Alle inzendingen over 1. Leven

Zonder lust brak ik mijn deel van het dagelijks leven, verstrooid, bang om de eeuwigheid te verspelen aan liefde en brood. Buiten waaide de wereld, wierp steentjes tegen het raam.…

echt aan de grond genageld staan een nachtmerrie Hij had ze nog zo gewaarschuwd: niet een hol graven in de wal van de geweldige kuil. En nu zaten ze daar toch in hun holletje naar hem te grijnzen. Duifjes in hun columbarium. Hoofdschuddend sprong meneer Jeronimus de kuil in en de wal bezweek. Nog even bewogen jongensmondjes in het zand.…

Liggen we 's nachts met de doden die op ons gaan zitten ons strelen met handen van talk bergamot en citroen bij elke beweging levender: Han met de tanden Mentja met puilende ogen, iets in ons haalt ze over door te gaan, toe dan, aderen zwellen op vellen als gedroogd bloemblad, een schrift van verwarring verwijzing: nu wil ik mijn oma…

Tevreden met wat hij aan beelden Hoort? Denkt op het juiste ogenblik Een gek te zijn. Voorland van hem, De kwade droom die hij verveeld en Snel uittrekt en weggooit. Niet gewikt En steeds meer draden los. De accuklem Is van literatuur, veroordeeld en Verroest. Of ze gedrukt staat. Ik Weet van opgeld dat het ruikt naar zijn stem…

Jo ziet me niet meer maar hij lacht haast onmerkbaar Dag Jo, dag lieve Jo…

Zaagselsporen uit oude beren van de tijd, doodgeknuffeld. Kind ziet grootogig, haar eigen schoonheid aan, in spiegels van geluk, Jongen met schooltas, droomde dat hij kroonprins was, toen hij Shakespeare las. Meisje stelt haar vraag, briefje opwaarts langs een draad, vlieger die het verstaat. “ Liefde is het mooiste kind van…

hoe avond maakt dat ik je stappen hoor jouw bijzijn speur in verre tonen als van een late gast je stilte proef als het legen van mijn glas een onverklaarbaar zwijgend weten dat het zo is zoals het was jouw vragen worden dan mijn eigen woorden ze stellen mij gerust op mijn papier verstrooi ik ze als as…

Er was eens een hondje in Assen, dat moest er zo nodig eens plassen. Hij zou er zijn pootje optillen... maar wat een paniek, hij had reumatiek, het water liep toen langs zijn billen.…

eens kon ik zo vrijelijk dansen met de waterjuffers rond de poel had ik nog het naïeve, het gevoel dat een voorjaarsvlinder niet zou sterven maar veilig wist te slapen in een sterrenbos genesteld onder een zacht bedje mos hoe vaak toch opende zich het rozenhart sloten de blaadjes zich vol tederheid in een pose vol vertrouwen wist zich…

Fluweelachtig zwart daalde de donkere nacht als een zachte deken, dekte de slapende dag tot het weer ontwaken toe.…

laat me niet meer los één poging is meteen een daad wanneer ik afdaal in het donker van nalatigheden die nu toch het daglicht moeten zien over hoe ik toen verborgen wilde houden dat ik de kille waarheid van de dood niet onder ogen komen kon en dus maar niets van me liet horen mijn lafheid en de angst dan worstel ik weer met het leven…

Als opgebaard leven ligt daar de boreling. Wie met hem te doen heeft, benijdt hem. Nog nauwelijks het niets ontrukt drukt hem al het juk van de vreugde De pose naast de teddybeer die opzichtig voor zijn beste vriend doorgaat. De bezoekers koeren; een hogere vorm van ademen. ------------------------ uit: 'Wasdom', 2011.…

Gedragen op ragfijne vleugels van dromen, de dood en het leven onder mijn huid opgesloten, ontwaak ik. Geluidloze klanken van de nachtelijke hemel sterven weg in ijle dissonanten en veranderen in zacht ochtendgegons. Sterren dansen wijkend nu de dageraad eindeloos worstelt om de nieuwe dag van licht te voorzien.…

1. Nu sta ik op de reuze-hoge top Van verre Loutringsberg, fier en alléén... In bangn, bloedge lijdenstocht steeg 'k òp, Door rotsgegrim en duistre wouden heen!…

Vluchtig als mijn hart slaat bij Het zien van, inbox:1 Dan is er de naam. De naam van de geliefde. Hartfalen krijgt vrijspel, Doch meestal red je ’t wel. Nee, gevaarlijk word het pas, Als de mail niet van hem Maar van een ander was.…

