8350 resultaten.
Doe mij maar " gewoon"
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 129 Van mijn stuk gebracht,
door een extra vrije dag
klopt de week niet meer.
De klok loopt eender,
mijn hoofd mist maandag
en dat terwijl de maan nu
aan de hemel staat!
Doe mij maar gewoon
een normale week,
zodat ik niet van slag raak.…
À technisch
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 315 Ik ben zo à technisch als de pest,
het is nou eenmaal zo,
en als de ventilator wordt aangezet,
maakt ie een kabaal, wow!
In een vrij moment
een poosje terug,
kreeg ie een sopbeurt,
jawel heel vlug.
'k schoof wat heen en weer,
jawel,
het ding ging open,
supersnel!
Na het reinigen weer gesloten
zoals het hoort
en nergens…
Onheilspellend gevoel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Mijn gevoel zit me dwars en tegen.
Onheil voorspellend lijkt het uit te spreken.
Alsof er dingen zijn die voor me worden verzwegen.
De gedachte lijkt de hele tijd in mijn hoofd te zijn gebleven.
Om samen met mijn onzekere ik tegen mij te spelen.
Alsof er iets is dat er word gezegd alleen wel in delen.
Dus zoek ik daarvoor naar een realistische…
Zomaar wat woorden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 241 Zomaar wat woorden
om niet geheel te hoeven zwijgen,
maar wat zeggen ze anders dan
dat we je nabij willen zijn?
Een blik, een hand vasthouden,
we zijn zo machteloos,
zien en zien toch niet, horen
en horen toch niets dan stilte.
Wie zegt dat tijd zo snel gaat?
Tijd kruipt als een slak die pas
morgen misschien enkele meters
verder is dan…
Een traan
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 294 Er liep 'n traan over mijn wang,
bij 't lezen van een boek,
begon natuurlijk eerst
vanuit mijn ooghoek.
Hoe simpel is emotie
in tranen te "vangen"
door een simpel verhaal
of domweg verlangen?
Er liep een traan
door tot in mijn nek,
misschien verklaar je me
nu voor gek,
maar ik schaam me niet!…
Een blij snoetje
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 237 Een blij gezichtje,
huppelt mijn kamer binnen,
een blij snoetje maakt ook
mij blij van binnen,
een blij gezichtje
wordt naar me opgeheven,
een vochtig kusje
op mijn wang gegeven,
met een blij gezichtje
maak ik voor dat blij binnen
huppelen inclusief de zon
een kort maar blij gedichtje.…
Tijd voor genieten
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 168 Tijd voor genieten
Even genoeg van het leed dat ons omringt
mijn hersenen worden stiekem gespoeld
Wat wel en niet gezegd mag worden
Dus ik neem het weer over van mijn brein
er is nog meer te beleven, de mooie kant van het leven
Ik roep ze allemaal bij elkaar
de vriendelijkheid, het plezier, sociaal mag blijven zitten die is nooit weggeweest…
Verlaten beker
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 Meisje friemelt
aan haar tas en
drinkt koffie
op Eindhoven Centraal.
Kijkt, knijpend met haar ogen,
de hal in,
terwijl ze haar brillenglazen poetst.
En poetst.
Tot ze ineens
omdraait.
Haar bril nog in haar handen.
Gehaast of opgejaagd
de hal uit loopt.
Verlaten kartonnen bekertje.…
Soms
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 283 Soms vind ik mijn boodschappenlijstje
ook interessant
Er staan ook geen domme of ongebruikelijke
dingen op
Ik begrijp zelfs wat er op staat
En als het artikel mij niet bevalt
Laat ik het links liggen zonder commentaar
kan ik er nog altijd mijn reet mee af vegen
met mijn boodschappenbriefje,'t is mij om het even…
Bij de dag leven.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 57 Verleden voorbij.
De toekomst die weet je niet.
Een dag in 't verschiet.…
Toen ik haar kende:
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 124 Ze was dik, moddervet echt een Bessie Turf,
als je haar zag lopen
dacht men: dat die benen dat houden kunnen!
