Alle inzendingen over GEBLAF

plassend door het dorp van plek naar plek in zo’n dorp kan zo’n hond als vroeger leven overdag zijn neus na als een vagebond zonder zich te ver van huis te begeven bij etenstijd vond hij de potten op de grond ‘s nachts hield hij zijn oren scherp, zelfs in zijn slaap geen waakhond af al gebeurde er niet vaak iets dat belangrijk genoeg was voor geblaf…

Hij was het achterlijk geblaf en diepe huilen meer dan zat van die verlaten hond die achterbleef in nachtelijke uren en dus sloop hij op een nacht naar het daarnaast gelegen pad en gooide losjes uit zijn hand iets door de bus nog van de buren Het was een chocoladeletter die hij ooit gekregen had nog van zijn moeder -maar niet lustte want…

Op het hoogtepunt van het dorstgelag, verstijft hij bij menselijk geblaf, peilt het opvangcentrum onder de hemelse straf van de stadse laatste vrijplaats waar hij het licht laat doven , zich geruisloos strekken kan, uurtjes zonder pijn, diepweg gedoken onder z’n waarheid , de gemorste dag mag loven, zonder te hebben geweten.…

met haar reutjes en teefjes in 'n mand ver ergens beneden de rivieren te blijven slapen bij d’r particulieren ze gaan naar ze zegt jubileren slaan als cluppie aan het degusteren van alle lokale plus regionale bieren gaan dan de grote weg niet meer op maar met zijn allen en de puppies op stok ik zeg pup met peren door mij zouden ze aan geblaf…

Op het oog blozen dozen van het grauwe stouwen Over en weer klinkt stom geblaf of brekend hart. De deur, een bokkig heer, wil niet open, kast blijft steken, bank schiet dwars. Met blauwe knieën, geschaafde schenen, wring ik door een kier.…

Dus ouwe trouwe viervoeter, bedankt dat we je mochten kennen, van je houden, verzorgen en uitlaten twaalf jaar lang en bedankt voor je niet aflatende liefde kameraadschap en geblaf! Je baasje.…

Hector smeet lappen vlees op de wegwerpbarbecue en goot bellen whisky in de truttige of treurige koffiemokken van z’n stiefma - ik knik, keek en kloof aan een peuk - Alles uit zijn kern kwam met een klompenmotoriek de wereld in; Bot en bars en vaak verpakt in geblaf; “Ja!…

Richting Dictator, met zijn geblaf. De emoties komen eindelijk los zag je die man met die foto staan? Schreeuwend van opluchting en woede bleef hij met zijn schoen op dat portret maar slaan...…

Uit het asiel waait altijd akelig geblaf. Stoplichten, zeven, springen, tweemaal elke dag op slag op rood als ik kom aangefietst. En uit mijn kamer zie ik trams banaal hun lussen draaien naar Den Haag Centraal.…

voorbij wanneer ik rust in vergetelheid mijn compagnon (hij kent de tijd) slaapt mee, zet alles op een rij Laat me nog niet wakker worden ik zie fantasieën razen Bailey's glas uit wolken blazen tussen ongepaste borden Dichten kun je slapend af een kwestie van diverse wegen vloeiend, om geen woord verlegen een kat, immuun voor honds geblaf…

Het gebulder klinkt als vertraagd geblaf in de boomgaard. Dan is er geen geluid meer, even, daareven nog metalen hakken De smaak van ijzer uit haar lijf Op de lentebloemen die zij had klaargezet om op het erf te planten. Hij kijkt niet om en veegt zijn handen aan de muur, De warme witte kalk haar gruwel uit zijn vingers zuigt.…

Na 12 jaren samen moet ik verder zonder hond Het beest Is mank, stinkt uit zijn bek En likt voortdurend aan zijn kont Vandaag laat ik hem voor 't laatst uit Morgen krijgt hij van de dierenarts een spuit Ben ik eindelijk af van dat eeuwige geblaf Die natte neus steeds in mijn hand En de stank als 'ie in het water is beland Wat zal het leven…

Jij zwijgt andermaal, uit kenbare hekel op m'n vragen, en blijft daarmee stug bezig de toekomst te vertragen Langzaam iets dichterbij, geblaf van speurende honden, nog deze dag zal hoop vergaan, zout voor alle wonden Met laatste stille wanhoop probeer jij te verhinderen, dat zij de pijn gaan voelen, die ze zullen vinden...…

stap ik uit de trein richting Weesp perron 2 station RAI precies midden tussen de twee roltrappen kies voor de linker roltrap krijg een niet te bedaren hoestbui mijn geblaf lijkt mij eng en benauwend voor de medemens schaars aanwezig en voorzichtig haal ik mijn hand van mijn mond en wandel wankel met schuchtere motoriek hoor mensengeluid…

Ze heeft een hekel aan de hond en zegt: 'Hou op met jouw geblaf!' Het beestje reageert terstond en bijt voor straf d'r neus eraf. Daar zij gemeenschap wil des vlezes met een kennis uit d'r jeugd, bezint ze zich op neusprotheses, wat niet bijdraagt tot d'r vreugd. Ze heeft zich op z'n komst verheugd.…