Alle inzendingen over zwerfsteen

eeuwenlang geschuurd door water gladgeslepen juweel van zwerfsteen…

Een zwerfsteen geboren uit eruptie en de zwaartekracht die hem baarde, ontleent z’n vorm aan het slijk der aarde, markeert z’n geslepenheid in ontberingen, verhalen van kristal en mineralen tijdsdruk van werelds wiel, geofferd aan de energie van weerstand, in gepolijst als oneindige beweging, zonder begin en zonder einde legt zichzelf…

ik ben een uit een muur gevallen steen een uit de lucht gevallen meteoriet een zwerfsteen uit een gletsjer aan land gekomen opgenomen…

Zodat ik uitzie door het oog van mijn naald en sneeuwblind herken de zwerfsteen, sterfsteen onder mijn tong: splinter voor splinter slaagt hij erin niets te wegen, niets voor te stellen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1990', 2010.…

Is het een bonvivant die je verrast Een zwerver monarchvlinder een monegask Een vagebond madrileen een moscoviet Een bedevaartganger die jouw liefde ziet Of een zomerzigeuner die je toelacht Een fiddelaar die jou geheel onverwacht Een concert geeft als zwerfsteen Romein Milanees Survivor uit rots muzikaal Vianees…

We kwamen gehuchten tegen Gelegen tussen zwerfstenen en keien Op de ruggen van valeien Reden ons verzuchtend Onder azuurblauwe luchten Langs de wijngaarden van Lombardije Naar het rijke Toscaanse land Waar we door het leven uitverkoren In het hemelse Florence Verliefd tot over onze oren Ons verloren in een romance…

Je omknelt een woord, die oude pijn schopt tegen gehavende zwerfstenen. Een adem in je diepe land. Je braakt de kiltes, een aarzelend zoeken langs de wegkant. Een cirkel in je hand. Je telt de stiltes, die zichtbare lijn leidt naar jezelf … naar niemand.…

In een kamer van zwerfstenen (Aangevoerd door oprukkend ijs) Onder een plat dak Onder een aarden heuvel bedolven Staan krullen en spiralen in de wand gebeiteld Een heidense tempel Geplunderd door fanaten Opgericht door een verspreid volk Drinkend uit bekers met een trechterhals?…

Bevangen wil ik vertrekken, zonder doel, zonder waarheen maar blijf als een zwerfsteen en kan me van het droeve niet onttrekken. Ik wacht naast mijn geliefde waar ik hopen mag, op blauw azuren vrijheidsliefde. Zonder spijt, noch zelfbeklag, vergetend wat me ontriefde, hopend op een strelende dag.…

vind geen rhymes meer om te kloppen en denk er aan kapot te stoppen voordak verval in zuur, in zwart ik ben het droog, ik ben het beu een scoreboekje op te bouwen wie swa en wie de bek moet houden ik click niet in dit pluche milieu van mattie lijp maar ondertussen elkaar de koppen laten rollen ik zit vet anders in elkaar doe mij een zwerfsteen…

Jipsinghuizen heeft geen bronzen plaquette meer op een zwerfsteen over de beroemde veldslag die verdween. Hasje de heks is terug maar van ijzer het bord bij de Giezelbaarg ook ander materiaal dat is wijzer want koperdieven hebben geen cultureel besef alleen maar op winst gerichte lef.…

Stilheid die de dorst zal stillen linde bloesem etst het leven in een terugkerende odyssee op de koele huid van een zwerfsteen gegrift, alle ervaringen als gift met pieken en dalen een evenwicht met licht betaald, op dichters graf, waaruit gedrevenheid ademt, als toegift .…

een vogel voor de kat plots zit er een barst in ons geheugenverlies, het huis waarin wij verloren gewoond waren, keert terug in zichzelf als een gedachte in een mens en is nog slechts een voornemen, een open plek waar nog een deur in moet zodat buiten een lied kan klinken waar het later zal bloeden ----------------------------- uit: 'Zwerfsteen…

de wetenschap dat alles blijft zoals het voorbijgaat, nauwelijks nog aanraakbaar en spaar met je vinger op mijn lippen de woorden die je wil horen, besta mij opnieuw op de stoep die ons tekent tussen stad en tijd loop me tegen het lijf om de hoek van het vergeten en spreek me tegen als ik het niet ben --------------------------- uit: 'Zwerfsteen…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het fluweel van de aarde was nog niet geschoren, helaas de zon ging zwetend onder in de balans en stof van het laatste jaar we volgen de zwerfstenen tot aan de laatste morgenstond, het aftellen van de tijd is al begonnen, het wist de tranen op het voorhoofd glad in het spoor van…

zich verder kon ontplooien, in het stramien van het denken, verving de kracht in een ongeëvenaarde zetting waarin zij de grip en geest verloor een schaduw langs het leven streek terp van wilde rozen in het heem, spiegeling van ongebroken wit als haar frêle silhouet verscheen ruist hoorbaar het stilste lied van vriendschap op een zwerfsteen…

verder kon ontplooien, in het stramien van haar denken, ontving de kracht in een ongeëvenaarde zetting, maar zij de grip en geest verloor als schaduw langs het leven streek terp van wilde rozen in het heem, haar levenssjerp van ongebroken wit als haar silhouet uniek verscheen ruist hoorbaar het stilste lied van vriendschap op een zwerfsteen…