MATROZEN

In de vroege morgenstond
bij het rijzen van de zon
dauw ligt verlaten op de velden
in het ochtendgloren
de stad nog altijd verloren
in stilte
komen daar de schepen binnen
in de trage havenmond
vissers en matrozen
die hun zeelied zingen
halen de trossen aan
stoere matrozen
aan boord
niemand die ze hoort
Als de schepen aan de kade
zijn aangemeerd
zij hun arken aan de trossen
hebben gekeerd
zoeken ze hun vertier
in het dronken havenkwartier
van de kleine stad
waar de nacht giert
golven van muziek gaan
op de deining van de wind
door de ramen
over de stille stad
ze drinken hun bier
en maken vertier
tot in het late avonduur
dronken matrozen
en vissers van weleer
zij nemen
wederom hun keer
in de vroege morgenstond
gaan zij aan boord
hun blikken gaan noord
daar ligt hun verlangen
ik sta op de kade
en
als ik omkijk één minuut later
gaan de wolken als
huizen voorbij de brug
keren zij de trossen
de horizon lost op
dan zie ik het hart van de zeeman
kiezen schepen het ruime sop

vrijheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 206