Alle inzendingen over Aanstormende lente?

Achter glas verdeelt de tijd zijn stralende rust, dekt met stilte dit tafereeltje toe en draait de aarde door in de psalmen van de lage landen gewassen in een vroege toegift van een aanstormende lente.…

Het wazige land lijkt aan de einder op te lossen in de avondschemering het aanstormend licht slaat sterren tegen de muur van gebroken kristallen wij bevinden ons daar tussen dwalende lichten met als einddoel elkaar…

Cartoongedrag kruipt diep onder de huid Als stripfiguren rooksignalen geven Een tekenfilmster blijft voor altijd leven Al haalt-ie nog zo gekke streken uit Dus hoed je voor een aanstormende trein Een aambeeld of een val in een ravijn…

Maak ruimte voor aanstormend jong talent Is het devies voor kopstukken van paars. Maar baantjes voor die lui zijn heel erg schaars. En samenwerken zijn ze niet gewend. Omdat ze nooit een vak hebben geleerd Zijn ex-politici uitgerangeerd.…

Overal blauwe bloempjes in ' t groene gras ook witte er tussendoor zelfs narcissen zie je te pas: het is LENTE. Niks geen meteorologisch gezwets gewoon zoals het op school werd gezegd 21 maart drie maanden na de winter begint de lente.…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan. Als d’ eerste…

Aan het golfgeruis huwt 't Westewindje, dat luwt, Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister, En de scheem'ring slechts rest, Nu de zon daalde in 't west, Een poos nog - en de aard ligt in 't duister. En geen stem meer in 't rond, Die nog leven verkondt. 't Is stil in het woud, in de weide, En onzichtbaar, maar zacht Daalt een weldoende…

Och, mijn geleerde boeken, Trezoren onzer taal, Geef me oorlof, dat ik buiten Eens eind'lijk ademhaal. Die taal- en spellingskwesties Zijn nuttig ja en fraai, Maar 'k word daarvan ten leste Zo akelig suf en saai. Geef me oorlof, - och, daar buiten Wenkt mij de zonneschijn. 'k Moet, waar de vog'len fluiten En lui en ledig zijn.…

‘Ja, wat men toch al vreemde dingen in Frankrijk heeft,’ zei stuurman Jaap, ‘Zo zag ik daar eens op een akker een raap, een echte reuzenraap. Ze was zo groot als… dat huisje, ik kon er heus niet óver zien, en om ze van het land te halen, gebruikte men een man of tien.’ -‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’ Nu, ik reisde in Duitsland, voor mijn ambacht…

De zon komt aarzelend op gaat sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op…

vogeltjes zingen, verwelkomen morgenstond het zonnetje priemt zwak door de bomen vroeg uit de veren is goud in de mond mensen kunnen nu opnieuw gaan dromen de lente springt dansend door het land ze laat al terug zovele dingen bloeien natuur en heelal smeden een ware band de kinderen willen in bossen gaan stoeien het lachen verschijnt, het…

De klok zei acht uur tien, ik wreef eens in mijn ogen. Ik besefte dat ik had gedroomd, maar de beelden waren reeds vervlogen. Een nieuwe dag kwam met het vroege zonlicht binnen. Het zou mij moeten aansporen, maar ik wist niet hoe of waar te beginnen. Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten. Geeuwend draaide ik op mijn…

Schitterend licht uit duizend bewegingen water wind over water prevelend aanstormend opspattend water zoals ik ziende de zon op het water het eeuwige licht denk zo, mijn ogen verdwalend in waterlichtverte, denk ik dat gij bestaat die over donkere afgrond licht heeft geroepen - schittergedachte schitterlichtverteverhaal. --------…

Een aanstormende trein Ik ben op het verkeerde terrein Een gebroken raam Een dieptepunt waarvoor ik me schaam Een overdosis pillen Die mijn pijn moeten stillen Vallen en opstaan Maar hoe kan ik in hemelsnaam doorgaan Smijt mijzelf tegen de muur Luister er is geen genezende kuur Ik zal er mee moeten leren leven Maar hoe kan ik dan nog naar…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon. Vol glans zijn de blikken, Waarmee ge op ons staart…

