Alle inzendingen over OR algemeen

uit dromen weer tussen de lakens vallen en nog slaapdronken merken het is niets en toch die onrust in mijn hand op zoek naar schrammen letsels tere plekken er is niets de sprong dan in een scharreldag kip zonder kop - niet meer weten wat ik dringend moet vergeten niets…

wormen en spinnen geroosterd als trofee bij gebrek aan scalpels een regendans dooft het vuur want niemand vindt het belangrijk dat berkenbast altijd brandt we wisten al lang van het lijk op nummer drie de brievenbus bleef open…

“verse uilen!” roept de torenvalk grijze muizen vale ratten reppen zich de draaitrap af de klok slaat een vleermuis naar mijn ketel ik roer en roer tot het schuimt spat en spettert er zweeft een rode bus door mijn behang met een kwaakchauffeur de piepconducteur knipt het kaartje van glimworm fleur ik stap maar eens op in weinig…

Wiske heeft weer pijn Wiske heeft altijd pijn maar dat vergeet ze wanneer ze kokend water giet over het zwarte goud - als een rover snuif ik het aroma op en de slager moest sluiten geen stroom zie je gelukkig heb ik gas - cafeïne is mijn redding en ik bedoel maar die eend zit daar op een lelieblad stilleven te wezen en niemand heeft het…

zondagmiddag kwart voor twee ik schep rabarberspijs in het ronde potje er zijn er twee, eentje leeg om op te halen eentje gevuld om mee te brengen bellen hoeft niet maar ik doe het toch hoewel ik weet dat de deur al enkele keren op een kier heeft gestaan alsof die Zwitser de tijd zou vergeten placemats in knallende kleuren houden de kinderen…

zes zusters rond een tafel zes zwarte hoofden ze draaien links ze draaien rechts richting boter richting brood halverwege een glimlach zowel links als rechts een glimlach boter een glimlach brood…

de beklaagdenbank torst het gewicht van de leugen zoekt naar de waarheid die niemand gelooft verzaakt aan het recht dat ooit is ontkomen als zeemzoet gesmeek dat zweepslagen werd en kraakt in haar voegen door pleidooien vol haat die woord tegen woord nog wonden slaan waar enkel bewijs de stellingen staaft het niets van de leugen…

Ik heb mijn tanden in je gezet Even doorbijten zeiden ze Maar je was helemaal niet zuur! Pittig van binnen Stevig van buiten Je treurige resten liggen intussen Bruin te verteren Pittig ben je Nog steeds Ik heb even gezocht naar de klepel maar vond hem niet Een schrale troost: Je bent verplaatst Dat is alles…

hoe het vroeger beter was toen zomers zomers waren we enkel de droogte te verslagen hadden de pastoor op zijn kansel altijd het laatste woord riep wij ons geen zorgen hoefden te maken over lege batterijen en geweld in willekeurige volgorde enkel de haan zorgde voor ergernis helemaal alleen op zijn eentje hoe we de geschiedenis zullen…

als ik nu een schelp zet op elk oor hoor ik dan de hele dag een golf die golft als een zeeschelp of een oor dat hunkert naar de zee…

hoe het nu verder gaat zal de lucht blauw oplichten na een regen van vallende sterren die duikelen als zonnestralen omdat ze wensen dragen of smeer ik gewoon boterhammen na een slaperige goedemorgen lees de ochtendkrant van gisteren alsof er niks veranderd is -ik stel je een vraag -…

het winterse land rust onder een wit tapijt sneeuwklokjesstil scherpe klanken weergalmen weids dragen zijn blik verder dan het dwalen…

ik kon het niet weerstaan hoe ik ook probeerde de lokkende smoelentrekkers wenkten mij als een magneet naar binnen dan begon de kwelling die grijns waarmee hij groette vroeg hoe hij me helpen kon de engerd wist het best terwijl ik de frankskes telde uit mijn knijpportemonnee had hij al een zakje klaar en zei geen groene geloof ik…

Ik zeg Eten doe je Niet alleen Maar met een vork Of een lepel Een mes mag ook Maar wees voorzichtig Met wat je zegt De ene hap na de andere Verdwijnt achter het scherm Verder vind je niets terug Ik zeg toch Ik zet alleen De stokken in elkaar En sla de haringen Dan mag jij het doek Gezellig maken We dekken de stoffige vloer met…

schminkresten schuren als een schaafwonde over haar doorweekte mouw aan een schoenzool plakt confetti seconden vast het mombakkes ligt gedeukt in de goot guirlandes schommelen in de rozenstruik er staat een paard in de gang ze schopt tegen het zoveelste blik dat verloren in een voortuin ligt bespottelijker kan alaaf niet klinken in dit…

ze rookt natuurlijk een sigaar gooit de wolk over een zwarte kat enkel de ogen blijven zichtbaar als halvemaansikkels door de mist de dame met lange handschoenen knikt haar pince- nez tevreden nadrukkelijk naar beneden haar focus op de middelste kaart het oordeel blijft hem niet gespaard de sofa veert op als zij het vertrek verlaat…

ik ben bal nummer zeven kets vier de verdoemzak in ik rol en tol in een rechte lijn op twee af die ketst tegen vijf samen kniezen ze in hun hoekje ik kruis vol triomf het laken naar de rechterhoek waar tien me niet heeft gezien zwiep! veld vrij! tien in zak en as ik ben bal nummer zeven het eigenzinnige getal met angst voor ballen op…

