Alle inzendingen over Concert

niksvermoedend ging ik zitten naast het net geklede gezelschap op een houten stoel in de halfronde zaal, de muziek begon: het leek alsof ik door een vloedgolf werd geraakt, ik kon nog net op tijd mijn benen schrap op de grond zetten, mijn handen versteend op mijn knieën, jammer ik werd toch weggeblazen de ruimte in en onder mij bewogen…

ik hoorde ongeslepen diamanten in het gemengde koor de sopraan parelde haar tonen reeg het snoer tot melodie esoterische intensiteit verwijlde in de ijlte kwam vol terug in het refrein waar samenzang de edelsteen ontving als kroon op hun muziek die door een ovationeel applaus de hoogste lof kreeg van een laaiend enthousiast publiek…

Raad eens wie er is. Hij zet zijn schoen tussen de deur. Die kunt u laten staan zegt hij aan wie hem vraagt wat hij komt doen. Dan legt hij er een stuiver in en zingt haast zuiver bijna plechtig helemaal gratis dit lied: Een ting drie ting pling pling zeven waar is heregotje gebleven hij is niet hier hij is niet daar hij is niet. ----…

de hand was licht en droog vingers lang en slank je nagels donkerrood gelakt in subtiele kracht je opende terwijl de ogen telden met een ontspannen lach in wit en zwart toucheerde jij de sterren van de hemel vergaten mensen dat jij het was die aan de vleugel zat stilte eindigde jouw concert men voelde hoe de wereld anders…

Toelichting: Rotterdam Sinfonia concerteerde haar Nieuwjaar in de Hoflaankerk te Rotterdam-Kralingen op 9 januari 2011 o.a. met de hobo-solist Bart Schneemann, die spontaan een toegift verzorgde tot verrassing van het publiek met Oblivion van Astor Piazzolla, wat mij bracht tot de volgende dichtelijke hartenkreet,opgedragen aan Clukje Bolle van de…

Een gier, Giraldo Giacometti, zong aria's van Donizetti terwijl een groepje lammeren daar zacht bij zat te jammeren. "Wij zingen samen", sprak het dier, "de Lucia di Lammergier." ------------------------------------ uit: 'Het Grote Beestenfeest', de beste Trijntje Fops aller tijden, 1996.…

waar het kerstconcert werd opgedist zat ik schuinboven valse sopranen met stemvorken van divaformaat doch veel te laat zich coloratuur zongen achter kaalhoofdige bassen waarvan de haren niet rechtop konden gaan staan alten sprongen zonder vleugels lager dan gewenst en grepen tonen mis tussen de benen van kermende tenoren waarvan staccatocastraten…

waar het kerstconcert werd opgedist zat ik schuinboven valse sopranen met stemvorken van divaformaat doch veel te laat zich coloratuur zongen achter kaalhoofdige bassen waarvan de haren niet rechtop konden gaan staan alten sprongen zonder vleugels lager dan gewenst en grepen tonen mis tussen de benen van kermende tenoren waarvan staccatocastraten…

Wie zoals ik ooit Monk op een concert dik drie kwartier geen noot zag spelen maar al die tijd in trance gelijk een me- dicijnman rond de Stein- way dansen en onder toe- nemend gemor van een op- eengepakt gehoor plots als een speer op het i- voor af duiken en na nog één tel wachten met één accoord die hele drie kwartier goedmaken doet…

Dinsdagavond was een televisie-uitzending van een kerstconcert door André Rieu. Ik heb voor ’t eerst André Rieu zien spelen, Hij speelde twee uur lang aan één stuk door, En lachte al die tijd van oor tot oor, Hij wou voor ons zijn blijdschap niet verhelen. Die gulle lach op allebei zijn wangen: “Wat blijft er weer veel aan mijn strijkstok…

Dimlichten intoneren langzaam op de orkestrale notenmelange De stemming zit er in De stilte vooraf is duidelijk hoorbaar zoals het hoort De spanning is te snijden De verwachtingen hooggespannen Paardenharen strak gekamd Plotseling ontwaakt de ouverture uit een onbewaakt ogenblik tussen koperpoets en paukenketel Eenzaam trompetgeschal…

wie kent de dirigent van het windconcert dat lentes tonen preludeert in pril ontluikend groen het adagio laat trillen aan de horizon van zomers warme dag finaleert in oogst van geurig donkerrode klanken in volle herfstlach pas als de laatste toon bevroren is klaart vorst de twinkelende sterren zien we hemel in de ogen van…

Waar komt toch die emotie vandaan je tranen die springend willen ontsnappen uit je vochtige ogen als je in een mooie kerk met een goddelijke akoestiek instrumentaal de opmaat geeft tot vocale hoogstaande juweeltjes Waar: Bergsingelkerk, Deventer wanneer: zondagmiddag 29 juni 2014 waardoor: Programma 'Colour Clouds' waarmee: werken van…

Ik bezoek een zondagmiddagconcert het is de eerste adventszondag van het jaar des heren 2015 "A festival of lessons & carols" is de titel van het concert met Het Woerdens Vocaal Ensemble o.l.v. Andre Vis en Couleur Vocale o.l.v. Steven van Wieren; Organist Bert den Hertog en de Dichtersgroep Woerden Ds. Drs.…

