Mijn rusteloze en zwarte ziel
Langzaam daal ik af in de diepte
Van mijn rusteloze en zwarte ziel.
Een uitweg zoekend naar de zon
Verduisterd door mijn sombere gedachten.
Strak staar ik voor mij uit
Onbenaderbaar voor iedereen.
Liefde komt niet binnen,
Liefde geven kan ik niet.
De dag is zo donker als de nacht
Geen licht aan het einde van mijn weg
Liefde ketst af op mijn pantser
Een muur van zelfbescherming vormt zich
Vluchten uit de werkelijkheid
Van mijn alledaags bestaan
Ik wil dit niet maar het is de wil
Van mijn rusteloze en zwarte ziel.
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: eenzaamheid
eenzaamheid 4.0 met 1 stemmen 
299
299
Geef je reactie op deze inzending: