Alle inzendingen over Ecologisch evenwicht

In een penthouse in Manhattan vermaken zij elkaar glimlachend De lucht is blauw, balkondeuren open beiden in ontklede staat Tere schaamstreek bedekt zit zij het oude wicht in balans met blote dij de armen wijd uitgespreid Zijn haar krult roodblond uit zijn slip Zou hij zich omdraaien en haar naar beneden smijten vanwege levensverzekering…

Al mijn exen zijn van oneven data. Ik zoek al jaren een even wicht.…

Dagelijks plaats ik jouw hand op mijn hart. Je leidt mijn gevoel langs jouw beweging. Met mijn gedachten reis ik op jouw affectie. Door verder te leven op onze herinnering. Jouw warme tast bundelt krachten in één. Jij bent mijn energie uit mijn dagdromen. Elke aanraking opent mijn poriën. Om jouw energie door mij heen te laten stromen.…

je bekijkt het maar zei het lijf tegen het hoofd je doet maar geeft onophoudelijk orders je hebt de hele voorraad leeg geroofd stel je niet aan zei het hoofd tegen het lijf dat heb je nooit gedaan het leven is kort hoor geef maar gewoon gehoor nu is er dus strijd en raakte ze in de tussentijd de balans kwijt het komt wel goed…

Ik vond, ik had nu de lucht door gaten er in te springen meer dan genoeg beschadigd, het eigen hoofd al van veel te veel haren beroofd. Borstpijn had ik van 't bekloppen. Ik ontzei me dus grotere gevoelens, Ze mochten wel binnen nog, maar daar zou ik ze drastisch aftoppen, als was ik een ambtenaar. En ik was niet meer blij, maar verheugde…

Nieuw evenwicht ontstaat tussen ontvangen en geven, tussen blinde haat en liefde. Liefde, die zichzelf herstelt.…

het vlees van de oorlogszuchtige mens is op zoek naar wat hem aanzien kan geven hij bladert door oude rommel en puin om het in het heden als tegenwicht te laten herleven kanonnen vuur aan wakkeren hij hekelt de vredelievende daden door zijn voorgangers verricht de berijders van donkere paarden staan te trappelen om stoom af…

Wie kent niet die momenten dat je jezelf verwent met veel eten, teveel met veel snoepen, teveel met veel luieren, teveel met veel spanning, teveel wie kent niet die momenten dat je jezelf verziekt!!…

de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt dat is alles waar het om gaat onderweg zijn naar evenwicht…

Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch paradijs van torren en spinnetjes en korstmossen schimmel grijs. Die harmonieus in afhankelijkheid samenleven op de tonen van een vogelwijs. zwaarwichtig torst het zijn vele jaarringen. En beschouwd het als een van zijn zegeningen leven te verbinden onder zijn bladerdak.…

Evenwicht o evenwicht dat fragiel levensgewicht soms echt loodzwaar dan toch weer vederlicht…

Voor het evenwicht zit zijn vrouw als tegenwicht maar wil daar niets van horen. In een huwelijk hebben veel zaken Met evenwicht te maken.…

hoger de aardkorst weker ik staar naar het woord Kyoto dat mij onheilspellend voorkomt ook al is het ondertekend ratificeren heeft niets met ratten te maken bromt mijn buurman ik weet het nog zo net niet het vernietigen van ons ecosysteem gaat door lees ik in een rapport dat heet Up to Smoke de mens heeft de aardgrenzen overschreden ecologische…

Het is nu een ecologische verbindingszone, het ‘Duits lijntje’ tussen Boxtel en Wesel. Er is weinig meer van te zien, een enkele bult in de weg, de geelgors schuilt in de houtwal, honden gaan er los. Niemand kan in dit lommerrijk nog veewagons zien gaan. Er staken vergeefs handen uit. Op die dag.…

En thuis bij de ecologische kerstboom nog een verhaaltje voor het slapen en/of vrijen gaan. en morgen staan we op met een echt nieuwe zon.-…

bestaan Wie dat evenwicht herkent of zoekt vindt en houdt een evenwichtig levensbestaan!…

Er is een drang en onstilbaar verlangen met koesterende handen te verzachten al wat verwrongen en geslagen is, en pijnlijk angstig voor wat nog komen kan. Toch zijn we moedig en zoeken steeds opnieuw het leidsel van Ariadne, stralend Licht tegemoet van Achnaton- Ra, Vader-Zon, die schitterende bron. We vullen en omhullen ons met de pracht…

Die leuke yogaleraar brengt me in evenwicht en uit balans…

Ze balanceerde  op het koord van haar angsten zocht naar evenwicht…

die ander uit de waagschaal van mijn evenwicht is dat mijn helft die hem tot woorden dicht…

Eén straaltje licht brengt in het duister luister en evenwicht…

Voluit leven, steeds zoeken naar een evenwicht -- en mezelf vinden.…

Mijn liefde is een koude maan Vol gaten en vol kraters Mijn hart voelt zo verloren aan Zo zeldzaam maar verlaten De kleur van mijn bevroren zijn Wordt niet een tintje warmer Alleen als ik de zon aankijk Glanst weer mijn treurig marmer Het licht dat in haar ogen ligt De woorden die ze spreekt Geven mij weer evenwicht Voorkomen dat ik breek…

Ik oefen in het behoud van de soort streef echter bewust naar de orde van aarde een vruchtbare laag op gestold steen schimmels hebben een naam muteren tot een plaag tot menselijkheid tot heerser over leven maar in de orde van aarde zijn er schimmels… om het behoud van evenwicht…

zijn oordeel had geveld mobiel vrouwliefje had gebeld “schat ben wat later thuis” toen voelde zij zich afgepeld ontpit en helemaal ontveld en wilde graag naar huis hij heeft nog wijn voor haar besteld en toen zijn geld werd nageteld verdween hij uit het zicht hij had zich niet eens voorgesteld is als een lor ver weg gesneld in wankel evenwicht…

Het donkere water weerspiegelt wolkenflarden in spiegelbeeld met pistool nog richtingloos onbewogen in haar ene hand Onvervulde verlangens zweven tussen willen en kunnen wachtend om zich te uiten in boosheid of verdriet Tot het langzaam wordt gericht een knal in echo’s weerkaatst spiegelbeeld verrimpeld achterlatend opgelucht op weg…

Verstomde emotie Een schreeuw van licht In zoete devotie Het evenwicht Verslagen lig ik hier Geheel gezwicht Voor verschoten vertier.…

Mijn spiegelbeeld komt in evenwicht, En ik zie weer een stalend zicht. Ik wil dat mensen accepteren wie ik ben, En dat ik mezelf weer herken.…

Ik daag jou uit, langzaam om jou heen dans ik dwars door de laserstralen heen mijn ogen laten je niet los Ik dring ver genoeg in jou door om niet meteen met je mee te gaan We spreken af voor morgen en daarna over een week Thuis wachten mijn ouders met hun dromen over mij In de stad wacht een carrière en in mijn lichaam wacht alles…

Ga stap voor stap over smalle balans van mijn woorden en gedachten langs stromen van intuïtie en zekerheid of door het duister van niet weten steeds mijn overtuiging volgend aan mijn principe altijd trouw niet star maar zelfverzekerd voorwaarts door mijn eigen wereld en daar omheen genietend alle dagen van het leven in de bescherming van…