`HIMLISCH GUT" Ik was naar binnen geglipt achter de rij voor de kassa wellicht te danken aan mijn gehandicapt dochtertje De kosteres reserveerde een mooi plaatsje bij de uitgang voor het geval Giulia een aanval kreeg "Hier niet gaan zitten" vermeldde een A4 wit wat gold voor iedereen behalve voor mij Ik vroeg om groene thee…

jij concert je muziek op papier preludeert uitbundig op a-vier dirigeert het zwart van inkt op maagdelijk wit dat eindelijk conceptie vindt ontsluit met onverwacht akkoord de symfonie van negen maanden woord de partus was een generaal pardon omdat het kind niet huilen kon je muziek wordt veel gelezen de melodie voegt warmte…

ze dauwde iedere dag haar huisje met een lach parel moerde flitsend zonlicht uit de morgenstond zodra zij wakker was gunde bestaan de eigen stijl van rustig ontwaken en het leven smaken een eerste buiten werd ontvangen door een vrolijk fluiten van vogels als buur het kleine concert wekte het hert en de grotere dieren op…

we dansten de parelende dauw van esdoornhagen schreven muziek in het natte gras koesterden ons met welbehagen in de eerste warme stralen die de zon ons gaf volgden het klein concert dat vroege vogels floten op de tonen van ontluikend licht woordloos gingen wonderen ons voorbij mystieke gevoelens gaven ons een diepe spirituele…

ik hoorde het klokje van de verre abdij zag muren in warmte trillen tegen het silhouet van de toren nabij goud golfde koren onder een warme wind eindeloze zomers zijn hier geboren waar koeien vloeiend hun rust herkauwen het vogel concert nadert zijn einde monniken gaan in stiltegebed hun brevier kent de regels gesprekken…

toen ik wakker werd, Scheen de zon mij in de ruiten En de vogeltjes daarbuiten, Van nabij en in de vert, Sloegen, 't bekje opgesperd, Aan het zingen en het fluiten, - Aanstonds, toen ik wakker werd - Dat de englen met hun luiten Niet zo vrij en onbenerd*, - Als de doden 't oog ontsluiten - Hunne vreugde kunnen uiten In het hemelsche concert…

Ik hield van jou je was een god voor mij ‘k wilde alles met je delen je laten lachen, je begrijpen, je voelen en liefdevol strelen Maar gaandeweg ontstond er pijn door verschil in partituur er ontstonden dissonanten ondanks mijn verzet daartegen groeide een muur Ik heb ons concert zelf afgezegd we zijn nu uit elkaar maar nog steeds…

De onstuimmige herfst erft iets of minder van de zonnige zomer maar vertrouwt vooral de koude winter blind op haar lieve lente ogen die de komende zomer weer zal doen stralen tot de daarop volgende herfst Recensiegedicht nav het concert "Zomer & Herfst" door het Kamerkoor Vocoza o.l.v. en opgedragen aan Sanne Nieuwenhuijsen, Haarlem 27…

regenton stroomt vol de hemel traant een gordijn van treurigheid neer doch, wolkeloos klinkt een concert van klavieren beeldig uitgevoerd klanken van vreugde smelten in melancholie een pracht melodie er danst een libel een kunstig bloemenballet rond lila kleuren landend op de steel wiegen op een meesterstuk vleugels van geluk…

. -------------------------------------------------------- ...In een videoboodschap deelde Frans Bauer mee dat hij genoodzaakt is de Ahoy-concerten te verplaatsen, omdat een poliep op een stemband operatief verwijderd moet worden. Sterkte, Frans!...…

Bij een concert in Noord-Korea ter ere van Kim Jong-Un waren dansers verkleed als Mickey Mouse.…

de stilte omarmd betoverend voor mensheid hemelse klanken de oren gevuld vol muzikale leegte ingetogenheid de laatste noten klinken in oneindigheid voorbij de stilte…

fluit in dialect laat dames horen geen passant te zijn die uit is op 'n wip, maar een serieuze partner die de buurt kent de merel fluit met zuivere luide toon veel groter dan zijn verenlijf de zon over de rand van de horizon ziet het dagen in het oosten hij denkt dat het zijn werk is viert wedergeboorte van de wereld met een schitterend concert…

bewogen op aangeven door wimpers van je ogen in het ritme van geneuriede mantra's in het spel van stemmen ineens was daar de eerste vocaal in alle helderheid gedurfd in onderscheid en sprankelend kwetsbaar zijn frêle tonen voegden inhoud aan de muzikale omlijsting toe in verbinding klaarden akkoorden de melodie tot stem concert…

het virus dat ik opliep eerste kerstdag begint rare vormen aan te nemen, het is overdraagbaar neemt mij in beslag, roept me verleidt me neemt me mee naar toen naar concerten, geliefden, verliefdheden, slapen wordt uitgesteld want de schoonheid van de nummers wordt met het uur indringender dansend in de #Top2000chat waar vriendschappen ontluiken…

de schaduw is niet meer zwart wit maar kent al volle herfstkleuren het zomers scherp contrast lengt en mengt zich met de donkere aardetinten licht rafelt in een overgang van vele meters lang en zoekt naar de seizoenpatronen het oogsten is al aan de gang in kerk en concert speelt orgel eindelijk weer de boventoon bromt in…