Netgedichten

netgedicht (nr. 12.261):

draadloos

Wiske heeft weer pijn
Wiske heeft altijd pijn
maar dat vergeet ze wanneer ze
kokend water giet over het zwarte goud
- als een rover snuif ik het aroma op
en de slager moest sluiten
geen stroom zie je
gelukkig heb ik gas
- cafeïne is mijn redding
en ik bedoel maar
die eend zit daar
op een lelieblad stilleven te wezen
en niemand heeft het in de gaten