Alle inzendingen over #emoties

min of meer deze emoties probeer ik met dit gedicht ze verzachten maar het komt maar op 1 ding neer ik mis je.…

er vond een beving plaats – een dak stort in muren vallen om emoties komen vrij die voorheen door hun werden omsloten de remmen zijn los het huis wordt weer opgebouwd muren zijn anders verankerd het dak niet meer van riet emoties zijn gevlogen worden anders afgewogen niet meer in de hand te houden er ontstaat een andere beleving…

samenzijn door geschreven woorden verholen emoties stil geuit laten verhalen zichzelf beleven het onvoorziene is levensecht…

Ogen die stralen Kreten vol vreugde Woorden schieten tekort Emoties Recht uit het hart Dit smaakt naar meer Naar jou.…

Niet meer toegeven aan wat ik voel mijn emoties verstoppen in het diepst van mijn ziel mijn hart bedekken zodat ik niet meer ervaar Zout in mijn wonden niet meer voel...…

Emoties worden vermeld... Kleine verhalen verteld... Een ding gemeen... Zonder schrijven kan er geen !…

Soms als emoties je plotseling overstromen Dat al wat mooi was blijkt te zijn geweest Vlucht je ver weg in onverhoopte dromen Want wat je daar terugvind hoopte je het meest…

in de warmte van jouw lach ontdekte ik mijn begeerte naar meer werkelijkheid met jou emoties die mijn hart bevlinderden wijl liefde zijn oorsprong vond…

laatst gezien op tv een jonge vader met tattoes neus- en oorringen ik zag hem aan het kraambed van z’n vrouw breken huilen als een kind een van de diepste emoties de mens gegeven het ontstaan van leven wat zelfs de stoerste vent doet smelten en verbleken hun emoties trokken mij ook met zich mee en veroorzaakten een brok in m’n keel…

diep verborgen een rijkdom aan emoties onzichtbaar ontastbaar niet ongevoelig voor signalen van buitenaf voorzichtig schuifelend treed zij naar buiten innerlijke vrijheid…

ben zo ver met je meegegaan hebben samen zoveel emoties gedeeld dat ik jou als herinnering in mijn rugzak steek wanneer je me vraagt alleen terug te keren…

Troosteloos of ben ik boos Emoties die stromen Alleen gelaten in eenzaamheid Het einde van mijn dromen Het is zoals het is niet minder en niet meer De werkelijkheid is realiteit En doet me meer dan zeer......…

gebarsten kleuren slaan uit gladde facetten een regenboog glanst waar zon water raakt, springt licht op golven van emoties…

Tijd is niet echt Emoties en gevoelens zijn alomtegenwoordig Zij bepalen de manier hoe wij de wereld ondergaan Alles is onderworpen aan opinie Het doet de werkelijkheid ontstaan…

het voelde alsof ik in een donkere ruimte zat leegte en trillingen overheerste me een racebaan van emoties opgesloten in mijn eigen gedachten geen uitweg mogelijk…

Geef me meer dan een momentje, een momentje van je tijd laat me delen in je leven raak me asjeblieft niet kwijt Geef me meer dan jouw gedachten jouw gedachten ,maak ze mijn laat mij elke dag verlangen tot onze gedachten één zullen zijn Geef me meer dan jouw emoties jouw emoties, deel ze Lief laten wij ze samen voelen en ervaren asjeblieft…

Tegenstrijdige gedachten Kwellend in mij hoofd Veel te veel verzonnen Door gevoelens verdoofd Vragend naar antwoord Zoek ik de weg terug Maar alles is vergeten Mijn emoties zijn vergaan in lucht…

Emoties. Smaken. De kunstenaar en zijn publiek. Samen maken zij kunst. Samen.…

maken een vreselijk kabaal het is niet om uit te houden dan maar weer naar buiten allemaal de muren zijn opengebroken de emoties rennen eruit uiteindelijk is het ook beter dat iedereen zich volledig uit…

Beredeneren, realtiteit, verstand gebruiken, van tijd tot tijd Orienteren, adequaat, concluderen, met regelmaat Emoties tonen, nemen en geven durf te voelen dat is leven!…

Ik heb mijn emoties als een oude slangenhuid afgestroopt. Nu lig ik in de zon, mijn ogen half geloken. Wat er ook voorbij gaat; niets ontsnapt mijn aandacht. Ik wacht, zonder mededogen, op het onschuldige moment.…

Geladen met water Geladen met lood Emoties weer beschoten Verdriet is dood Vrede in aantocht Liefde is onderweg Weer een schot Liefde heeft pech…

emoties opgesloten achter tralies zwalkend van links naar rechts en weer terug gevoelens gevangen in piekerend denken zoekend naar een uitweg verlangend naar vrijheid…

Het leven En de zwaarte Vangt zij op En ze maakt er lucht van Die ze wegblaast Met emoties Die zij voelt En deze als luchtbelletjes rond vliegen En als er één kapot gaat Dan heeft ze toch de kleuren gezien Voor haar is dat genoeg…

ophopen van emoties en je niet laten gaan kan zorgen voor explosies en die komen hard aan... te lang wachten met uiten want kwetsen wil je niet toch maar eerst kortsluiten voordat men jou van de andere kant beziet...…

verhitte gevoelens branden verwarren in gedachten verloren als dan de bui loskomt stromen tranen over een opgelucht gezicht zomerse regen verkoelt en verzacht de emoties geblust…

een flinterdun laagje vernis product van mijn verstand vormt een zwakke bescherming emoties vreten het aan onverwacht en onstuitbaar barsten ze uit in tranen in woorden in kleur in slapeloze uren…

Terwijl mijn voeten Verder zakken In het drijfzand Van emoties Begrijp ik De constellaties van de sterren Krijg ik Inzicht in wiskundige problemen Zie ik Het ontstaan van leven Maar mijn gevoelens Begrijp ik niet…

Deed ik je pijn zo op een ochtend Toen ik het zei Je was alleen toen ik vertrok En ik reflecteerde De parels verdronken in je ogen Het water waste in een waterval om je heen En droop in emoties rood uit mijn pen…

wanneer zij de tijd verhongert tot doodse dagen kan ik alleen maar smeken haar emoties uit te schreeuwen in plaats van ze op te vreten te purgeren zich vel over been ten Grave te laten dragen…