inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.749):

In den vreemde

Den Haag. Ik voel me er zo ver van huis,
dat ik me wel een brief zou willen schrijven.
Hoe gaat het met me, daar? Eerlijk gezegd
niet goed. Het blijft voor mij een soort
van België - snel wil je er weer uit
op weg naar waar het echt gebeuren moet.
Tussen de spoordijken volkstuintjes in de regen.
Uit het asiel waait altijd akelig geblaf.
Stoplichten, zeven, springen, tweemaal elke dag
op slag op rood als ik kom aangefietst.
En uit mijn kamer zie ik trams banaal
hun lussen draaien naar Den Haag Centraal.

Krokussen op het Voorhout in het vroege voorjaar
en in het Mauritshuis een meisje van Vermeer,
lang gras tussen de rails naar Scheveningen
en bij Kijkduin de rook van Ockenburg,
dat moest ik maar eens tot mijn zegeningen
gaan tellen. Want dan schreef ik me niet meer.

----------------------------------------------------
uit: 'Met Flinke Pas, Gedichten 1971-2001', 2003.

Schrijver: Anton Korteweg
Inzender: ldr, 10 februari 2011


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 8.105

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
victor
Datum:
10 februari 2011
denk dat je mijn den haag moet leren kennen... heimwee treft je overal.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)