Alle inzendingen over Een mooi portret

We eten allen van de bloem der aarde, een bloem, die ik erg kostbaar noem.…

Schilderijen aan de muur, portretten die jou konden lezen Want jouw ogen zeiden alles lief, zo ik ze lezen zou Ze keken in de kamer rond, het haardvuur knetterde nog even En ik hield je in mijn armen, zoals jij mij houden wou Mijn kleine ridder uit een sprookje, dat jij zelf had geschreven Schilderijen aan de muur, portretten starend naar de schouw…

Kleine Prins kreeg schaap Planeten hem dik fnuikend Prinsen onsterflijk.…

sneeuwlandschap, warme kilte yin en yang in evenwicht liggend onder de stilte van vleugels in het zonlicht isoleert jouw silhouet alle schaduw uit 't portret…

Soms beweegt er iets in huis wapperen de gordijnen een ring van licht om een portret in de kast kabonkt geluid Er wordt iemand gemist met al zijn minnen en plus rustig maar wordt er gedacht ik ben er nog, evenals jij…

Het schilderij "De man met rode pet" Werd aan een onbekende toegeschreven En dus wou niemand er een cent voor geven; Men vond het maar een waardeloos portret. Maar nu het aan Van Gogh is toegewezen Wordt het toch hoog geprijsd en hoog geprezen.…

Tere man, wiens portret in verschillende boeken altijd hetzelfde is: ik heb je altijd bemind om je eenvoud en natuurlijkheid. Je gaat naar Liszt en naar Parijs. Je wordt gevierd maar je beleeft in jouw beslotenheid het geluk van een "Lyrisch Stück".…

Eind januari. Over de Pielisvlakte daalt de winterzon.…

lieve wolken zacht en gentle altijd bij me vreemde vormen ik maak ze lieve wolken voor de zon blijf en maak me blij...…

Want als ik lachend in de spiegel kijk dan denk ik: meid je bent best mooi.…

Je bent mooi Zo mooi dat ik je niet raken kan Maar dat hoeft ook niet Want door jou wordt telkens weer Een dag gemaakt.…

Zij is zo mooi…

De lach op mijn gelaat is weergekeerd Mijn ogen blinken, vertaald Mijn mond plooit zich tot een lach Verheven, gegeven, betaald Mijn lichaam spreekt, gedreven Door een leven van ontbering Gekastijd maar nog niet gesneuveld Weergekeerd naar zijn oorspronkelijke staat Mijn handen verlangen een gevoel Mijn ziel verlaat jullie wereld Mijn…

in een oogwenk flitst zij voorbij dat meisje op die racefiets zo mooi zo strak zo adembenemend Oh was ik maar de handrem waarin zij straks zal knijpen de bidon met inhoud die haar dorst zal lessen of liever nog... het zadel…

zo rood ik jou gekend heb zo vurig ga ik jou missen zo mooi als jij gaat ging er niemand mijn lippen krullen als ik aan jou denk…

las ik ooit in een courant ga vanavond uit maar ga wel mooi diezelfde avond kwam ik mijn tweede liefde tegen ik ben ervoor gegaan en strandde als een natte krant soms rijmt het voor geen meter, worden gaten niet gedicht ik ging dus af…

Aan een ander heb ik al mijn trouw beloofd En daar tot vandaag ook echt in geloofd Maar als je je ogen in de mijne zou boren Zo dichtbij dat ik je hart zou kunnen horen Als je me aan zou raken, je hand onder m'n kin Met jouw adem in de mijne, sta ik niet voor mezelf in…

Wat ben je mooi Wat ben je lief Het is toch vreemd dat ik dat nu pas zie Wat ben je mooi.... Ik ben het zelf Het is toch vreemd dat ik dat nu pas zie Wat ben ik mooi! Ja....ik ben het zelf! Ik ben zo blij, dat ik dat nu mag zien…

Het kasteel Vol licht en de zee die zo blauw is Met de lucht en cipressen Om daar te wonen met die kleuren Al die kleuren en dat moois En jij die daar staat en waarschijnlijk aan iets anders denkt Aan vroeger Met verre ogen Of in je hoofd luistert Naar het concert voor de doden Terwijl ik niets hoor Ik leef om te kijken Naar al dat moois…

spel om het pas later te begrijpen dan zeg ik das gek o ik met mijn grote bek maar de vleugels slaan open open gaat het hek of poort u bent zoveel zoveel voor engelen die netjes zingen in koor daar hoorde zij engelen spreken preken dat zeker wel bedankt we lezen je snel en soms langzaam om te begrijpen de zon en altijd die mooie…

Een zachte zoele wind Streelt zilte, natte wangen Een verbroken droom Goudblonde haren Schitterend als zonnegloed Gelijk rijp koren Sneeuwvlokjes zweven Glanzende ijskristallen Een wereld zo mooi Witte sneeuwvlokjes Dwarrelen dansend neer Stille winterpracht…

Wanneer ze van binnen zo mooi is, als de buitenkant laat zien komt het ooit nog goed met haar misschien.…

Het uitzicht is zo mooi Door het oh zo rustige leven Waarin de natuur zijn wortels plant En de zon zijn glanzende stralen toont In vuurrood en helder licht Boven op een romantische berg…

je was mooi, zo mooi. voor mijn zusje, in dierbare herinnering.…

Tekens als ik naar de hemel kijk, dat prachtige firmament Vraag ‘k me af, hoe groot het is Of ‘k de sterren die ik zie, allemaal bij naam herken De enormiteit van het grootst luchtruim, verwonderd me keer op keer De sterren stralen vooral bij een heldere lucht telkens weer de donkere lucht weerkaatst terug op aarde, de sterren…

Jij zo mooi zo lief en creatief, teder en gezellig een echte hartedief. Altijd stralend en spontaan Voor het leven een kompaan Bruine ogen mooi rood haar Zo is het plaatje helemaal klaar Kon ik kiezen tussen miljoenen vrouwen Zou ik jou voor altijd bij me houden. Ab imo pectore…

verander mij in zicht geschapen oogjes toe snavel vol zoethout en de rest zijn veel morgen gezien puntjes komen later in dit verhaal moeder koost nog eenmaal mijn gezicht schoon als toet mondhoek fris in de wind wat men liever vergeet laat maar schoonheid omdat verliezen schoon verliest in de aarde en haar stem in wolken ooit gelooft…

langs water licht schaduw ver ster water licht geen richting recht ster ver recht richting water ster geen water langs licht richting een licht schijnt op dit water zilver glimt langs water in een schaduw schaduw licht water lang geen ster ver weg val richting recht richting het schrift sterft kus deze geest weg vooruit onderweg…

Je bent godverdomme mooi zeg dat ’s na, mooi – heb je dat, zeg eens. --------------------------------- uit: Dansen op de maat van het ogenblik, De 100 Beste Inzendingen uit De Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2010…

Het gezicht rimpelloos Uitdagend en nooit boos Jong en sectie Lippen zo rood als rozen doen menig mannen blozen. Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien. Laat het door het lachen zijn…