Alle inzendingen over Arthur Rimbaud

op avonden als deze krijg ik hoofdpijn van de stilte, van het stemloze schreeuwen en het blindelings zien hoe stom het ook weze ik zweet in de kilte, ik zwem als de meeuwen word ik gek misschien? 'k zag vandaag iemand sterven 'k was getuige van een geboorte deze dag was veel te lang en toch gaat alles te snel 'k wil geen waarheid…

laat me even, even maar laat me huilen, ga nu maar speel je spel met wie wil spelen laat me even geen gemaar kijk nog even, lach naar mij kan niet kwaad zijn blijf bij mij leer mij kennen loop niet weg ik voel iets voor je dom van mij…

Thuis is geen bed, geen tafel en geen stoel Thuis is geen plek, maar iets wat ik voel Thuis is alleen waar mijn ogen je zien 't Is waar jij me laat weten dat ik 't leven verdien 't Is waar jij naar me luistert met me praat, met me lacht 't is de veilige haven die ik nooit had verwacht Thuis is de warmte waarmee jij me verwent…

de laatste tijd lijkt het nergens meer op. wat ik ook schrijf, nooit sla ik de nagel op de kop. ik beschik nog steeds over dezelfde woorden, maar kan ze niet meer plaatsen alsof ik hun betekenis vergat. alsof jullie ze niet hoorden ze afbrokkelen als melaatsen ze ordinair zijn, en plat 't zijn dezelfde letters, daar niet van maar dan veel…

de tijd maakt ons ouder en stapelt jaren op elkaar hij maakt herinneringen, en heimwee en maakt dat ik je steeds meer mis warmer of kouder ik word het niet gewaar want waar ik ga, ga jij met me mee omdat onze ziel blijvend verbonden is de tijd moet je laten die doet wel zijn werk hij maakte veertien lange jaren waarin ik je steeds liever…

Het is het durven weer verliefd zijn het opnieuw wagen van die sprong Het is de nieuwsgierigheid naar je kleine kantjes en het uitkijken naar meer Het is het dromen bij een glas wijn het liedje dat ik voor je zong Het speelse van je kinderen hun handjes waartegen ik niks heb van verweer Maar ook de ongerustheid vanbinnen dat ik dingen weer…

het wordt weer tijd dat ik nog eens iets schrijf voor ik de woorden vergeet en alle inkt is uitgedroogd en toch, tot mijn spijt weet ik nog steeds niet waar ik blijf met wat ik niet vergeet en waarin ik heb geloofd dat geloof vermindert niet en hoort bij mij, net als mijn naam dat gaat over mij en jou en maakt me beter dan ik ben nog…

Geef mij ballades uit de Hades of een opgewekte blues, ik swing op elke hiphopversie van Vivaldi, mijn smaak kent geen limiet, dus leve het licht ontvlambaar geuzenlied, de wals voor weduwen en wezen, de bloedeloze stierenvechtersrapsodie. En vanzelfsprekend zweer ik bij de alchemie van een schlager voor de goede zeden of een nocturne voor…

Stuur jezelf op patrouille door de dichte wouden van je schroom. Verken de plek waar zelfs geen zonnestraal meer door de bladeren van je bedeesdheid dringt. Hef daar een oerkreet aan, zo'n volslagen authentieke brul, die zich als een laaiende loper uitrolt door het struikgewas. Veeg alle gêne onder dat tapijt en kom eroverheen, als…

Banvloek of bananenschil? Wat maakt het uit, gevallen ben ik, godgeklaagd gevallen. Met geen kerk- of sleepdienst op de been te brengen. Alleen voor bokkesprongen nog te porren in een blikveld sprokkelende opsmuk. Aan mijn zijde dus geen doorsnee toverfee of juffrouw van het tingeltangel, nee, ik heb de eer u voor te stellen aan het forsbeduimeld…

Geef mij de ballade uit de Hades of een opgewekte blues, ik swing op elke hiphopversie van Vivaldi, mijn smaak kent geen limiet, dus leve het licht ontvlambaar geuzenlied, de wals voor weduwen en wezen, de bloedeloze stierenvechtersrapsodie. En vanzelfsprekend zweer ik bij de alchemie van een schlager voor de goede zeden of een nocturne…

Hé bermtoerist langs uitvalswegen van je verlangens. Hé vaandelzwaaier op de afslag Wanhoop-Noord. Laat je toch niet verneuken man, je hoofd is echt geen voddenkraam vol halfvergane geestdrift. Wie heeft je dat ooit wijsgemaakt? Kom op, de vlegeljaren zijn nog altijd op de pof. Vannacht gaan we de kroegen af en maken zelfbedrog het…

Verbeelde mij een jeugdtrip waarin ik beland was op klimhoogte doch had de kracht niet het te bestijgen heftig trokken de paden doch mijn benen werkten tegen mijn adem ging over in zuchten poriën braken open en lieten hun tranen Cornwall, St, Michaels Mount Tintagel en King Arthur zwaaiden wenkten hoog en laag en ik kroop onder de…

