Alle inzendingen over De oogst

Jouw verstilde tranen de pijn in je ogen maken van mijn hart een ruw omgeploegd veld Ik wilde zo graag samen zaaien en samen oogsten maar het werk deed ik alleen jarenlang Nu besluit God dat ik alleen moet oogsten jij moet nu zelf gaan zaaien en ik wens je zo'n mooie goede geweldige oogst toe…

bij het oogsten van de vruchten uit zaadlijsten van verleden bevloeide vocht van mijn verdriet het gezaaide tot ontkiemen stimuleren regenbogen hel doorzichtig zonnenstralen verleidelijk fruitig blozend verwachtingsvol slechts te wachten tot het oogsten van de vruchten uit zaadlijsten van verleden…

Het zaad waait mee met alle winden, de oogst wordt wereldwijd verwacht, de vruchten zullen ongedacht op alle plaatsen zijn te vinden. De sikkel slaat het staande koren, de tijd is rijp en vol de oogst, de aarde prijst U op het hoogst, het eeuwig danklied wordt geboren.…

dans met mij op straat de notenkrakersuite hazelaar geeft oogst…

Nee niet bedolven of begraven in het zand voor de oogst geplant…

het rijpe koren de halmen zwaar gebogen klaar om te oogsten…

Content gesolliciteerd Oogst geurig lentebloesem.…

'k Zag ze nog vanochtend maïs oogsten deden ja een beetje als waren ze te laat…

ze pikken allemaal een graantje mee en oogsten maken brood wel om te breken niet om te delen nee iedere homp verheft hun status ze groeien boven alle gewassen uit…

Wrange vruchten torst zij thans - een verkilde oogst.…

Zon aan de hemel man en vrouw de oogst het land twee in groots geheel.…

Je oogst meer geluk wanneer je zelf de verandering bent!…

je zeis is botter dan je woord je maait geen oogst omdat je voor de dood al lang verloren bent…

de late bloei beloofde rijke oogst één ijzige lentenacht smoorde de verwachting in de kiem…

Nog schraalt mijn oogst het onrijpe koren en staan schoven ongehuwd tegen de wind te leunen het kraken spreekt van ergernis in een tijd die nooit meer heelt, en zonden zonder bouwwerk als los zand zich ruwen in mijn stem nog spreek ik volle dagen en serveer mijn koele blik in ogen die me vragen waarom ik…

Tot Nelson doorstiet, het gevang verliet en roem oogstte voor de eeuwigheid.…

met de macht der gewoonte rijg ik mijn tranen tot een parelsnoer en denk aan de mythische varkenshouder die parels aan zijn varkens voederde en stank voor dank oogstte…

de groei is armetierig het bestaan is niet plezierig verwelkom me want nu ga ik je oogsten en breng je naar het laatste huis waar we op het leven zullen proosten…

het is er nog dat kiekje gevonden in oma’s boezeroen die markante kop met diepe voren de oogst van werk op het land het is er nog de geur van manchester en pijptabak opa niet…

Controle oogstte in 't verkeer een danig trieste buit. Bij 'n blaastest blies een oude heer z'n laatste adem uit.…

als we nu niet oogsten zullen we na de storm hongerig ondergronds worden gedwongen nemen we enkel de geur van een verdroomde zomer als herinnering mee…

van de minuscule zaadjes die ik in de vroege lente zaaide oogst ik nu de eerste vroege klinkers de medeklinkers volgen binnen korte tijd dus nog even geduld…

Maar als de oogst kan worden binnengehaald en bij 't ochtenkraaien feest gemaakt is het zijn tevredenheid die ieder om hem heen verblijdt. En de boer zal blijven ploegen de getijden rond en bij elke ochtendglorie heeft hij een vredige glimlach om zijn mond.…

saffraan kleurt de oogst van zonnebloemen de geur van nootmuskaat doet je naar huis verlangen ver weg in warme regens van salamanders, zeg je dronken van het land, het koren de bloemenhuid in Pruisisch blauw in de toppen van de bomen zie ik je wolkenkruin je voeten dansend op de golven ga oogsten, het koren is rijp kinderen…

liefde is de donzen deken die je koestert en verwarmt vederlicht het zachte breken van de ochtend die omarmt waar een oor jouw hartslag oogst is de veerkracht op zijn hoogst…

de appeltjes in het gras vielen zoals het spreekwoord al zei 'niet ver van de boom ' toch altijd handig voor degene die ze gaat oogsten... de kruiwagen klaar voor gebruik wacht op inhoud…

nog is het zomer leven zondoorstoofd maar ongemerkt korten al de dagen het leven is al halverwege straks keert het in naar oogst en witte tijd verstillend wachtend op het lengen van de dagen…

er gestookt en gerookt worden soms ook bij vochtig weer en zonnebrand een spurt heeft het boompje nooit gehad het bleef te min voor rijke oogst maar lippen en tong na onkruid wieden waren altijd kersenrood…

Het weer is van slag Rusland verdroogt De oogst naar de Filistijnen Het weer is van slag: Alweer!…

Wat hij oogst is geen lof, maar een regen van rotte tomaten.…