach nog heb ik niet je hand gevraagd mijn ring knelt iets te vaak…

woordjes in je oor als een intiem gebaar ik streel je teder en je opent blozend ogen dicht genietend minnekozend wimpers krullen als je ogen zich met tranen vullen kwetsbaarheid zal ik met kracht verhullen jij bent voor mij de liefste vrouw we wiegen samen op de hoogste golven wetend dat de stranding snel zal volgen beloof ik jou mijn diepste…

de maan nevelt zacht mijn neergehaalde wimpers in gegraven zand…

Betraand zijn je wimpers….…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

Ogen tranen pijn wimpers verbergen de haat terwijl de mond spreekt…

Ontkennen is verkwisten Nu het tomeloos oog dwaalt Over het tafelblad Langs nepmarmer, kopjes, smeltend roomijs. De verweerde hand van moeder Prikt het netvlies Ze mikt melk in de koffie -Een hoge geut- Wuift gejaagd naar de kalme kelner Ik vergelijk de huid Schat het verschil...de jaarringen. Meet de zwijgende kloof Waar span ik een…

Zomers lang Kamerbreed Verdroeg ik het dol lawaai van de dwaas Las de les van wachten op de schicht Het bedwelmend inzicht Dat ik niet langer verwacht Tot ik val In de modderkuil In de oven die mijn knoken likt en slikt. Het gemijmer zuigt kleur uit mij De rijpe inval De appel die bloost en lonkt naar mijn tanden. Nu weet ik dat het…

Vuurtongen snijden de nacht Sierlijk en vreemd als maankraters Huizen woekeren over de velden Twijfelend aan mijn wandel Sidderend voor de zeis die ons neermaait Bespied ik de heilige honger Van de ander die weet Hoe gretig de uren happen Hoe de avond razernij met stilte verzoent Als een kat voor de sprong. De anderen blijken gelijker…

De late avond draagt een stalen mantel Met grote koperen knopen Een bescherming tegen het zwart dat knelt en knarst. Verzadigd van indrukken: Flarden van klank Flitsen van beeld in een sissend hoofd Ze vloeien onstuitbaar binnen Schelle tonen, scherpe kleuren De vezels tasten hijgend naar diepte, de gloed, de schemer. Overal gebeurt…

Pluk de loden zon uit het gewelf. Beweeg zoals de inboorlingen langs de Kongostroom Verdrijf de spinsels met een glimlach Drijf de sporen in de flank van een renpaard. Doe wat je je voornam al is het een zweefsalto met dubbele schroef. Neem een grap ernstig. Schater om de ernst. Trappel. Popel. Gil. Trek elk schuifje open. Bijt je…

1 Linten fladderen in de boomtoppen Als je door de wimpers tuurt. Bont gestippeld Blij geritsel Alles is nu zoals het hoort in een land dat popelt om een feest Even het grofgebekte beest uithangen. Wij sluimerwandelen in verzengend licht Langs de vloedlijn September sloopt de heftige glans Met een hamerslag.…

Een laffe indringer Kruipt en kronkelt onderhuids Hij waarschuwt voor een ijl spook Dat mij gebruikt en ruikt Hoe ik verstar, stik, kook Hij geniet van mijn stille stuip Kil knijpt hij de strot dicht Knaagt aan de spieren Klauwt naar het gezicht Hij raast De nacht rekt zich loom uit De slaap weigert het woelend vlees Hij nipt gulzig…

Pruilend als een gekrenkte godin Vlijt ze zich naast me, hoofd in de knieholte Aan de overkant horen we een luide lach Die over de halmen rolt Gestaag. Voorbarig. Voorlopig Stamelt het bloed Kraakt de rib Drijf ik een eeltige hiel in haar lenden Nu ik staar naar haar. Zwelt een prop in de krop Het verhemelte splijt De sappige tongval…

Langs de rietoever zakken mijn voeten weg. Dageraad wordt een oase In het woeste tumult De basdreun van de buurjongen Wolken weerkaatsen het gapende oosten Voorbij een glooiing vang ik De hevige adem van paarden In het slakkehuis van mijn oor. De rest raad ik Dan moet je woorden verspillen aan een daad Het ging als volgt: Een versneld…

Lok de malse kat uit de hoek Want mijn bloed stolt in de stoflucht. Stoot je dartele vuist in mijn navel Gun me een duik in de ronde meren van de iris Met schichten doorsneden. Koperglans of de doffe gloed van brons? Het verschil ontglipt me even Nu die fatale handen me verwennen Dan beloof je dat ik ooit een man word Alhoewel mijn benen…

In het geheime stadspark Bloeit een klimtak Met zuignappen nippend aan het sap Uit schors of stronk of brokkelmuur Voer voor zwam en schimmel Het wekt de verwondering van de ontdekker Met een droge spons onder het schedeldak Slorpend van een bron van weten. Het verval en het vervolg: Het staat nog ver van ons verzet We verbieden de laatste…

Na het boerenbedrog Een toverspel zonder grenzen Een zuinige zege op zak Doven de sintels in zijn lies Dompelt hij het jeukende vel in de zon De gulle hand zaait haar stofgoud in zijn nek Maar na het vermaak Laat het gewelf haar volle damp los. Bevalt van steile striemen Oorstrelend bezweert een stem de grillen van de herfstwind Molenwiekend…

Krimp maar verder in de doemhoek Word een nar in een plechtstatig pak Lachwekkend is het belletje op jouw puntmuts Het gerinkel verraadt de schrik Een bezoedelde gave die ik overdraag. Je mag het houden Tot in de haarwortels van jouw stamboom. Graag neem ik een voorschot op de langste nacht. Ga elders proesten in de vuist. Besproei een…

Onder de zeespiegel ligt het wiegend graf. Er hopen zich knoken op: de schedel van een waaghals het bekken van een wees de wervels van een wegpiraat. Boven de wolkensluiers In het trillend blauw Hoor ik de ijzervogel naderen landend met klapwielen een mensenlading in de buik. Geen schram Geen geknakte vleugel Geen brandend wrak Geen…

Bloed verloor en gaf ik, ons 'Rode Kruis' dat we jolig droegen. Je liet me speuren naar jouw raadsel. Je schonk me een glimlach en mijn brein verwaaide. In de waan dat ik jouw zwijgen begreep, Viel ik dieper dan mijn schaduw, Ergens waar de mollen wroeten In de gitzwarte gangen. Waarom moet het moeilijk? Wou je dan de tijd strikken…

Wat ooit papavers en madelieven waren aangetast door een stortbui Schuimkoppen in een rauwe, blauwe vlakte. Versnippering van weefsel. Morgen en dan pas overmorgen: Bedolven onder ontredderde gebaren. Nodeloos zwelgen in het zweet Dat mijn rug laat rillen. Het antwoord weigeren Tot het bijt in mijn geheugen.…

De vrieskou van haar lippen De lentebries die ritselt in de buik Haar ogen dwalen in de schemering De zon heeft me luidkeels bestolen. In haar bloed dreven ijsblokjes (“Bloody Mary”) Wrok nestelt zich en gloeit en wacht Zij wordt volslagen knetter Nu ze haar vijand ontwijkt. De vrieskou van de stem Vuurwolkjes in de vuist. Ah tergende klok…