Alle inzendingen over zelfbescherming

Kolderiek periodiek (nr. 16 uit een reeks van 100) De man die een rubber om zijn tong had gedaan, legde aan de kelner uit: "Ik eet veilig of ik eet niet!"…

Ik weet nog goed dat ik eens gluurde of je je ogen wel gesloten had Je gesloten blik die alles verraadde wat hield ik van jou, mijn schat Je zoende zóóóó vol overgave dat ik even mijn zelfbescherming vergat Mijn gevoel toestond voor jou te voelen en als er iets dom was dan was het wel "dát" Jij was blijkbaar niet zo moeilijk en zoende er…

Ik had je lief in duizend woorden Al vertel ik je die niet Ik moest ze allemaal inslikken Ik lust geen liefde meer Ik verdrink in mijn verdriet Scheiden is een beetje doodgaan Verteerd van angst Verziekt van pijn Weer handelend onder eigen naam Weer alleen durven te zijn Ik had je lief met duizend woorden Duizend maal diep in de grond Waar…

Hoever kunnen we nog gaan om elkaar met woorden te raken waarin alles al is gezegd waarmee we niets kunnen of willen doen uit zelfbescherming of uit angst voor diepgang en intimiteit omdat we misschien vrezen het zwarte gat in ons binnenste te ontdekken als we teveel nabijheid toestaan?…

zo'n damp die het gemoed zal ondermijnen en je belet om fluitend op te staan wanneer je dan eindelijk op de fiets zit voorover gebogen uit zelfbescherming tegen chronische eikelval dan weet je het wel weer 'het is herfst'…

Gooi geen barricade voor je deur maar zet hem juist wijd open want alleen als hij niet gesloten is kun je vrij naar binnen en naar buiten lopen Gooi geen waas voor al je ramen verduister het niet met donkere gordijnen want wanneer het licht niet naar binnen kan kan het ook in jou niet stralend schijnen... Gooi je angsten overboord…

Ik werd wel eens schertsend Sinaspriltje genoemd, maar in wezen was ik echt depressief en koos ik uit afweer en drang tot zelfbescherming voor deze eerste manier van afzondering. In feite zit ik nog steeds in die boshut en ben ik tragisch genoeg verstrikt geraakt in het prikkeldraad, dat voor mijn veiligheid moest dienen.…

als geluidloos denken te horen was dan stormde de herrie naar buiten als een horde wilde paarden over de open weide als mijn hart luidop spreken kon dan deden je oren nu pijn want het zou gillen en tieren om zoveel ongeloof maar zoals gewoonlijk blijf je onbewogen in bewuste onwetendheid al is het dan uit zelfbescherming ondertussen…

De dag is zo donker als de nacht Geen licht aan het einde van mijn weg Liefde ketst af op mijn pantser Een muur van zelfbescherming vormt zich Vluchten uit de werkelijkheid Van mijn alledaags bestaan Ik wil dit niet maar het is de wil Van mijn rusteloze en zwarte ziel.…

de woorden zijn gewikt gewogen op emotionele kracht indringend exploderend zelfbescherming torderend tot de eigen willen zijn geknakt maar in het blad beweegt de egel op zijn pad voedt de jongen die zij heeft gehad in zorg en samenspel hun opvoeding ging snel de massa is weer klaargestoomd door leiders dromen en bedrog zij is bevrijd…

de dag vooral de avonturen van de nacht gekke bekjes en je filosofentrekjes mis je wel mis je niet in mooie vergezichten de zon bezoekt het dal dat bontgekleurd een dorp verscheurt in delen green en steen de heuvel op het laatste huis voorbij te dwalen badend in het sterven van de zonnestralen mis je wel in kort en fijn zo zelfbeschermend…