Geen verklaring
Hier rust een uniek ontwerp,
geraakt door welgevormde zinnen,
verkoos het gezegde, geen
deelwoord bleef onvoltooid
nog voor haar stem zich verder
kon ontplooien, in het stramien
van het denken, verving de kracht
in een ongeëvenaarde zetting
waarin zij de grip en geest verloor
een schaduw langs het leven streek
terp van wilde rozen in het heem,
spiegeling van ongebroken wit
als haar frêle silhouet verscheen
ruist hoorbaar het stilste lied van
vriendschap op een zwerfsteen van
gedeelde idealen. En waar de reis begon
op de windroos van het vuur, gevoed
door teksten van een kwetsbaarheid,
is slechts een welving in het aards gazon
wordt de grond vruchtbaar op den duur.
De tijd heeft daar geen verklaring voor.
Dag vriendin.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 15 april 2015
Geplaatst in de categorie: afscheid