Boodschap uit glas?

Zuivere lucht wil hij vreten
zich te nestelen in de
zonnecellen - zonder de ogen
te kwellen - die branden op
het etiket van het netvlies,
helder bloed te stuwen
uit de illusie van het lot, de
wijzers van het leven gelijk
te zetten in elk kwartier, in
ontdekking van de polsslag,
verwekking van de tranen in
een sluimerend verlies,
intuïtiviteit gemeten als vrije
kinderen aan een dorstige rivier.

Op het hoogtepunt van
het dorstgelag, verstijft
hij bij menselijk geblaf,
peilt het opvangcentrum
onder de hemelse straf van
de stadse laatste vrijplaats
waar hij het licht laat doven ,
zich geruisloos strekken kan,
uurtjes zonder pijn, diepweg
gedoken onder z’n waarheid ,
de gemorste dag mag loven,
zonder te hebben geweten.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 27 augustus 2011

pamapoemskpnmail.nl

Laatste vrijplaats

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 491