I de sneeuwpop wilt niet meer parelwit leven en verkommert de dagen met zwartepieten over daken wil hij pepernoten strooien in ogen van kinderen die lief pitten en peen in zijn ijshoofd staken zonder pardon of vraag naar balt hij boos en smelt bij elkaar II condens reist over landen en een spat meer glinstert vriendelijk…

of hoe ik soms in mijn dromen jouw parels oplos en ze laat vloeien in water als een fuga stemmig zwart wit en een vleugje parelmoer op de wangen indiscreet de maan uitdaag in een naaktheid die ik nooit bezitten zal…

de flinterdunne stilte landt in de schelp van het ongeoefende oor fluweelzachte voelsprieten beroeren het taaie trommelvlies dat zich van de dove domme houdt niet geraakt, nooit gevlogen hoe vindt gekooide stilte ooit zijn huis?…

als je zwijgend kijkt alleen maar kijkt zie je soms zoveel meer en anders als je zwijgend denkt alleen maar denkt denk je soms zoveel meer en anders als je zwijgt alleen maar zwijgt begrijp je soms zoveel meer en anders…

Hemel en aarde gaan voorbij Een boom werpt haar schaduw Sierlijk kronkelen haar takken Haar wortels verborgen Een boom eenzaam in een veld Verborgen tussen anderen Waarom staat zij hier? Wie heeft haar verborgen? Wat is haar verhaal? Een boom, kaal zonder bladeren Winter heeft de wereld in zijn macht Bittere vrieskou teistert de velden…

In vrijheid word je geboren Vol verwondering aanschouw je de wereld om je heen Alles is nog puur en nieuw Ontdek je opeens dat je vingers en tenen hebt Ergens anders, ver weg Ver van je bedje Ook daar wordt iemand geboren Met dezelfde verwondering aanschouwt ook zij haar wereld Haar omgeving Ook haar ouders zijn blij met haar komst Ook…

een kind staat stil te kijken mamma huilt, zegt heel zacht pappa is nu bij de sterren het kindje kijkt haar niet begrijpend aan maar pappa is toch sterk hij is toch een soldaat waarom is hij dan dood gegaan hebben die mensen daar hem dan pijn gedaan in zijn ogen blinkt een traan hij drukt zich heel verdrietig en verward dicht tegen…

Nog half slapend staan ze op Wakker in een wereld vol geweld In een wereld vol armoede en angst Zijn ze als kinderen in een wereld zonder rust Nog half slapend staan ze op Bedelend voor dat beetje geld Worstelend om te overleven Zal ook morgen de zon nog voor hen schijnen? Uitgerust worden ze wakker In hun luxe villa geurt de koffie Is…

Ontwaken uit een vredige slaap De mooie vredige droom is over Langzaam gaan er ogen open En sijpelt het besef door Als een koude regen op een warme zondagmorgen Die zoete warme droom Onbezorgd liet je ons spelen Mochten we zijn wie we maar wilden Vandaag een voetballer Morgen een filmster De droom ging voort Later …. was iets onwerkelijks…

Ik nodig je uit Je maskers te laten zakken Ik nodig je uit Je ego te laten varen Ik nodig je uit Je kracht in al je cellen te voelen Ik nodig je uit Dicht bij jezelf te blijven Ik nodig je uit Je ware ik te tonen Ik nodig je uit Te zijn wie je diep van binnen bent Ik nodig je uit Te schitteren en te sprankelen Ik nodig je uit Te zingen…

Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselelen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen. Wandelaars ogen stoer in de opgewaaide ijskristallen, met kragen hoog en lage mutsen trotseren zij die oogverblindende adem, adem die bijt en striemend de ogen…

Alles is geschiedenis Ons bestaan en leven Bekende paden en Onbekende wegen Gaan hand in hand Liefdes gaan uiteen En komen samen Bouwen bruggen In een ander hart Liefdes sterven nimmer Zijn een hoofdstuk in de tijd Toen nog jong en onervaren Nu veel ouder en wat rijper Is er heimwee naar wat was Verlangen naar wat komt Maakt het…

de vreugde, de melancholie van mijn geschreven woorden verloren zijn ze mogelijk nog niet ze zweven in windstreken graven zich ergens in de aarde als zaadjes in een akkerland misschien groeien ze als blozende bloemen in ’t zand waaraan vlinders zich letterlijk minnen of wie weet strijkt er een zweefvogel neer en pikt er de vruchtbare…