Met name aangaande Rimbaud. Ik zou best willen. Tof man, maar gezien het feit dat ik al jarenlang als een kluizenaar leef en in het echt geen vrienden of vriendinnen meer ontmoet, heb ik de uitnodiging moeten afzeggen, ook omdat het geld ontbreekt.…

Er kunnen dus helaas geen homo's mee We hebben lopen bidden, smeken, zeuren Echt overal alleen gesloten deuren Het antwoord is een kort en bondig: 'Nee!' Maar in de wandelgangen is vernomen Dat Mark bereid is uit de kast te komen.…

Er waren de prachtigste sms-kastelen wegens het gebrek aan huidwarmte, omdat jij met arthur was en ik de hoorn aan mijn mond hield in schuldbewust verdriet.…

Het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, zie ik ze kijken, met argwaan en angst in hun benauwde ogen, de ijzeren sloten van vroeger. Maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

Hier was het een schone morgen slaapzand uit de ogen gedaan aan u gedacht en daarnaast een Vlaamse en Nederlandse vertaling gelegd van geluk Te rade gegaan bij Eliah Kazan Arthur Miller, Marilyn Monroe's Diamonds are a girl's best friend opgezet en vlak daarna wordt dit jaar een uitstekende wijnoogst verwacht uw gezicht voorgesteld in…

In de Franse poëzie - die ik ook niet zo goed ken - zien we dit vers al bij Rimbaud en meer recent bij Jacques Réda, in La course, waar hij vooral experimenteert met verzen van veertien lettergrepen.)…

Rimbaud voor een heilige aangezien? Dichterschap en rijkdom gaat niet samen, maar de ware dichters pikken dat terecht niet. Hun geestelijk werk zou hen paleizen moeten opleveren en dikke rekeningen op Zwitserse banken, een en al weelde en continu tedere schoonheden, die de beste liefdeskunsten uitdelen.…

Ik dacht aan de levens van de mij zo dierbare dichters, zoals Rimbaud en Slauerhoff. Een plastic broodbakkie voor in de middag zou hen ook volkomen gestikt hebben. Ik had mijn ongewaardeerde nachtwerk geleverd, de whisky buitgemaakt, het goud uit mijn kiezen geramd om brood te betalen.…

Toen ik in een bloeiende tuin op Kreta een smakelijke maaltijd nuttigde en daarna heel wat wijn achterover sloeg, gedichten van Lucebert probeerde te begrijpen, mijn glas kapotsloeg op een rotssteen, de kelner de zaak vergoedde, mijn vriendschap met Rimbaud herenigde door nog meer te drinken, ineenstortte in mijn hotelkamer, mijn eigen bloed…

Alassio, Ascona, Rapallo, Florence, Sestri Levante, Arthur vertoefde graag onder de Italiaanse zon, alsof hij smulde van de spaghetti van een verre tante, waarna hij literair gezien bulderde als een kanon.…

Wat ben je eenzaam, als je naar iemand verlangt en je kunt haar niet bereiken. Wat ben je eenzaam, als je over je gevoelens wilt praten maar niet tot haar door kunt dringen. Wat ben je eenzaam, als je droomt en fantaseert zo ver van de werkelijkheid. Wat ben je eenzaam, als je je gedachten alleen op papier durft te zetten.…

In Bern staat een steen met opschrift op een begraafplaats oud en Israelitisch GOTT WEISS WARUM geplaatst door Myria Dreyfus gelovige een bericht in wanhoop gespleten vol onbegrip voor de Allerhoogste In 1944 na de slachting van Arthur Bloch haar man 16 april 1942 veertig jaar rond reizend handelaar in vee goedhartig vreedzaam en bedaard…

zet mij zinsbegoochelend op het verkeerde been niet aan de tijd geketend schilder ik dan als Vermeer ongebonden aan een plek spreek ik zelfs oude talen Grieks met Plato en met Bonifatius Latijn speel ik mazurka's van Chopin als Arthur Rubinstein zing als een merel, hoogbegaafd schrijf ik aan Hooft poëmen Ik mag niet klagen…

Ja ook de Indianen hielden slaven Als kolonist was je bepaald niet veilig Het vee en dierbaren waren je heilig Tijdens de reis werd menig kind begraven Binnen de palissade lag je haven Het was hard werken om een fort te bouwen Je stak vol hoop de handen uit de mouwen Waarbij God en de Bijbel leiding gaven Al tijden lag de duivel op de loer…

Paul dacht dat Willem Rimbaud was en daarmee was de magische cirkel volkomen rond.…

Er brandt altijd licht in de villa met de zwarte luifels en in de kamers van het achtergebouw waar nooit iemand te zien is De toeristen die er komen, moeten wel een dekmantel zijn, het is een stil hotel Soms wordt er piano gespeeld - een heldere spanning in de nacht De hele situatie doet me denken aan handelingen die ik ken van films en…

Heel bijzonder is watervlo Arthur, die onder water spuugt met vuur. Groots is de verdwijntruc van Vlodini die ik hier nu eventjes niet zie. Als je echt eens uit wil, pak je snorkel en duikbril, spring in die vijver van Hoenderloo en bekijk het circus van Kubiko, want deze uitzonderlijke watervlo brengt je echt een spetterende show.…