De eerste waarin hij verscheen Was die van een God hoogverheven Het kind leerde met Hem te leven Tot Hij uit haar blikveld verdween De tweede was minder sereen Gebruind en sportief en bedreven In liefde en het zich begeven Op weg naar zijn doel; nummer een De derde was die van poëet Die zij lange tijd adoreerde De vierde persoon, vagebond…

Hij stopt wat voorgekauwde rijst Voorzichtig in haar kleine mond De oude man is zwaargewond Zijn ziel heeft alles ingelijst Hij voelt zich moe, vies en verreisd In zijn valies een zakje grond Een vaag portret van een verbond Dat zich naïef gelukkig prijst Geschrokken zet hij voet aan wal De havenkade heeft geen geur Het kleinkind dat hij…

Twee zielen twee gedachten maar beide hetzelfde doel delen veel samen en vooral veel gevoel Twee harten smolten en werden samen één blijf altijd bij me en laat me niet alleen Twee levens werden één samen delen voor altijd Dit is hoe het bedoeld is ik wil je nooit meer kwijt…

Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen Zoek ik, volkomen opgebrand, mijn dekbed op Het was weer eens zover: ‘Die Mannschaft’ gaf ons klop! Ik leg mij lijdzaam neer bij zoveel onvermogen Maar op mijn netvlies brandt nog steeds dat scorebord Nooit heb ik zóóveel tranen op één dag gestort -----------------------------------------------…

Vroeger Werd er na zonsondergang bij u aangebeld wist u, er is iemand in nood. Heden Wordt er na zonsondergang bij u aangebeld weet u, ik ben in nood.…

Ollekebolleke Dubbele Dactylus Hier gaat het rijmen we kiezen de E   Denkt u vooral aan de zeslettergrepigheid En aan de de afmaker In couplet twee…

onstuimig en wisselvallig zijn vele mensen soms vrolijk soms zwartgallig maar ik doelde dit keer op het weer, toevallig…

Het is dan wel weer Complimentendag Maar ik moet u helaas de oren wassen Omdat u mij opnieuw niet kwam verrassen Met warme woorden of een leuk bedrag Het is ook ieder jaar hetzelfde lied Ik houd me flink, maar prettig is het niet.…

een brunette vol gein in Alphen aan de Rijn knipt haar gordijn een halve baan te klein triest zit ze neer ze weet het niet meer en gaat uit sjagrijn derhalve aan de wijn…

In de herinnering Het natte wasgoed welk mijn moeder in de woonkamer had opgehangen op een driedelig houten wasrek Vlak vóór en om de haard geplaatst De glimmende, zwarte kolenhaard met mica ruitjes in de venstertjes Als ik de beslagen ramen van ons huis al halverwege de straat kon zien, als ik uit school kwam, besloot ik steevast…

De gifkikkers van een maand of twee geleden zijn zachtjes uit mijn bil gegleden Fris en fruitig ben ik weer terug van weggeweest en van geest totaal niet moe ik kwam al snel tot het besef dat zij, die zich zo belangrijk vonden en onomwonden van het momentum profiteerden, en zagen zij hun kansen schoon maar juist zij, die zich…

De daden die de gang der dingen smoorden De wereld dacht weer even aan de dag Met de nog steeds niet uitgegonsde slag Van vliegtuigen die zich in torens boorden In dit jaar is slecht Netflix hier gekomen Met aanbod om te kijken en te dromen…

In de lucht weerklinkt het geluid van ganzen de letter die ze vormen tijdens hun hemelreis is meteen het begin van vergankelijkheid de zomer is dood leve de herfst…

En Mao poetste nooit zijn tanden Zijn tanden waren groen als grassen Zijn onderlijf werd nooit gewassen En zij die in zijn bed belandden Nam hij wellustig onder handen Waarna ze weer konden verkassen Hij verder ging met inkt verbrassen In zijn monumentale panden De man was goed ziek in zijn hoofd Zijn laatste vrouw was klein en wreed Er…

IK heb gesmacht zo lange, grauwe dagen, Gesmacht zo meen'ge sterren-loze nacht, En zucht op zucht, en zielenklacht- op klacht Steeg droevig op, met twijfels bange vragen! Soms werd verlangen mij zoet welbehagen, Een stille weelde, als droomrig maanlicht zacht... In ziele-lach heb 'k mijn lief heil verwacht, Na lijdzaam wachten nieuwe…