Geeft vreugde in het oud gemoed, brengt mij de lente heel nabij. Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel.…

Lieve Lente, wat was je ver weg op zoek naar het nog niet gevonden paarse paasei. 't Kwam uit een planten- pot verstopt achter de bruine hoop Ijdele herfstblaadjes in een hoek gedreven door koude harde wind; er kwam maar geen verlossend einde, lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…

dan de lente ons weer!…

De blauwe regen op ons pleintje, tooit zich wazig groen. Zijn lange vingers tastend, naar de warme lentezon. Hij moet zich haasten, 't is al April, dus niet gewacht. Nog maar enkele weken, tot zijn bloesempracht. De merel wil zo graag Zijn nestje bouwen. Terwijl hij wacht op zijn dichte bladervracht. Bij het dalen van de avondzon,…

Het voorjaar spreidt zich uit, met een tapijt van bloemen. Fel kleurend in de vroege lentezon. De donkere aarde dekkend, sierend, als op een feest. Daarboven jubelen weer de vogels, driftig trillend in hun liefdesgloed. De mens aanschouwt dit sprookje opnieuw, met grote vreugd. Het doet opnieuw een snaartje trillen in een wat oud gemoed…

'Een nieuwe lente en een nieuw geluid' Ik laaf me aan de Mei van Herman Gorter De dagen langer en de nachten korter De appelboom loopt al een beetje uit De laatste dagen voel ik me... 'Al dente' Straks ook nog naar de tandartsassistente!…

Van vorst, ijs, sneeuw en kou is het buiten bijna lente zie ik de narcissen staan en de sneeuwklokjes parmantig. In amper een week tijd, van ijs en vrieskou naar zomerse temperaturen tulpen in vazen en zon op de muren.…

Een kloppende specht vogels vliegen met takjes woningzoekenden…

Nat was het juiste wordt Droog een gemist gegeven Lakend waar het ook vermocht Verkrampt dat is een gegeven Stamelend verwoording uit niets Aanstormende leegte met zinnen Verstikt en pijnlijk krom vermeend Naar de vierde drukkend alleen beiden Ping het openende moment daar Blik van uitgesteld ervaren dromen Gespreid ontsloten samen uiteen…

bronstig steigeren aanstormende golven in mannelijke overmoed: hun rollende charge spat open in bruisend geweld om voor haar voeten uit te deinen en te verdwijnen, weggezogen in het hete droge zand.…

Terug op de fiets naar huis landt een kwikstaart op het asfalt het pikt her en der een beestje vliegt op als ik aanstorm ik fiets verder en aan het eind van de weg stijgt een blauwachtige libelle op het fladdert even, in mijn buurt volgt dan een eigen route ik sla af en nader mijn woonplaats gekwaak van kikkers komt mij tegemoet vergast…

Lachend snoeit zij verdroogde takken terwijl de herfst oogluikend toekijkt hecht morgen zich in reeds omwoelde grond wanneer de laatste loten buigen klinkt onverhoeds als de halmen waai ik en laat ogen stralen op vlagen van aanstormende wind haar laatste oude adem geeft zacht veerkracht aan een nieuw leven stormenderhand…

de tijd staat stil zo merk ik ter zijde op doch mijn stemklank verraadt enige ergernis, vertaalt derhalve de onrust van een aanzwellend innerlijk ongemak overeenkomstig het drammerig gedreun van een horde aanstormende paarden in galop mijn eigene ongeduld staat voor kenners merkbaar in brand zeker als wachten mij tenteert…

Met de Franse slag, soms een helse toer strooit hij nog wat poeder in de voorlaatste ronde zet zijn tanden verbeten in strakke truien voor hem en ruikt al trappend de geur van het groen terwijl raddraaiers vrij van smeer aanklampen om juist hém te kloppen zingen wielen als een aanstormend peloton cocaïne in my train cocaïne in my…