Alle inzendingen over Diep

ogen en gedachten komen Verlangens vermengen zich met stoute dromen Mijn lijf is moe, m'n hart klopt snel Maar mijn ogen kijken nog steeds fel Ze schitteren zacht blauw groen En zien nu zoveel meer als toen Toen ik nog blind kon vertrouwen En ik niet wist van al die vrouwen En toch….Na al die tijd Blijf ik om je geven Want ergens diep…

Zij die me in de ogen keek vuurde het vuur op me af waarom was ik degene die geraakt werd En kwam zij als een amazonde op me af nam me mee en voerde me weg weg van het realistische ver naar mijn diepste verlangens…

een cliché in mijn oren achterstevoren terug... denk ik terug... naar toen als de zee spoelde de liefde over mijn dam toen zij kwam zij, een onopvallend glasgordijn een muur van troebel water onzichtbaar onder de waterlijn sommige stuurlui staan aan wal omdat ze anderen lieten sturen door wilde avonturen tot ze strandden in een diep…

Vanaf hoge brug zie ik het diepe water kniehoog kajaks dragen…

Een diep dal, zo diep dat het er donker is. Een dal waar nooit licht zou schijnen. Hoe heeft het zo ver kunnen komen Dat de wolken niet meer voor jou verdwijnen? Ben jij dan zo in de steek gelaten, Voel jij je op deze wereld dan zo alleen. Ben je dan zo gekwetst, zo vertrapt, voel je dan helemaal geen liefde om je heen?…

De diepe kloof, de oude kritische scheur heeft een beslissing genomen, doorgebracht deze ongelijke broedertwist in een diepe bergspleet van gewoel. Stelde nooit vragen, de kloof die zo diep groeiend aanvoelde, dwingend en steenkoud....…

Diep triest, een lief kind vermoord Een meisje in de bloei van haar leven Nog zo onschuldig en zo onbedreven Wie kan dit bevatten, het is ongehoord. Hoe kan een mens hier toch toekomen Om zo’n gruwelijke moord te begaan Onbegrijpelijk, dat zoiets wordt gedaan Dat een leven zo kan worden ontnomen.…

het gesprek dat ze met zichzelf voerde vond hij terug in zijn hand hij schreef naar huis zij sprak vanuit een schaduw met ogen van weggaan een laatste reis door een donker huis, denkbeeldig heengegaan in de veelheid van rouw ze ontkleedde woorden en het wachten uit openstaande deuren het geluid en de stervenspijn; erom huilen…

dagen trekken aan mij voorbij moeizaam tikken alle raden ze trekken diepe groeven het huidige moment Jouw lach in mijn gezichtsveld toont nu slechts dofheid geen zicht op het wagenpark zo alleen onderweg Ik zwijg de dagen voorbij wat spreekt is mijn gezicht lichaamstaal duikt in een ongewisse duisternis…

De bodem De onderkant Het scherpe Het snijden van de rand De diepe laag Zo zwart Zo ver Zo donker Zo vaag Zakken Dempen Bedelven Maak me klein Klein Zodat ik even niet hoef te zijn…

eerst lachen ze dan gaan ze het gevecht aan dan knielen ze het gevecht aangaan dat Deelder ons glijers verder leren mag kort en laag blijft hij ondergedoken Pokon plant ziel gaat de tijd verder alleen met de stad in beeld licht ingebeeld…

tenminste als men de voortekens leest ontdaan door de lege ruimten van de tijd nog onwetend waar de reis eindigt of begint, de toekomst ligt diep verborgen in zijn binnenste rolt de mens zijn eigen schaduw uit.…

