Alle inzendingen over wind mee

'Wind mee is wind tegen, als je de andere kant op wil,' die woorden had ik van jou gekregen, ze klonken koud en stil.. Pas veel later heb ik begrepen, wat jij hiermee bedoelt, soms laat je je meeslepen, door iets dat je voelt..…

ballonnen dansen op de wind mee naar de zon vrijheid in kleuren…

zou het zo kunnen zijn dat twee zielen over zee elkaar kunnen vinden met de wind mee?…

Met alle wind mee is het goed lopen op de top van een golf zolang je maar naar voren kijkt…

haan in de wolken waait met alle winden mee er is geen keuze was het kippenhok zijn thuis zette hij kip naar zijn ha(a)nd…

ik zie ze drijven met de wind mee hoog boven als schaapjes gedwee om dan ineens in het niets te verdwijnen alleen het blauw achterlatend kijk ik tot ze weer verschijnen…

De wind weet niet altijd in welke richting te waaien. Maar de regen, weet goed met de wind mee te laaien. De rivier stroomt afwaarts, wel en gezwind Maar trekt zich niets aan van de draaiende wind, De golfslag verhevigd, nu en zoal Maar slaat toch dood op deze veilige wal.…

De lente heeft zij mee- gebracht, het is de zee, die klatert, lacht; de zee de zee, de zee brengt alle winden mee.…

Ja en dan is daar die weg, het loopt over in oud, jong en lach, net op het moment dat ik lijntjes in jouw gezicht tel, zucht de wind door wilde grijze haren, fluistert zacht dag tegen de nacht en rijdt met de wind mee naar het noorden…

als een paardebloem zo teder met jouw haartjes oh zo zacht waai je met alle winden mee zolang tijd daar is voor nu leun je op de golven van de wind totdat je voorgoed los kunt laten en je je plant in vele harten ~voor Madelief~…

Toen ik op de wereld kwam een hele poos gelee, met hulp van vroedvrouw of van man had ik alle winden mee. Als ik van de aarde nu verdwijn m’n leven hier dan is gedaan, zal er vast wel iemand zijn die me helpt met verder gaan?…

zij kon leven in de dode zee vormde zich uit zoutkristallen bewoog met zeeniveau dreef op het watervlak tot ze verdampte met regen en wind mee op voeten geland langs de vloedlijn blijft zij gaan zoekend naar een hand…

Met zijn vlieger waait hij met de wind mee in de verre uithoeken van zijn gedachten uren lang kan hij daar staan zwevend in het land van zijn dromen niemand hoort hij niemand ziet hij een en al oor en oog voor de geheimen van het hemels heelal…

waai jij maar mee met alle winden als jij vindt dat dit moet een eigen mening heb je niet een ander doet het toch nooit goed... kom niet meer met je mooie praatjes ze deugen van geen kant je waait met alle winden mee je lijkt wel figurant...…

Het water is in beweging vloeit en vliedt Ongezien wuif ik terug en het riet blijft mij groeten Ze heeft met me de wind mee.…

ik zag je gaan in soepel bewegen jolig en uitgelaten een geheel met 'sheren wegen de wind mee een zonnetje op de rug het ging nog net iets te vlug om het koud te krijgen in luchtig sportieve kledij de helm in aerodynamische snelheidskleuren het bleef hier nog lang naar zonnebrand geuren…

het blaadje hangt hoog aan een tak wat heen en weer te waaien en samen met het bladerdak draait het zich met groot gemak zodra de wind gaat draaien het blaadje leeft maar één seizoen straks waait 'ie naar benee' dat is gewoon wat blaadjes doen maar nu is 'ie nog lekker groen en waait met alle winden mee…

De symbolen van de wind Leren mij te blijven staan Dwarrelend beweegt een blad Door een toeval heen gegaan Ik verzoek het stil papier Spiegel voor mijn zucht te zijn Minder vluchtig en gewoon Sterren in een raamkozijn Bomen buigen soms ontwricht Blijven staan, onaangedaan Wuiven niet met winden mee Dwingen mij te blijven staan…

