inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.944):

Lancelot digitaal

Er waren de prachtigste sms-kastelen
wegens het gebrek aan huidwarmte,
omdat jij met arthur was en ik de hoorn
aan mijn mond hield in schuldbewust verdriet.

En ook al zijn de tijden anders
in het raadselig verhaal lazen wij samen
de korte berichten en bleken digitale telefoons
te haken in een ver en heet verleden

Het stikte van hoofse boodschappen die ik wiste
maar nog altijd weet en niet vergeten kan,
geloof nog steeds beleden:
dat je ogen mooi zijn, schijnen, blijken,
blijven, mij voorkomen mooier
te worden naar de mate van afstand.

Zo wordt naamwoordelijk de liefde,
spreekwoordelijk het lijden
en letterlijk de eenzaamheid.

Ik kan er geen verhaal van rijmen,
alleen wat namen uit verre verhalen:
Lancelot, Don Quichote.


Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl

Schrijver: Theo van de Wetering, 1 februari 2004


Geplaatst in de categorie: liefde

1.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 895

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)