Alle inzendingen over Angst

Angst voor castratie zegt de psychiater…

voor de angst die verlamt je omarmt jou vast wil houden liefdevol lijkt en tegelijkertijd je tot waanzin drijft grenzeloos kan zijn een nagel aan je doodskist respectloos je niet met rust laat oneervol tot je luistert naar wat het je wil zeggen…

Omdat haar ouders vrezen voor ontvoering wordt er bij haar een chip geïmplanteerd, zodat ze steeds wordt gelocaliseerd. Maar voor hun dochter geeft dat veel beroering. Want privacy is er straks niet meer bij. En vriendjes maak je daarmee toch niet blij.…

En weer word ik wakker gemaakt, door stemmen die verstaan willen. Opnieuw voel ik diepe vrede. Een lichaam praat rustig, met een geest. Ik luister stil. Het leest. Ons lichaam heeft aandacht, geen zoet voedsel nodig. Mijn geest vrij baan. Mijn ikje zwijgt. Rust nog wat. Schrijft. Het is holst van de nacht nu. De liefde kent eigen wegen…

Hier begon de angst van negen symfonieën en de dood. Ooit zal God zelf zich buigen over partituur en strekking, wat wijzigingen aanbrengen, ach Gustav, de elfde bleef onvoltooid, en zeggen: Maestro, Musik! Dan zal de hemel even opengaan om angst, uit hoofden weggewaaid.…

inwisselbaar zonder end er zat geen leven in dit maatschappelijk bewegen slechts hout en steen als restanten uit het vergaan van een ooit vorig bestaan dit schouwspel baarde mij angst voor een desolaat leven door de medemens vergeten ik had schaduw en als hoop de dood die mij glimlachend medeleven bood…

Vandaag regeert de angst Die al vaak bespeelde emotie Maar wat vreest hij dan het meest Die angstige en gecreëerde commotie Voor dat allemaal is hij namelijk het bangst Wees niet bang de vrijheid komt er aan De angst is ook maar een minuscuul geestje Eigenlijk zelfs maar een heel vreesachtig beestje Dat helemaal geen recht heeft in het menselijk…

soms dacht ik dat ik wel gelukkig was in mijn huis gebouwd op dromen van glas omdat de zon zo mooi naar binnen scheen toch voelde ik mij daar ook vaak alleen maar nu ineens heel onverwacht wordt de dag een vriend van de nacht staat de angst weer voor de deur en veranderd alles van kleur wat zou ik moeten beginnen?…

voorrang zocht in sterren die hun hemel riepen en in ogen die niet langer huilen konden door de geur van veel te vroege dood angst trok cirkels van paniek dwars door plechtige gevoelens en een kinderhart dat klopt om nooit meer onderdrukt te worden…

Als ik als nacht-receptionist ook mijn rondes loop over oerverloze uniforme gangen van mijn hotel in Rotterdam dan bekruipt mij de angst van het vergaan van de pluriformiteit van de intrinsieke eigenheid van al onze gasten achter al die gesloten deuren Angst voor het wegvallen van die veelkleurigheid van mens en samenleving vooral van…

het leven, maar soms voelt ‘zijn’ zo zwaar een angst die je verstijft om beslissingen nemen de twijfel doe ik het wel goed ? de schrik slaat om je hart en toch moet je verder...…

veel minder polonaise aan m’n lijf de haas zoekt z’n heil in het alsmaar vluchten maar ging liever zonder angst door het leven in vlinder gehuld met een leugentje gedoopt dat wel in onschuld – maar vrij fladderend met geduld door luchtige luchten…

je fluistert je angst om me nooit meer te zien kom in mijn armen je doorschijnt al mijn woorden ik ben bang voor je handen om beelden van glas te breken uit liefde onze dood te sterven in rood bang niets over te houden angst voor de scherven stilte te erven je vervalt tot punten en strepen historie gewist je ziel…

De geheimen van het zielenleven geven angst om het genotvol beven. Een angst om een gunstige overmacht, waarin die andere kwam zo onverwacht.…

Langs de lange laan naar huis verlaten Haalt mijn schaduw mij voortdurend in angst Op de fiets naar waar ik zijn wil nu De plek waar geen waarheid is Waar ik weer veilig kan wachten op iets wat nooit zal zijn. Rust in drukte…

zij laat het licht aan voor de angsten voor de schimmen op de muur haar deur dichtgaan voor geluiden voor gevaren elk uur haar ogen open voor de dromen voor de stemmen in haar hoofd haar tranen lopen voor de schaamte omdat niemand haar gelooft…

Komt deze overdreven angst voor rellen wellicht omdat het draagvlak is gaan hellen?…

Duw me niet van je af, mijn lief Ik heb bergen weg te geven Neem iets aan, wees een dief Doe het, zonder angst of beven Begrijp mijn nutteloos gevoel Dat van niet nodig te zijn Begrijp alsjeblieft wat ik bedoel En verzacht mijn hartenpijn…

op de bühne in het groot voor de massa als de dood presenteer je eenzaam levenslied angst voor buiten niemand die je ziet in de schaduw van verlangen twijfels naar verloren tijd de wil blijft altijd hangen op zoek naar ziel en zaligheid…

Angst voor de volgende omhelzing, eigenlijk ook een verlangen.…

speel je bal maar over verover vrij het land dat je tegen stond hier ligt de grens maar stop niet bij dit ommuurde verzonken graniet ga niet denken dan verdwaal je hier geef bewegen aan de angsten van je voorgevoel en spring de diepte in…

Met mijn hoofd in de wind durf ik het leven te gaan schoongewaaid kan ik het leven weer aan daarom vecht ik tegen angst en verdriet want eronder wil ik nog niet dus ik vecht op zoek naar het kind dat mij zo vroeg al verliet en tegen molens die te gemakkelijk malen.…

Ik schaam me dat ik mens ben iemand van hetzelfde soort die met sadistisch genoegen kinderen angst aanjaagt en meedogenloos moordt. Terroristen met idealen?? psychopaten zonder geweten beesten met een baard deze barbaarse gedrochten zijn het mens-zijn niet waard!…

jouw mooie ogen bekijken mij met angst laat ik je begaan je bent zo mooi, zo sterk laat je me hier staan? zo onverwacht was je daar opeens, jij daar, ik hier jij een grote stoere vent en ik maar een glas bier…

Want jij bent dichtbij en vergeet waarom wij nu zwijgen en alleen onze angsten verliezen.…

kapsel jouw onzichtbaar zijn in ranke sluiersteen als het verlies naar eigenheid die niemand raken kan verberg in lachende angst jouw schaamtegelaat vol droefenis cocoon er hoop vergevingsvol buigzaam naar fatsoenlijkheid…

Laat mij je tranen kussen je bijstaan in de nacht Laat mij je angsten sussen je beschermen overdag Laat mij je lippen vormen tot een zorgeloze lach Laat mij je lichaam voelen teder, warm en zacht…

Nu, gaande met mij het licht en de kracht, door liefdesmacht verbraken de ketens van angst in de nacht.…

(een filmster) dat valt ook nog niet eens mee Zijn image wordt verbrijzeld door zijn kuren Angst voor de buurtjes Ruimgaard is gegrond Maar Connery gedraagt zich net zo bont…

D iep zit de angst .O m dat wat .. O ok een .... D oel .... G eeft .. A an jou .A ls mens toch N ooit in te zien.…