Alle inzendingen over zeelieden

golven vol gebrul spatten schuimend en vlokkend lachend scheert een meeuw…

kijk, een zwaluw hij strijkt zijn zomer kleed in het kraaiennest van een oude klipper zou hij weten dat het zweet van zeelieden nog elke vezel bindt in touwen van de ra hoe zij met schuim op hun kaken de geest geven aan hem de blauwe engel in gezouten huid geëtst voor het leven…

In het grafschrift van mijn vader dansen vlinders met dronken katers drinken zigeuners rode wijn met zeelieden op drift zwijgende zeilboten geen zuchtje wind en in het intieme onbestemde klinken violen als wilde dieren in laatste noten nacht muziek.…

Zing je een zeelied bespeel je de snaren van de wind spoor je harten vurig aan. Breng je vleugels dichterbij laten we de hemel plukken zij aan zij.…

graven diep om water te vinden Wij zijn als wortels van bomen naar water op zoek Wij staan te boek als een volk van binnenschippers van sleepboot en ark van roeiboot en spanen van zeelieden, 'Jan-pak-an' Wij hadden de wereld scheepsbouw en handelswaar te bieden Ooit turf....…

De schrik van de zeelieden die niet bij De Kaap willen stranden.…

serene werkelijkheid de donkere nacht maakt harde muren een vreemde wereld zonder deuren van waarheid, stilte kent langdurige minuten in eenzaamheid, jij gelooft niet dat de rivier een moeder is, de boom een dochter van de zon de golven van de zee geen vader, geen zoon die het heldere daglicht kunnen verdragen bij het beekje, omdat zeelieden…

dito profiel In volle zee is dit geenszins futiel want zeelieden plegen met goesting over de reling te hangen Nee, zij heeft niet van 'dat bange' ze lonkt en wenkt geen zee te hoog Nu zit ze daar versteend staat droog zo ook mijn ooit-verlangen.…

Er ligt een eindeloos landschap tussen jouw verliefde droom en mijn verloren werkelijkheid de nacht maakt harde muren van waarheid die zich draait in het betoverende fluisteren van het inktzwarte duister Geloof niet dat de rivier een moeder is de golven van de zee zijn geen vader omdat zeelieden geen heimwee kennen bergen slijten…

negerbeeld met tekst voor behouden vaart smeken de zegen af van Isis beschermvrouwe van de zee Zij roept hen met de golven in de haven, de schreeuw van een hoogvliegende zilvermeeuw het kraken van het schip het ruisen van het bloed de slagen die het herte maakt De dames van de Taag schuiven hun last opzij jurk gaat weer omlaag zeelieden…

In de vroege morgenstond bij het rijzen van de zon dauw ligt verlaten op de velden in het ochtendgloren de stad nog altijd verloren in stilte komen daar de schepen binnen in de trage havenmond vissers en matrozen die hun zeelied zingen halen de trossen aan stoere matrozen aan boord niemand die ze hoort Als de schepen aan de kade zijn…

Thor Heyerdahl (1914-2002) Geboren in het koude land van Noorse vikingen begiftigd met de drang om vreemde volken te verkennen verstoken van verworvenheden der westerse cultuur, in stamverbanden levend nauw verbonden met natuur trok Thor Heyerdahl in de vroege jaren dertig naar Polynesië en verbleef een jaar vertoevend…

Vergetelheid, Knoopsgat van de Weelde, Gespleten Tong, Trots der Winkeldieven, Lente der Brouwerijen, Smeulende Bibliotheek, Weg zonder Lengte, Geile Kip, Wrattenkoning, Eenzaam Kalf, Onsterfelijk Trapezium, Eeuwig Oog, Sloot der Lendenen, Toren van Europa, Dikke Bril, Braaksel der Belastingbetalers, Smeerkaas der Eenlingen, Trots der Zeelieden…