Ze ging kwakkelen, kon zo goed als niks meer
en verdween uit
beeld door verhuizing, noodgedwongen.
Nog steeds was ze tonnetje rond, of dit nou door
overmatig eten kwam, geen idee, want echt contact
behalve gedag zeggen, had men…
Blikje
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 425 Ik gooide een blik
al naar benee, '
t was er slechts eentje-
echt geen twee,
een kreet volgde
op die gooi,
' of ik wel lekker was
en meer van dat moois'
het blik had iets geraakt,
zonder da'k het wist,
weet ik veel
dat een blik nooit iets mist!
Dus keek naar mijn hand
sprak haar vermanend toe,
blikken mag je werpen,
maar…
Doelbewust.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 127 Recht op je doel af.
Natuurlijk met een reden
vanaf het heden.…
Stekkeren
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 214 Hij rijdt met zijn scootmobiel van hot- naar her
Soms dichtbij, soms iets verder
Wanneer hij vertrekt is het steevast:
Ik ga even " stekkeren" zoals het past.
Want DAT hoef je niet met een dure auto te doen
Hij doet het met een Gemeente- cabrio en dat:
Is HEEL goed te doen!…
Voor mijn herinnering
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 467 Voor de laatste keer,
ga ik jouw werkplaats binnen.
Het is er koud.
Vroeger brandde er het kacheltje,
nu staat het er stoffig en oud.
Het ruikt er naar ijzer.
Jouw favoriete materiaal.
Overal ligt roestig slijpsel,
de staalborstel ligt nog klaar.
Ik snuif de geur op... jouw geur.
Je stofjas hangt nog aan de kant.
In de zakken een handvol…
Verklaring
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 Pijl en hart gesneden in de bast
daar doorheen de letters onbeholpen
groot “U I T” en nog wat initialen
De boom ruist met zijn bladeren
draagt de namen van een toekomst
eens doorvoeld en voorspeld
Het bos maakt geen bezwaren, het is
winter en in de koude nacht dansen
de dryaden in mist en sneeuw gehuld
In hen passen de waanzin van
onvoltooide…
als koe
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 132 zoals de schilder
zichzelf ziet als koe
de weide is het leven
waarop hij terugkijkt
waarin hij graast
en nog iets achterlaat
als bijdrage voor
de vergankelijkheid
de schilder is de kwast
en de penseelstreek tegelijk
hij klampt zich vast
aan z'n expressie
geeft gehoor aan drang
naar iets dat niet meer is
of het moet afscheid zijn…
opgetild
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 286 ruimteschip aarde
de wieg van de mensen
is te benauwd voor
het kleine sterrenstof-lijf
het wollen dekentje
mama de bal de broertjes
de dromen en mensen van
de aarde blijven achter
lieve dappere astronaut
de eerste stapjes zijn gezet
je bent op weg naar zoveel
avonturen boven de zon
je ontsteeg de aarde
nu tover je een ruimte-glimlach…
Hemelvaart
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 262 Als klein meisje lag ik in het hoge gras
tussen de boterbloemen
Ik wist hoe mooi de wereld was
en hoorde bijtjes zoemen
Ik zag de wilde wolken gaan
met wollige witte randen
een hemelsblauwe achtergrond
deed mijn fantasie ontbranden
De hemelvaart, was mij verteld:
Je kon op wolken reizen
ieder mens, zo was gesteld
zou op een wolk de…
Zomer
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 211 De zwarte merel is er weer.
Nu voor mijn venster,
de blauwe regen zich tooit,
in vol ornaat van blauw en groen.
Rijker en mooier dan ooit.
Er is weer plaats voor hem.
Sinister en zwart tekent hij zich af,
tegen het oranjerood van de ondergaande zon.
Schaterend tussen het weelderig groen.
Of hij al een vrouwtje voor zich won?
