Alle inzendingen over Arthur Rimbaud

Villon, Rimbaud, Verlaine, Du Plessys, Verstooten, rein van roem, alleen behorend In 't heilloos gilde der Poètes Maudits, Sinds uitgeroeid, verstrooid, welhaast verloren - Vergeef dat een, door rampspoed achterhaald, Om hulp roept, radeloos uw naam doet horen, Terwijl zijn leven zinkt, zijn zingen faalt, Tot troost uw groter lijden heeft bezworen…

'je est un autre' Rimbaud (voor I W) Ik ben de monnik-dichter die al jaren in de moerassen van Gouda rondbagger, nooit meer de trein of de bus neem, enkel de fiets om bloemen en vogels te kussen, ik ben de angsthaas die zich opsluit in zijn veilige flat, die schrijfsels via zijn computer de wereld instuurt, zoals een eilandbewoner flessenpost…

Zoekend naar een tramhalte terug naar huis Kijk ik toevallig schuin naar boven naar het straatnaambord- Waar vroeger Arthur-Menge-Ufer als naam was aangegeven Zie ik nu zwart op wit Robert-Enke-Strasse staan, En voel de rillingen over mijn lijf - De straat voor het stadion van 96 is uit respect Genoemd naar jou, doelman van Hannover 96…

Strindberg, Kafka en Stendhal heb ik doorgespoeld en zelfs Rimbaud heb ik in zijn sop gaar gekookt. Ik kom steeds dichter bij mijzelf, de kosmos stuwt zich dikker en dikker tegen mijn nietige lichaam, ze wil me niet doodpletten, maar een baken en een wollen deken zijn, een supersonische streelmachine.…

Indien nu koning Arthur nog maar bestond, was je een vliegend schaak, of minstens Parcival, die had ook onovertreffelijke zit, te paard. Met die gouden schotel, is dat toen niet misgelopen? Zeker weet ik het meer niet. Maar in elk geval was er sprake van een tafel en, nog belangrijker een Ronde!…

Maar je wilt dichter worden, melkt de woorden van Rimbaud en Baudelaire en slurpt je moeders soep onder vijandig licht.…

deze regen verzuurd verziekt zinkend langs kundig afgeknotte bomen zijn zalvend ruisen snijdt…

Net als Rimbaud, een jaar eerder dan hem gestorven, wenste hij tot op het laatst te vluchten van leven en dood, op een schip, godverdomme, als een engel zó onschuldig!…

hier te liggen in dit warme zachte bed zo zonder pijn te zijn enkel maar te zijn…

verwacht kwam doctorandus stan nu pool en mediator met eigen insteekplan sinbad ging voor één nacht uit de kaftan muzelkunstjes lieve an duizelt er nog van een tuinman zei ja graag nu het nog kan pers en ja de dood wachtte hem in ispahan in bilbao zeven pieten en de goedheiligman met kapottekes getest als dicht door don juan maar arthur…

Alleen de schrijver ‘heeft de sleutel van deze wilde parade’ (Rimbaud). Hopelijk grijpen nu velen de gelegenheid aan om zich bij Gedichten.nl te laten publiceren.…

na van vier, op zijn harmonica Des Knaben Wunderhorn Als jood voelde hij gaandeweg dat men hem buitensloot maar ging z'n eigen weg en mocht als gymnasiast van vijftien naar 't Conservatorium te Wenen, speelde reeds op school muziek, vergat daarbij volkomen zijn omgeving als 'publiek' Begeerde Wijsbegeerte las naast Arthur…

Anne’s kippen Er zitten 3 kippen op stok in de nok van hun hok op en top te slapen tot de morgen en dat midden in het hartje van ecologisch, economisch Nederland URECHT Maar bij het krieken van de dag vroeg vlot uit de veren “Aan het werk, sta maar op, sta maar op” roept Anne voorop en na wat koffiemokken tokken, tokken, tokken…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…