Op golven van liefde wil ik deinen Weg met dat ellendige verdriet Met de wind mee richting de toekomst Huisje plannen reizen en gaan Da’s wat ik wil toch?…

gebroken ruggen star en stijf hun glimlach waaiend met alle winden mee hun ogen neergeslagen zingend als troost omdat ze zijn overgeleverd aan mensen die ze meester noemen ze zijn gebrandmerkt als waren zij vee slaafs zijn ze nog zijn de meesters niet tevree ze willen nederigheid zien zich de baas wetende niet goedschiks…

het lijkt niet eens moeilijk vliegen met stramme vleugels schateren met de wind mee pluizen volgen op hun vliegroute een vink uit een pimpelmees een arend naast een valk of het gekraai van wat wel een kraai moet zijn herkennen maar giftige kruiden uit heilzame vertrouwen versus wantrouwen zwijgen als goud en het sprekend zilver dat is…

rood speelt weer de boventoon domineert ons herfstconcert het koper blaast de billen bloot in bach's sonate sterft herfst de heldendood maar in de pauken herrijzen al herauten dwarrelt soms de licht verdwaalde sneeuw de vorst is nu roodkoper in entree nog zingt de zon met warme winden mee…

zwem je stroomopwaarts zorgvuldig in het ontwijken van obstakels als 't even kan neem je de kleur aan van die kwaliteit is je op 't lijf geschreven leun je lenig als je bent met alle winden mee maar jij, geen vis noch een kameleon noch een blad aan de boom die jou dreigt te verliezen in het gouden ochtendlicht…

Een gekroonde arend cirkelt boven de stad en het bos, haar standvastigheid ligt aan vleugels steeds vaker stilt zij haar honger dichter bij huis en zweeft niet verder met de wind mee rond het gebergte maakt dan een stille ommekeer naar wat wij in hogere sferen niet beheersen wendbaar toont zij haar veren.…

vóóruit roei ik harder en harder wind van alle kanten in golvend water om achter te laten vóóruit cross ik sneller en sneller tegen de wind door opgewaaid zand om los te laten vóóruit fiets ik harder en sneller wind mee over geplaveide stenen om door te gaan voorbij gisteren op weg naar morgen bewegen in het nu van eigen…

Fijn dat mobieltje altijd bereikbaar ze houdt hem stevig vast het voelt zo veilig dat ding is haar heilig iedereen weet waar ze is haar kind loopt langs zee gaat met de wind mee snikt weet niet waar ze is de knuffel houdt haar vast de moeder huilt en belt één één twee…

nu sta ik bij de Nederlandse grens een liberaal land met schuine daken mezelf tussen Nederlanders was een wens met mijn zwarte kleur tussen al die smaken een liberaal land met schuine daken ik dacht het is een zeer geslaagd idee met mijn zwarte kleur tussen al de smaken de maan door de wolken had wind mee ik dacht het is een zeer geslaagd…

Je door de wind mee laten zweven. Even gewoon alles vergeten. Wat zou dat een ervaring zijn. De hoogte zelf bepalen. Een koers die ik zelf kies. Ik zou vrij willen blijven. Uit angst dat ik erna te veel verlies. Was ik maar niet zo bang voor hoogte. Dan doet het vallen minder pijn. Toch lijkt het me geweldig om zo vrij te mogen zijn.…

Je door de wind mee laten zweven. Even gewoon alles vergeten. wat zou dat een ervaring zijn. De hoogte zelf bepalen. Een koers die ik zelf kies. Ik zou vrij willen blijven uit angst dat ik erna te veel verlies. Was ik maar niet zo bang voor hoogte. Dan doet het vallen minder pijn. Toch lijkt het me geweldig om zo vrij te mogen zijn.…

mee ver bij jou vandaan...…