Alle inzendingen over De ontmoeting

Struikelend over de ochtenddauw zweef ik bodemwaarts naar het universum van het nietige daar groeien de wonderen van het onbeduidende voor haastige passanten de druppelen zijn er pover een kristallen kwetsbaarheid water in kleinverpakking het duin bedrijft toverij kneedt zand tot kleur oude wind tot steel in dampige sluiers ontmoet…

soms voel ik me alleen verraden en bedrogen door iedereen voor mij geen wie goed doet, goed ontmoet alleen het gevoel dat je het nooit goed doet al doe je nog zo je best dan krijg je niets terug ja, een mes in je rug als je vraagt om wat liefde en respect dan wordt je alleen maar afgebekt en men weet je te raken met beledigen en af…

Jean-Denis Lejeune, de vader van een van de slachtoffers van Marc Dutroux en Michelle Martin, heeft met Michelle een ontmoeting gehad, waar zij om had gevraagd. Doordat de telefoon van een van de bemiddelaars aan stond kon dit gesprek afgeluisterd worden door een journalist.…

als de nacht de dageraad ontmoet ontwaakt ze uit een diepe slaap de klok wijst tien voor zeven ze verzamelt haar nog broze krachten en stapt uit bed verlangend hoort ze reeds de uren wachten die ze zichzelf heeft beloofd een gouden glans te geven nieuwsgierig zonlicht door een kier in de gordijnen fluistert: wees gerust,…

In de ogen ontmoet je pas het verschil. Mogelijkheden bevinden in je rugtas. De krachten wat zijn gedeeld. Door excursie van diverse karakters. Deel je in elkaars ogen het juiste beeld. Mogelijkheden door krachten gedeeld. Waakzaam maar niet star. De openheid maakt net dat verschil. Laat ogen functioneren als een radar.…

als ik je weer ontmoeten zal, zal ik mijn naam in jouw huid kerven. dan zal ik zingen van de zwarte dag en van de schaduw die wij moesten delen en van de vloek die sprong in onze kelen en van het mes dat in jouw handen lag. troost mij als ik zo droef moet zingen, leg als een krans jouw handen om mijn hoofd.…

missen had ik je maar nooit ontmoet het was te mooi om waar te zijn had ik je maar nooit leren kennen het was te mooi meer dan een jaar geleden dit nare gevoel lijkt niet weg te gaan pijn omdat ik weet dat je bestaat dit nare gevoel om je te moeten missen pijn omdat ik weet dat je me haat deze emoties zitten in mijn gedachte elke dag…

En geef me vooral de kracht om geduldig te zijn, vertrouwen te hebben in alles wat ik ontmoet en in de stilte te leven van mijn hart.…

Ze hebben trek in mannen trek in kinderen dus zeker trek in mannen ze hebben trek in vriendschap trek in ontmoetingen dus zeker trek in vrienden ze hebben trek in zorg trek in verzorgen dus zeker veel zorgvragers ze hebben trek in voedsel trek in maaltijden dus zeker trek in (op)voeden Ze denken maaltijden vooruit zo houden ze…

zo beter is hoe graag ik ook wil geloven dat er nooit iemand beter dan ik voor jou zal zijn onze verschillen veroorzaken helaas onnodige pijn vergeef mij dat ik jou toch echt moet laten gaan al is het ontzettend pijnlijk dat ik nooit meer naast jou zal kunnen staan de herinnering van jouw mooie lach zal helaas vervagen maar altijd zal ik onze ontmoeting…

Ik ontmoette de zee, liet mijn voeten omspoelen, omringen met haar wezen, 'zee, ik aanbid je' zei ik. Haar branding bedolf me, haar golven sterk, die dag, sterker dan ik. Ik wilde tot hun breekpunt komen, er tegen opspringen om onze uitbundigheid te meten maar telkens waren ze me te vlug en wierpen me omver.…

de draagkracht van lijf en geest kan het scheppend vermogen allengs minder doen belonen ik heb lang de rek kunnen gedogen maar ontmoet thans de grens waar het verstand moet tonen dat mijn adem stilaan achterblijft dat een nieuwe uitdaging van haar vervulling wegdrijft en ik gedwongen word tot mijn aardse vertraging ik zal…

En die elkaar ontmoeten in hun vlucht, zich samenpakken in de wolken om mee te liften op regendruppels terug naar beneden. Op zoek naar nieuwe hoofden, achter andere ramen, in een straat net als deze, met huizen waarin mensen wonen die ook graag willen dromen.…

een ontbrekend woord in het vers een onderbroken kus door de reddende engel de niet verzonden brief aan een liefde de losse eindjes van een mooi verhaal het ademloze talmen van het onvoltooide lied het rusteloos zoeken naar een vergeten dag het vergeefse wachten in een maanloze nacht de gemiste ontmoeting op een verlaten perron…

het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, dat het huis de luiken sloot, dat zonlicht zweeg medicijn om het licht te zoeken om de liefdesvrucht te plukken groeiend onder mensenvoeten om de woestijn te laten bloeien om elkaar in een nieuwe oase te mogen ontmoeten?…

Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander is de mond gesnoeid met jaarlijkse miljoenen aan zwijggeld maar juist bij hem ligt de sleutel tot gesprek, tot dialoog, tot een consensus, een steeds respectvolle afwisselende onze Oranjekoning dient te getuigen in het steeds veranderende proces van luisteren, spreken, denken, doen, laten, moeten en ontmoeten…

ik zag je staan je groette me in dat gebaar ontmoetten we elkaar mijn hand voor even langs je heup een vouw denkbeeldig strijkend de wind verwaaide zacht je haar je lippen waren rood wat vochtig daar je likte met je tong uitdagend langs je tanden je glimlachte wat zon pakte zacht mijn handen ik droeg je schaduw…

ik zag in je ogen de twinkeling van lach ontmoette je lippen hoorde zacht de muziek van ons beiden ik nam je hand we dansten charmant maar je streelden mijn snaren en oogstte mijn land ik liet me wiegen op jouw melodie jij nam me mee we golfden de zee tot de kusten ons braken nooit zal ik je verlaten jij speelt mijn…

in de levende verlatenheid ontmoet men de toekomst niet vreemd aan ons bestaan zo ook groeit de ouderdom over wegen die niet meer volgens oorspronkelijke paden gaan ik schets een schaduwrijk beeld dat het alledaagse verkleint het is ook hier de onbekende tijd die wel heelt op een vlek die blijft maar waarop regen droefenis lekt ik beschrijf…

je was in blauw licht in je ogen de donkere tinten aan je lijf bewogen je lachte zon in warme straten kusten we het sprookje dat begon we hebben zee gezien met vloed aan onze voeten, ze schuimde ons ontmoeten we proefden zout in afscheid nemen met lippen winddicht op elkaar gekust geen woorden meer in blik en zwaai en na…

ik zag je in een zacht ontmoeten gras werd groener in het zoeken je gaf me lenteweelde in een wilde bloemenkleur liep op blote voeten de geur bleef hangen tot het voorjaar gluurt en toekomst warme uren duurt er komen wolken voor de zon ook jij draait je nu om elkaar in tegenlicht bekijken wie is er dom, wat was er stom moeten we…

je al gegeven met je aanwezigheid opvoeding opleiding en levenservaring in meerwaarde weggedaan en dan je eigen leven dat wat jij nog in stille tijden even zelf wilde beleven in los zijn van de wereld voor zover mogelijk opgebouwd in eigen bestaan met zuivere gedachten zonder al dat gedoe van goed dat je altijd en overal ontmoet…

alles in de hand liefde aan mijn kant ontmoeten was zo weergaloos we kusten de seconden alsof ze niet bestonden de tijd leek eindeloos je doofde zacht het licht en in het wit van ogen kwam onze passie boven ik streelde je met nacht jouw handen waren warmer dan ik in daglicht had verwacht in vogels hoorden we het lied van onze…

ik zag je staan je groette me in dat gebaar ontmoetten we elkaar mijn hand voor even langs je heup een vouw denkbeeldig strijkend de wind verwaaide zacht je haar je lippen waren rood wat vochtig daar je likte met je tong uitdagend langs je tanden je glimlachte de zon pakte zacht mijn handen ik ving je schaduw toen we…

Om jouw gezelschap terug te vinden loop ik elke dag tussen twee werelden Ik passeer vreemden Ze zijn druk Ik voel geen warmte in hun adem, geen warmte in hun vermaarde bezigheden Ik ontmoet niemand want hier is alles al gezegd en gedaan en in de andere wereld waar jij niet bent eet en slaap ik Daar houd ik het niet uit zonder…

was jij het toeval dat zo lonkte me wenkte met een lach ik wilde je ontmoeten je was zo zeldzaam zeker op het moment dat ik je zag je hoorde daar waar ik je had gepland, als alles goed ging zou ik je nooit hebben gekend je had een handvol wensen die ik in je ogen las, er was geen keuze, dat beseften we pas achteraf want alles…

deze tocht staat het sparrenbos gedrongen in zijn licht verder dan een eerdere ontmoeting dichter bij herkenning dan getemde woorden het landschap als naschrift van gedachten, verstomd op papier, in stenen beelden, bijna achteloos gelouterd door een bries uit onbestemd gewest stammen, rank en recht, als bos doorregen met limbische paden en…

ik zag je staan je groette me in dat gebaar ontmoetten we elkaar mijn hand voor even langs je heup een vouw denkbeeldig strijkend de wind verwaaide zacht je haar je lippen waren rood wat vochtig daar je likte met je tong uitdagend langs je tanden je glimlachte de zon pakte zacht mijn handen ik droeg je schaduw toen we weer…

wil je spelen in gedachten los van krachten ver voorbij de horizon jij, nee wij, het vliegen verdween met de lucht, niet op de vlucht ergens heen zonder mensen zijn wij wensen lenen tijd en bestaan uit de zee van ons twee de blik is ontmoeten raken wordt maken want aarden is weten en ervaren van veel los van krachten de machten…

ik heb de dood ontmoet een vriendelijke man bril en witte jas de geleerde titels las ik op de rekening van later pas maar dat terzijde zijn hand was droog de mijne klam hij zei... waarvan ik keek hem aan dacht daar zo het mijne van, zag ineens mijn schoenen zonder veters natuurlijk hoor ik bij betweters hij gaf mij bloemen ik…