Aan zijn gedrag…
Een Zeemeermin, da's wa'k ben
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 126 Een nimf die door de bossen waart
ben ik zeker niet.
Een heks die op een bezem zwaait
nog minder, zo je ziet.
Maar zet me te water en opeens:
groeit mijn vin, mijn benen verdwijnen
net als ik: onder water met
een sierlijke slag.
Dat was, wat je gisteren aan de waterkant zag:
Ik ben die zeemeermin, eerlijk waar
het is alleen een beetje raar…
Het was nacht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 249 Je kroop wat dichter tegen mij op
plooide je naar mijn houding
Ik wist niet of je wakker was
maar je zuchtte diep langdurig
alsof je wakker geworden was
alle triestigheid liet ontsnappen
Misschien kwam het door je voeten
op zoek naar warmte en gezelligheid
Morgen is veraf in de koude nacht
in de slaapkamer onder een dekbed
met ogen open…
Die ene mooie ster
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 39 Laten we allemaal een schaduw na op aard
is dat wat ook de zon ons gebaart,
een boom, een mens zelfs een struik fluitenkruid
tot op een dag het andere licht dit alles terugfluit.
Ik snap wel waarom vogels daarom in zwermen vliegen
sporen zijn dan moeilijker te ontdekken ook op de grond
als je als deel van een vlucht in de lucht over de landerijen…
Een frisse geur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Mijn gedachten harken de duisternis bijeen
In de groeven landt mijn spleen
Een dag opent traag zijn luiken
Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld
Angsten, onzekerheden weggemoffeld
Een frisse herfstgeur dringt zich op…
mode
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 99 Tv programma’s
die lopen
over
mode
en
klederdracht
hoe rijken
staan te
showen
met hun
glitterende
pracht
laat dit
alles maar
belopen,
ga niet
zweven,
heus
maar
zap zeer snel
naar een
andere
zender van
keus
het dromen
over stuff
die we toch
nooit kunnen
kopen
is banaal
te duur…
moederlief
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 244 je koos om te zwerven,
een triest en zielig bestaan
je vrienden, die lieten je maar begaan
in je leven van verdoken scherven,
geen plaats… om liefdevol te sterven.
je was echt talentvol geboren
maar helaas, kon je de druk niet aan
studies verloren, die gingen naar de maan
jouw geest was in feite verloren
in deze maatschappij, geen…
Oktober de maand van de kanker
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 306 Het blijft lastig om voluit neer te zetten
het blijft een debacle
het blijft een ellende om mee te maken
het blijft een naar woord
het blijft een nog meer waardeloze ziekte
Oktober, maand van: kanker,
maar eigenlijk dierbaren, is het 't hele
jaar: wel elke maand: de maand van
die vreselijke slopende neermaaiende
nietsontziende, alles opvretende…
Badvrouw in bad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 419 BADVROUW IN BAD
Met tengere, tedere handen
draaide zij een sigaret
stak hem aan en verlangde
naar een warm, geurend bad
waarin zij ontspannen liggen kon
zonder gevaar voor brand
door het smeulend genot
diep strelend in haar longen
Soms bracht de meid haar
een glas gevuld met cognac
spartelde met haar in het bad
droogde haar af met…
Mijn schaduw op de muur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 169 Een schaduw op de muur is een donkere kopie.
Het leven van een persoon dat het licht niet ziet.
Iedereen weet van het bestaan maar word niet gezien als bijzonder
Maar denk dan eens na vindt je het geen wonder
Hij is aanwezig onder alle mensen
Heeft echter slechts één ding te wensen...
Dat het zich kon tonen in het warmste licht
Schijnt dat…
Aan de rand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 355 Hier voel ik me thuis
waar weide na een beek abrupt
overgaat in boom en struik
Het land ademt grondmist uit
een bonte specht tikt en roept
de rupsen op, luistert aandachtig
kopje scheef naar elk gerucht
in het rotte, diepe hout
Eens was er een populier
op de oever van een plas
waarin later bij de eerste dooi
een jongen tien jaar oud verzoop…