zit en observeer kijk in stilte door het zien een nieuwe wereld…

kijk, wees stil en zie in stilte kijk je dieper kijk verder dan zien…

thee, moment van rust kijk diep in je glas, en zie de wolk, en glimlach…

stop, sta stil en kijk kijk om je heen met aandacht en zie elk wonder…

kijk, zonder oordeel anders zie je wat je denkt kijk, zie het verschil…

kijk diep, met aandacht kijk diep voorbij het zien, zie ontdek de schoonheid…

Jij bent het jonge Blad aan de lenteboom Fris, groen en fruitig tot diep in de nerf Jij bent beslist leven Voor mij Vandaag ook mocht Ik weer naar het Rivierenland De -tigste keer pas Zo lang en zo meer bloed kruipt Dan post ik niet, maar taxie van hier Naar 't ziekenhuis Laat bloed prikken en bezoek de arts Voor het resultaat van…

Diep in onze stilte zit liefde. Liefde die wil spreken maar niet kan uitkomen. In onze liefde zit stilte. Stilte die verlegen is. Stilte dat vrede is. Stilte en liefde met maar een gedachte over jou, over mij, over ons. Stilte en liefde dat zijn wij.…

Ik heb aan de afgrond gestaan, Omlaag kijkend naar een oneindige diepte. Ik keek over mijn schouders, Maar ik zag enkel gestaltes in de verte. Ze liepen zonder omkijken van mij weg.…

's avonds in het vervloekte huis sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten in hun hokken op 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun diep beschadigd kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod…

Onze oude kater was mijn grote vriend. Met hem vergeleken ben ik nog klein. Ik wil nog steeds worden, terwijl hij al was. Nachtenlang heb ik met hem geschreven. Mijn grote vriend is niet meer in leven. Toch voel ik ons vannacht weer samen, want zijn wijsheid liet hij bij mij achter. Verstild is hij in mijn hart gebleven.…

De Engelsman, zo is onlangs gecheckt Hij opent slechts met tegenzin zijn rits En legt zich nog maar zelden op een brits Hij klaagt dat hij het echt niet langer trekt De armen worden dan teveel belast Iets wat een uitgetelde niet zo past…

Hij kleurde haar dromen met liefde Met een zweem van diep purperrood Omringde haar wereld met genegenheid Diepe gevoelens kwamen zomaar bloot Hij benevelde haar met zijn heerlijke geur Zo intens suikerzoet en van passie vervuld Streelde zachtjes de blosjes op haar wangen Haar hart vol warmte en tederheid gevuld Hij fluisterde zachte woordjes…

Je omhelst me stevig ‘dit gaat even pijn doen’ en schroeit met salpeterzuur jouw hart in het mijne zorgvuldig, teder, zacht leid je diepe groeven door de grauwe korst van neergeslagen jaren waar ook m’n ziel lijdt onder de verzengende warmte waarmee het dieprode wordt ontzet en een vergezellend temperament geëtst, om jou, op gepaste…

vol verdriet niemand die het ziet ze weten het niet diep in mij heerst een onstuimige storm die zich niet uiten kan ik huil niet meer ik weet niet meer hoe het moet niks kan mijn verdriet nog stillen…

Het knerpende grind de fluitende vogels begeleiden je ten afscheid op je laatste reis Ik slik de brok in mijn keel hardgrondig weg Het grind knerpt, de vogels zingen Een steen op jouw graf een steen op mijn hart Het grind knerpt de vogels fluiten Ik voel alleen maar diepe smart…

Voor vluchtelingen hoeft de grens niet dicht: Wij laten ze gewoon in Friesland wonen, Want daar wordt straks voor alle allochtonen Het leren van de Friese taal verplicht. Geheid dat zij dan een retourvlucht boeken Om in hun eigen land asiel te zoeken.…

Diep van binnen voel ik me ziek. Diep van binnen wil ik er niet meer zijn. Ik wil naar mama toe bij haar en Knabbel zijn.. Ik wil niet meer leven op deze wereld. Mijn ogen staan echt wel open ook al zeggen ze van niet. Al zeggen ze dat ik fantaseer ik weet dat het niet zo is.…