Wie is van hout, zingt flierefluit tapuit
IJs op de ramen, komt allen tezamen
't Is weer advent, ja nu sijt wellecome
Tiereliert een merel als
flapuit
Chromatisch fladderende laddertonen
Niets verbloemend der nature bloeme
Zingen atonale lijsterbessen
Verstilde polyritmische
patronen
Een krolse kat die rijmt
in hoge bomen
En struikelt…
ik staand op de
groene zoom dat licht
is besneeuwd over de akkers
kijk zie ik het koren dat reeds
is geoogst, de aardappels
op weg naar de fabriek
de voren leeg van zelfredzaamheid
baant zich een gerede twijfel
in het ongerept verlangen van de mens
dat wie vliedt zich spoedig
daarhenen ziet waar passie
de klucht is van dit sobere
winterseizoen…
voor onze deur
maar wat was die witte wereld fotogeniek
waarvan we de mooiste foto's maakten zo uniek
en hebben genoten
van het schaatsen
op bevroren sloten
nu is het voorbij
de sneeuw is gesmolten
en wachten we op de lente
met haar ontluikend groen
want lente maakt ook
altijd weer blij
maar nu moeten we
het nog even doen
met het winterseizoen…
Winter gaat vooruit
langzaam en zacht naar voorjaar
hints in overvloed
Het is ontspannend en rustgevend
om de winter van dichtbij mee te maken die een
zoveelste hoogtepunt heeft bereikt waarbij ieder kan genieten
van paletten met authentieke kleuren van waar tinten perfect bij elkaar passen.
Wanneer ook nog eens enige wolken
en vale zon…
moest incasseringsvermogen hebben
voordat het moment van oordeel kwam
de totale verbranding van heel zijn wereld,
als een winterseizoen zonder neerslag
om zichzelf verantwoordelijk te stellen.
Hij klauterde naar beneden, bang
en was er te zien, erop voorbereid
moedig door de nauwe opening
gevallen, voordat hij concreet gered kon worden.…
Het is een bijzonder wonder in de natuur
Sneeuw hoort toch bij het winterseizoen?
Niemand die er ook maar iets aan kan doen
De sneeuw is er vaak maar van korte duur.
Zo heeft elk seizoen zijn bekoorlijkheid
Alleen sneeuw zien we niet heel vaak
Maar toch, zo nu en dan is het goed raak
En wordt er een mooie witte deken gespreid.…
handen
niet een wereld van woorden van mijn voeten
met de handen doe je dat het misverstand
de bekken passen wat woorden inéén zoals vingers in elkaar schakelen
daarna geef je mekaar handjes en kan je weer vriendjes zijn
haat is een woord dat ik liever in mijn schoenen steek
bij mijn teentjes, die komen ook nooit buiten in het droeve winterseizoen…
In de zetel gezeten
onder een lekker warme deken
geniet ik van het winterseizoen
en laat de ijskoningin en de winterkoning
buiten hun werk verder doen.…
Gedreven zal zij zich schakelen tussen het zomer-
en het naderend winterseizoen. Onmisbaar in de
vele herfstkleuren de somberheid uit het leven van
menig droomganger te niet doen.…